Morgunblaðið - 29.04.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2010
Það er svo óraunverulegt að þú sért
farinn fyrir fullt og allt. Ég skildi þetta
ekki fyrr en ég sá þig á sjúkrahúsinu,
kaldan og blautan eftir sjóinn. Mér
fannst gott að sjá þig og koma við þig
þó það hafi verið skrýtið. Þú varst svo
kaldur og stífur, öfugt við það hvernig
þú varst lifandi, þá varstu alltaf svo
hlýr og mjúkur.
Þótt þú værir látinn og laminn eftir
sjóinn, tókst þér á einhvern ótrúlegan
máta að vera ennþá fallegur og værðin
sem yfir þér var róaði mig í sorginni.
Ég er mjög þakklátur fyrir að þú
fannst í myrkrinu, að hafið ákvað að
skila þér aftur til þeirra sem elskuðu
þig. Ég er einnig þakklátur Gústa fyr-
ir að stökkva til þín og reyna að bjarga
besta vini mínum. Ég sendi skips-
félögum samúðarkveðjur, þeir eiga
um sárt að binda.
Ég get ekki ímyndað mér hvernig
það er fyrir elskulega foreldra þína að
missa þig en ég lofa því, Gummi, að
reyna hvað ég get til að styðja þau í
sorg sinni. Ég bið Guð um að gefa fjöl-
skyldu þinni og kærustu styrk á þess-
um erfiðu tímum.
Ég sakna þín mjög mikið og ég veit
ekki hvernig lífið verður án þín. Ég
mun ætíð minnst þín með miklum hlý-
hug. Það var alltaf gaman að vera ná-
lægt þér, ótrúlega skemmtilegur
drengur með gott hjarta. Brosið þitt
og augun þín voru eftirminnileg öllum
þeim sem sáu og þín verður sárt sakn-
að af mörgum. Ég mun aldrei gleyma
þeim stundum sem við vinirnir áttum
saman. Þær minningar eru minn fjár-
sjóður. Ég vona í hjarta mínu að þú
hafir fundið himnaríki og passir okkur
hin þangað til við sjáumst á ný.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Saknaðarkveðja.
Einar Lars Jónsson.
Lífið er stutt. Líf manns er stútfullt
af minningum af fólki, atburðum og
upplifunum sem hafa haft áhrif á
mann sem einstakling. Minn gamli
vinur, Gummi Steins, var einn af þess-
um aðilum sem höfðu þau áhrif á mig
að ég hugsa oft til ýmissa upplifana
sem við áttum saman. Þegar ég hugsa
um Gumma þá koma nokkur orð í hug-
ann; kraftur, uppátækjasemi, þor,
ögrun, hasar og spenna.
Við Gummi urðum vinir 6 ára gaml-
ir og héldum þeim vinskap lengi fram
eftir aldri. Við tókum barnaskólann
saman, urðum gelgjur saman, og upp-
lifðum ótrúlega margt í sameiningu.
Þó að síðustu ár hafi samband okkar
félaganna verið lítið þá hef ég ótal
sinnum sagt sögur af okkur Gumma í
góðra vina hópi.
Þannig var nefnilega mál með vexti
að í skúrnum á Faxabrautinni hjá
Steini og Hildi leyndist efni í fjársjóð,
sem tveir ungir drengir kunnu að búa
til verðmæti úr. Hvort sem það var
gamall gúmmíhanski og rafmagnsrör
sem urðu að flottustu túttubyssum á
Suðurnesjum, sláttuvélabensínið hans
Steins og ónýt ljósapera sem varð að
molotov-kokteil (maður á nú kannski
ekki að segja frá því), eða smergill sem
var nýttur til að brýna allt sem hönd á
festi. Ég man líka eftir að innan á
hurðinni inni í bílskúrinn niðri voru
ennþá, síðast þegar ég vissi, gömul
tússför eftir okkur félagana þegar ég
var að kenna Gumma að skrifa nafnið
sitt, við sex ára gamlir. Auðvitað var
engum tíma sóað í að finna blað og
blýant. Þarna var túss – og þarna var
hurð – það nægði.
Einnig eru mér minnisstæðar sög-
urnar hans Gumma frá Tálknafirði.
Ég hafði aldrei komið á Tálknafjörð og
upplifði mikinn ævintýraljóma af sög-
unum hans Gumma. Þar mátti Gummi
leika sér með vasahníf!
