SunnudagsMogginn - 22.05.2011, Blaðsíða 40

40 22. maí 2011
Lífsstíll
V
inkona mín tjáði mér um daginn að ég væri
ofvirk. Ekki samkvæmt neinni greiningu og
stöðlum. Heldur einfaldlega að henni fannst
ég ekki taka nógu mikinn tími í að vera löt
heima hjá mér. Það er líklegast nokkuð rétt hjá henni.
Ég finn mér oftast nóg að gera og um leið og ég er búin
að plana einn hlut tekur annar við.
Ætli ég sé ekki bara fædd á vitlausum
tíma. Það gæti verið hluti skýring-
arinnar. Ég hefði átt að fæðast á þeim
tíma sem leti var einn mesti ókostur
sem hugsast gat. Í raun var nærri
dauðasynd að vera latur. Enda oftast
nóg að gera við að bjarga heyi,
skepnum og mat frá skemmdum. Því
gafst enginn tími til að hanga inni og
hafa það notalegt. Glápa út í loftið,
lesa eða bara pæla í hlutunum. O nei,
nei. Það var bara rétt farið aftur inn til að eta og svo út
aftur. Ekkert meira með það. Svo að í mér blundar
örugglega að vissu leyti þessi Íslendingur sem hér háði
daglega baráttu við náttúruna fyrir um eins og 200 ár-
um. Þetta á örugglega við um marga. Ekkert víst að ég
skeri mig úr að þessu leyti. En ég vil meina að ég sé
bara svona félagslynd. Mér finnst bæði gott og gaman
að hafa fólkið mitt í kringum mig. Bæði fjölskyldu og
vini mína. Þess vegna er ég oft á ferð og flugi. Úti að
borða í hádeginu, á kaffihúsi eftir vinnu eða sveitt á
dansgólfinu um miðja nótt. Ég bara get ekki sleppt
þessu öllu saman þótt ég þurfi líka að vinna, læra og
fara í ræktina. Þannig að já. Ég er eiginlega alltaf að gera
eitthvað. Samt get ég sagt þér smáleyndarmál lesandi
góður. Ég er með sjálfa mig í æf-
ingabúðum núna. Á sunnudögum
reyni ég að skikka mig til þess að
slappa af. Þá ligg ég bara á náttföt-
unum á sófanum heillengi, horfi á
góða bíómynd eða les blöðin. Samt
fer ég nú oft líka í smágöngutúr eða
kíki aðeins í ræktina. En mér finnst
það líka vera partur af því að slappa
af. Það er nefnilega örugglega mikill
munur á þar. Mér finnst oft afslapp-
andi að vera með fólki sem ég þekki
vel og hafa það notalegt. Þá má maður alveg vera
þreyttur og nenna ekki að tala mikið. En í stuttu máli
sagt held ég að varla væri hægt að kalla mig lata. Ég yrði
í það minnsta fremur snúðug yfir slíku. Svona miðað
við hvað ég er alltaf á ferð og flugi og brotlendi sjaldn-
ast í sófanum. Nema þegar bensínið er búið, þá leyfi ég
mér að stíga út úr stjórnklefanum um stund og láta mig
falla í dúnmjúkan faðm sófans …
Dugn-
aðarleti
Dugnaður er dyggð en stundum
er hægt að ætla sér aðeins um
of. Gott er að finna hið hárfína
jafnvægi þarna á milli.
María Ólafsdóttir maria@mbl.is
Sumir slappa best af í sólinni flatmagandi á ströndinni að gera ekki neitt nema hvíla sig.
Reuters
’
Ég hefði átt að
fæðast á þeim
tíma sem leti var
einn mesti ókostur
sem hugsast gat. Í raun
var nærri dauðasynd
að vera latur.
Flestir kannast við orðatiltækið Á morgun segir sá lati.
Það má í raun setja í flokk með öðrum slíkum orða-
tiltækjum sem vísa í sömu átt. Eins og t.d. Hálfnað
verk þá hafið er og Morgunstund gefur gull í mund.
Heyra má á þessu að almennt hafi ekki verið sérlega
smart að vera latur og betra að drífa hlutina af. Það er
vissulega rétt í mörgum tilvikum en stundum er betra
að vanda til verka. Þess vegna er ekki alltaf best að
láta hlutina gerast eins og skot, sem stundum er dálítil
lenska hjá Íslendingum. Mestu skiptir að vera duglegur
og sjá til þess að hlutunum miði þó eitthvað áfram.
Á morgun segir sá lati
Oft er best að slappa bara af með tærnar upp í loft
Það getur verið misjafnt eftir
samfélögum hvernig dugnaður
er metinn. Í vestrænum sam-
félögum er dugnaður oft met-
inn samkvæmt fjölda vinnu-
tíma. Þannig hefur verið ýjað
að því að Frakkar séu með lat-
ari Evrópuþjóðunum þar sem
vinnuvika þeirra er almennt
styttri en í nágrannalönd-
unum. Svo ekki sé talað um
samanburð við önnur fjarlæg-
ari lönd eins og t.d. Japan.
Það hefur hins vegar sýnt sig að Frakkar eru afar
atorkusamir. Þeir eyða kannski bara ekki allri orkunni í
vinnunni og ná að viðhalda þægilegum lífsstíl þrátt fyrir
að vinna minna. Svona getur nú verið misjafnt hvernig
fólk forgangsraðar í lífinu. Dugnað má líka mæla í
stundum með fjölskyldunni, í hreyfingu eða við elda-
mennsku. Það mætti jafnvel segja að allt sem við ger-
um fyrir utan okkar hefðbundnu rútínu sé dugnaður –
svona ef við viljum gefa sjálfum okkur extra mikið
klapp á bakið.
Frönsk letiblóð
Stundum heyrist því fleygt að hámark
letinnar sé að setja saman ís, sósu og
mjólk í hristara. Setjast síðan og bíða
eftir jarðskjálfta til að þetta hristist
saman í mjólkurhristing.
Þetta heyrði maður í það minnsta
stundum í gamla daga. Oftast er mað-
ur latur af því að maður er þreyttur en
svo er líka hægt að nenna einfaldlega
engu og vera sífellt latur. Ef eitthvað af
þessu hér fyrir neðan á við þig þarftu
kannski að reyna að verða aðeins dug-
legri.
1. Þú reynir að taka hluti upp af gólf-
inu með fótunum þar sem þú nennir
ekki að beygja þig eftir þeim.
2. Þú kaupir fleyg til að halda dyrum
opnum en nennir ekki að taka hann úr
pakkningunni áður en þú byrjar að nota
hann …
3. Í stað þess að ganga yfir þvert
bílastæðið að næstu verslun sestu
upp í bílinn þinn og keyrir yfir bílastæð-
ið.
4. Þú skrifar tölvupóst með annarri
hendi þótt það taki þig óratíma. Þú ert
nefnilega í svo þægilegri stellingu í sóf-
anum og nennir ekki að færa þig til.
5. Það að opna snakkpokann er
nægileg hreyfing fyrir daginn, enda get-
ur það reynt ótrúlega á hendurnar.
Ofantalin atriði eru nú í fremur létt-
um dúr en vísa okkur í átt að
ákveðnum skilaboðum – sprettum upp
úr sófanum og reynum að vera aðeins
minna löt á degi hverjum!
Hvað er há-
mark letinnar?