Svo hugsar maður nú oft til stund-
anna sem við áttum vinahópurinn í
Holtaskóla. Við Gummi, Einar Snorra,
Andri, Óskar, Hlynur og ýmsir aðrir.
Sumrin fyrir utan Myllubakkaskóla í
körfubolta. Einnig eru mörg ógleym-
anleg atvik úr handboltanum og ýms-
um túrneringum sem við félagarnir
fórum á. Eitt árið þá var tekin sú sam-
eiginlega ákvörðun að allir myndu
raka af sér hárið. Einhverjir voru með
hanakamb, aðrir alveg nauðasköllótt-
ir!
Í kringum Gumma var alltaf líf og
fjör. Með Gumma upplifði ég prakk-
arastrik, svona eins og maður les um í
bókum frá fyrri tíð. Það er ómetanlegt
fyrir lítinn dreng að eiga félaga sem
er áræðinn og þorinn – alveg eins og
Gummi var.
Á sama tíma og ég finn fyrir mikilli
sorg yfir að við félagarnir skulum
aldrei ná saman aftur, þá er ég líka
þakklátur. Þakklátur fyrir þann tíma
sem ég átti með Gumma og þá lífs-
reynslu sem við náðum okkur í.
Gummi hafði mikil áhrif á mig og það
var gaman að vera vinur hans.
Ég sendi allan minn stuðning og
kveðjur til Berglindar hans Gumma,
Steins og Hildar, allra systkina hans
og fjölskyldna þeirra.
Ingvar Hjálmarsson.
Þegar allt kemur til alls þá veit ég
ekki hversu ólíkir við Gummi vorum.
Þrátt fyrir að hann hafi verið yngri en
ég þá var hann áræðnari en ég og
hafði frjórra ímyndunarafl. Þar af
leiðandi lærði ég af honum að prakk-
arastrik gætu verið skemmtileg og í
raun ómissandi þáttur tilverunnar.
Ég leyfi mér að efast um að nokkr-
ar brotnar rúður í gróðurhúsum og
aðrir misheppnaðir brandarar breyti
vefnaðarháttum örlaganorna annarra
þeirra sem ráða á endanum hinum
hinstu rökum. Drengskapurinn sem
manni er í brjóst gefinn gerir það.
Og þeim drengskap kynntist ég vel.
Við fundum oftar en ekki sálufélaga í
hvor öðrum í fjölskylduboðum þegar
við vorum unglingar. Við ræddum um
framtíðaráform okkar, drauma og
þrár. Í þeim samræðum fannst mér
koma mjög sterkt í gegn hversu
greindur og vel gerður maður Gummi
var.
Ótímabært andlát Gumma er reið-
arslag. Þrátt fyrir að Rakel kona mín
hafi ekki kynnst honum hafði ég ein-
mitt haft orð á því að sex mánaða son-
ur okkar, Örn, sækti vöxt sinn einn
helst til heljarmanna föðurfólksins á
borð við Gumma og Einar bróður
hans.
Þau orð færa mann um sanninn
hversu stutt er á milli okkar allra og
blása lífi í þá hugsun hversu mikill
missir það er þegar ungur drengur
góður er tekin frá okkur. Þetta er
mikill harmdauði og fjölskylda okkar
sendir Steini og Hildi systkinum
Gumma allar okkar bænir.
Örn Arnarson.
Góður drengur er fallinn frá, í
blóma lífsins og við hin sitjum eftir
með stórt spurningarmerki í augun-
um og störum út í loftið. Afhverju? Af-
hverju þarf lífið að vera svona ósann-
gjarnt. Það er spurning sem margir
spyrja en fæstir fá svör við. Það er
sagt að þeir deyi ungir sem guðirnir
elska, en þeir voru svo sannarlega
ekki einir um það. Þú varst elskaður
og dáður hvert sem þú komst. Það var
svo ótrúleg birta og gleði sem fylgdi
þér. Í hvert einasta skipti sem ég hitti
þig brosti ég, skellti upp úr eða
skellihló. Annað var ekki hægt, brosið
þitt og hlátur voru svo ótrúlega smit-
andi. Seinast þegar ég hitti þig sastu í
bankanum og ég kom inn eins og úti-
gangsmaður. Við sögðum ekki neitt,
við bara skellihlógum bæði að mér.
Það var nóg, hvert skipti sem maður
hitti þig fór maður í burtu frá þér
glaðari. Það varst þú, yndislegur. Svo
ótrúlega samkvæmur sjálfum þér, þú
vissir nákvæmlega hver þú varst.
Gummi í lopapeysunni, ullarsokkun-
um og rauðu pumaskónum, alsæll. Þú
tókst öllum sem jafningjum og það er
það sem ég ætla að reyna að læra af
þér, elsku Gummi minn. Ég er svo
ótrúlega þakklát að hafa fengið að
kynnast þér og njóta birtunnar þinn-
ar. Þú varst nauðsynlegur persónu-
leiki, svo ótrúlega gáfaður og fallegur.
Takk fyrir allar stundirnar sem ég
fékk að njóta með þér og elskulegri
vinkonu minni Berglindi. Þú passaðir
svo vel upp á hana og þið lærðuð svo
margt hvort af öðru. Ég heiti því,
elsku Gummi minn að ég skal passa
eins vel og ég get upp á hana. Þó ég
viti að ég geti aldrei gert það eins vel
og þú, en ég skal reyna. Þegar ég
minnist þín þá brosi ég, við öll. Þú
varst yndislegur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
( Bubbi Morthens)
Elsku Gummi minn, minning þín á
eftir að vera með mér að eilífu. Þín er
svo sárt saknað. Við sjáumst síðar,
þarna uppi.
Guð og englarnir passa þig.
Elsku, yndislega Berglind mín,
fjölskylda og vinir. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Hugur minn er
hjá ykkur á þessum erfiðu tímum.
Guð veri með ykkur.
Hvíl í friði, elsku vinur.
Elínborg Ósk Jensdóttir.
Eins og hendi sé veifað breytist til-
vera okkar, án þess að nokkuð verði
við ráðið. Okkur langar að minnast
Gumma Steins, eins og hann var alltaf
kallaður, með nokkrum orðum. Hann
kemur hingað um borð fljótlega eftir
að Þorbjörn hf. kaupir skipið og starf-
aði hér í nokkur ár uns hann hætti til
að fara í nám. Hann var nýbyrjaður
hér aftur eftir langt hlé frá sjó-
mennskunni. Gummi var fljótur að til-
einka sér hluti og læra réttu hand-
brögðin. Eitt sinn fékk hann það
hlutverk að vera bátsmaður, þar sem
hann sá um verkstjórn á sinni vakt.
Þá sást hvað hann hafði mikla hæfi-
leika sem leiðtogi og tilfinninguna
fyrir að stjórna öllum þeim búnaði,
sem á við, til að afgreiða veiðarfærin
um borð í skipinu. Gummi var alltaf
léttur í lundu og góður félagi félagana
sinna. Stutt í grín og glens. Hans er
sárt saknað.
Við vottum unnustu, foreldrum,
systkinum og vinum Guðmundar
Steinssonar okkar dýpstu samúð.
Drottinn er ljós mitt og fulltingi, hvern
ætti ég að óttast? Drottinn er vígi lífs
míns, hvern ætti ég að hræðast?
Þegar illvirkjarnir nálgast mig til þess að
fella mig, þá verða það andstæðingar
mínir og óvinir, sem hrasa og falla.
Þegar her sest um mig, óttast hjarta mitt
eigi, þegar ófriður hefst í gegn mér, er ég
samt öruggur.
Eins hefi ég beðið Drottin, það eitt þrái
ég: Að ég fái að dveljast í húsi Drottins
alla ævidaga mína til þess að fá að skoða
yndisleik Drottins, sökkva mér niður í
hugleiðingar í musteri hans.
Því að hann geymir mig í skjóli á óheilla-
deginum, hann felur mig í fylgsnum tjalds
síns, lyftir mér upp á klett.
(27. Davíðssálmur 1-5.)
F.h. áhafnarinnar á Hrafni
GK 111,
Bergþór Gunnlaugsson
skipstjóri.
Það var frekar feiminn unglings-
strákur með sítt ljóst hár og í bláköfl-
óttri flónelskyrtu sem kom aftur í
skólann í 9. bekk með allt það svalasta
frá Ameríku í farteskinu eftir ársdvöl
þar ytra.
Þrátt fyrir feimnina varð hann
fljótt vinmargur því hlýleikann, bros-
ið og útgeislunina stóðust fáir.
Gumma fylgdi ávallt líf og fjör og
Faxabrautin varð að félagsheimili ár-
gangsins flestar helgar og komust
stundum færri að en vildu.
Á kveðjustundum sem þessum rað-
ast minningabrotin saman og eftir
stendur mynd af fallegum dreng sem
var í senn skemmtilega stríðinn, hæfi-
lega kærulaus en umfram allt vinur
vina sinna.
Um leið og við þökkum Gumma
samfylgdina sendum við hans nán-
ustu okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
F.h skólafélaga úr árgangi 7́8 í
Keflavík,
Erla, Júlía, Kristín og Sonja.
Elsku amma. Nú
þegar þú ert farin finn
ég fyrir miklum sökn-
uði og sorgin innra með
mér er mikil. Mín minnisstæðasta
minning úr barnæsku er þegar litli
bróðir minn fæddist. Ég var á spít-
alanum og þú varst hjá mér og spurð-
ir hvað væri að, ég spurði hvað yrði nú
um mig fyrst það væri kominn nýr
strákur í fjölskylduna og hvar ég
myndi nú eiginlega búa. Þú svaraðir
mér með þínu einlæga svari að ég
mætti alltaf búa hjá þér ef litli bróðir
yrði erfiður.
Þú sagðir mér að ég væri litli sól-
argeislinn þinn. Amma var dugleg,
sjálfstæð og ákveðin kona sem lét
engan vaða yfir sig og hvað þá ein-
hvern sem ekki var í fjölskyldunni.
Ég fæ tár í augun þegar ég hugsa um
allt það góða sem þú gerðir með okk-
ur bræðrunum þegar pabbi þurfti að
skreppa í vinnuna, þá brástu þér í
markið á meðan við vorum í fótbolta
og fannst það bara gaman. Úr Stór-
holtinu á ég hvað bestu minningarnar
okkar saman, pabbi leigði risíbúðina
og Christof fékk stærra herbergið á
meðan þú lést þér nægja litla her-
bergið við stofuna af því að þú vildir
nú leyfa strákunum þínum að hafa
það sem best. Kvöldverðirnir og
morgunverðirnir, þar sem við borð-
uðum öll saman, þar var hlegið. Þú
varst alltaf hlæjandi að vitleysunni í
okkur bræðrunum og að pabba og
Christof og meira segja hann Bangsi
okkar fékk sitt eigið sæti. Á kvöldin
tókum við okkar venjulegu skák á
borðinu sem þú bjóst til og spiluðum
tölvuspilið sem þú keyptir handa okk-
ur úti í Frakklandi og kepptum um
bestu stigin. Svo var kannski horft á
eina bíómynd eða sagðar sögur frá því
að pabbi og Christof voru að alast
upp, okkur fannst það svo gaman.
Árið 2001 kynntist pabbi henni
Maríu minni og þau byrjuðu að búa
saman og við fjögur kíktum reglulega
á þig í kaffi. En svo komu unglings-
árin og þá fór ég að hitta þig minna en
ég vissi alltaf af þér ef ég þurfti hjálp
við eitthvað eða bara til að spjalla.
Það skipti aldrei máli hvað það var
sem mér lá á hjarta, þú áttir alltaf
góða hugmynd eða gott svar. Og alltaf
þegar við hittumst, hvort sem það var
í afmælum eða matarboðum, þá var
alltaf gott á milli okkar og ég man að
þegar þú knúsaðir mig, þá var það
gert af öllu hjarta, sem var svo gott.
Þegar Hörður Logi sonur minn fædd-
ist varst þú alltaf hringjandi til að at-
huga hvernig gengi og ég man þegar
hann var ekki orðinn vikugamall að
þú komst til okkar Katrínar í Garða-
bæinn og gafst honum prjónaða gula
vettlinga og sokka. Þú varst svo stolt
að vera orðin langamma.
Ég mun alltaf muna eftir þér sem
stórglæsilegri og framamikilli konu
og er mjög þakklátur fyrir þessi ár
sem þú varst í lífi mínu. Ég elska þig
og minning þín mun lifa um ókomin ár
og ég ætla að segja Herði Loga allt
um þig þegar hann stækkar. Kvöldið
sem þú andaðist fann ég fyrir miklum
sársauka og fór að hugsa um það sem
þú sagðir mér einu sinni að lifa hvern
dag eins og hann væri sá seinasti, því
að maður veit aldrei hvað morgun-
dagurinn ber í skauti sér. Takk fyrir
allt sem þú kenndir mér og gafst mér
elsku besta amma mín.
Elska þig.
Þinn sonarsonur,
Arne Karl.
Dísa var ekki bara móðursystir mín
heldur einnig góð vinkona. Hún var
ákveðin kona með mikinn áhuga á
menntun fyrir alla. Sjálf var hún mjög
metnaðarfull og ákveðin í því að vera
sjálfstæð og læra sem lengst. Hún var
Ásdís Sigurðardóttir
✝ Ásdís Sigurð-ardóttir fæddist í
Reykjavík 27. júní
1940. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítala –
háskólasjúkrahúss í
Kópavogi 15. apríl
2010.
Útför Ásdísar var
gerð frá Fossvogs-
kirkju 26. apríl 2010.
mér góð fyrirmynd og
stoð og stytta gegnum
mitt nám. Hún var
mikil tungumálamann-
eskja og það var gott
að leita til hennar með
verkefnin sín á
menntaskólaárunum.
Hún hafði yndi af góð-
um kvikmyndum, lestri
góðra bóka, djasstón-
list og klassíkri tónlist
og samdi ljóð.
Dísa fékk fljótt það
hlutverk að passa börn
systur sinnar, og man
Inger systir vel eftir skemmtilegum
vinkvennaheimsóknum með Dísu hér
og þar um borgina. Eftir að Dísa sett-
ist að í Þýskalandi voru heimsóknir
fjölskyldunnar frá Íslandi tíðar. Jó-
hann bróðir dvaldi sumarið 1964, 10
ára gamall hjá Dísu og Klaus í Biele-
feld þar sem þau bjuggu. Ég fékk
hins vegar í fermingargjöf að dvelja
hjá Dísu sumarið 1966. Þar hafði ég
m.a. það hlutverk að passa tvo yngri
frændur mína þá Christof og Arne.
Þeir voru miklir prakkarar sem héldu
manni uppteknum frá morgni til
kvölds. Saman fórum við þrjú í langa
göngutúra í þessari fallegu borg Bad-
Salzuflen, en þar bjó fjölskyldan þá. Í
Þýskalandsdvöl minni kynntist ég
tónlistarsmekk Dísu og hef æ síðan
heillast af djasstónlist Dave Brubeck
og Stan Getz svo eitthvað sé nefnt, en
þeir voru í miklu uppáhaldi hjá Dísu.
Við fundum það vel systkinin hvað
Dísa frænka hafði mikinn áhuga á
okkur, systurbörnum sínum, og því
sem við tókum okkur fyrir hendur.
Hún var alltaf í góðu sambandi við
okkur öll. Unnur systir minnist þess
sérstaklega hvað hún fylgdist alltaf
vel með sér og ekki síst hvernig henni
leið.
Það blundaði lengi í Dísu að heim-
sækja Austurland, æskuslóðir föður
síns. Á 65 ára afmæli sínu heimsótti
hún mig loksins til Norðfjarðar og
áttum við yndislegar stundir í fallegu
austfirsku veðri, þar sem skálað var
fyrir afmælinu í kaffi og koníakí á Sæ-
bakkapallinum. Við fórum á fornar
slóðir og skoðuðum m.a. bæjarstæðið
Berunes í gamla Fáskrúðsfjarðar-
hreppi, en þar var afi Siggi fæddur og
uppalinn.
Dísa vann við ýmislegt og stofnaði
nokkur fyrirtæki á lífsleiðinni. Slag-
orðið „á eftir bolta kemur barn“ var
t.d. hennar hugsmíð. Það voru ekki
margar konur sem stofnuðu sitt eigið
fyrirtæki á þessum árum, en hún var
ein af þeim. Hún stofnaði fyrir 14 ár-
um heildsölufyrirtækið Nóvus ehf.,
sem hún rak til dauðadags. Hún var
mjög stolt af þessu fyrirtæki og var
með hugann við það alveg fram á síð-
asta dag.
Elsku Dísa, þú fórst snögglega frá
okkur …, sem var kannski í þínum
anda, þú lifðir hratt og ákveðið. Þín er
sárt saknað en góðu minningarnar
lifa áfram. Takk fyrir allar samveru-
stundirnar gegnum tíðina, matarboð-
in og draumana sem við deildum,
bæði þá sem urðu til á nóttunni og þá
sem svifu í framtíðinni. Takk fyrir að
vera frænkan sem vakti yfir velferð
okkar systkinanna.
Elsku frændur Christof og Arne,
við systkinin sendum fjölskyldum
ykkar, innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum góðan guð að styrkja ykkur
í sorginni.
Helga frænka.