Morgunblaðið - 31.05.2010, Side 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. MAÍ 2010
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
✝ Brynhildur Egg-ertsdóttir fæddist
að Gránufélagsgötu
11 á Akureyri 10. des-
ember 1927. Hún lést
19. maí síðastliðinn.
Hún var dóttir
hjónanna Stefaníu
Sigurðardóttur frá
Kambhóli á Galma-
strönd, f. 11. október
1885, d. 10. október
1970, og Eggerts Guð-
mundssonar trésmíða-
meistara frá Skugga-
björgum í Deildardal í
Skagafirði, f. 20. ágúst 1878, d. 7.
desember 1940. Brynhildur var
yngst níu systkina sem öll eru látin.
Brynhildur varð gagnfræðingur frá
Gagnfræðaskóla Akureyrar vorið
Guðrún, 1967. Um 1973 byggðu þau
íbúðarhúsið að Kotárgerði 22 sem
varð heimili þeirra næstu 26 árin
eða þar til þau fluttu til Kópavogs
árið 1999. Brynhildur á 13 barna-
börn og 5 barnabarnabörn.
Fyrstu árin helgaði Brynhildur
sig heimili og börnum sínum en fór
svo að vinna utan heimilisins, fyrst
hjá Niðursuðuverksmiðju K.J. og co
en síðan hjá Raforku hf. sem skrif-
stofumaður og vann þar til fjölda
ára. Brynhildur var mjög virk innan
Oddfellowreglunnar en hún gekk í
Rebekkustúkuna nr. 2, Auði, 24.
apríl 1969 og gegndi þar mörgum
trúnaðarstörfum. Eftir að hún flutti
suður gekk hún til liðs við Rebekk-
ustúkuna nr. 12, Barböru. Auk
starfa sinna fyrir Oddfellowregluna
lá áhugi hennar víða, allt frá tungu-
málum til handavinnu en allt lék í
höndum hennar, hvort sem var út-
saumur, vefnaður, postulínsmálun
eða saumaskapur.
Útför Brynhildar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag, 31. maí 2010,
og hefst athöfnin kl. 13.
1944 og hóf þá strax
störf hjá Kaupfélagi
Verkamanna í vefn-
aðarvörudeild. Áður
hafði hún frá 13 ára
aldri unnið á sumrin í
matvöruverslun fé-
lagsins. Brynhildur
giftist eftirlifandi eig-
inmanni sínum Sig-
tryggi Þorbjörnssyni
rafvirkjameistara
1950 og hófu þau bú-
skap í Ránargötu 21 á
Akureyri en þar fædd-
ust tvö fyrstu börn
þeirra Ingibjörg, 1951, og Stefán,
1952. Um 1957 festu þau kaup á ein-
býlishúsinu Eyrarvegi 18 og bjuggu
þar í 16 ár. Þar fæddust tvö seinni
börn þeirra, Eggert Már, 1962 og
Elsku mamma.
Seztu hérna hjá mér,
systir mín góð.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát og hljóð.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát af því,
að mamma ætlar að reyna að sofna
rökkrinu í.
Mamma ætlar að sofna.
Mamma er svo þreytt.
– Og sumir eiga sorgir,
sem svefninn getur eytt.
Sumir eiga sorgir,
og sumir eiga þrá,
sem aðeins í draumheimum
uppfyllast má.
Í kvöld skulum við vera
kyrrlát og hljóð.
Mamma ætlar að sofna,
systir mín góð.
(Davíð Stefánsson.)
Guð blessi minningu þína.
Þín eilíft elskandi dóttir,
Guðrún.
Í daglegu amstri finnst okkur oft
sem hver dagur sé öðrum líkur og líf-
ið muni halda áfram eins og áður. Þó
er það svo margt sem getur hreyft
þessu viðkvæma lífi sem við lifum og
breytt þeirri mynd sem fyrir augu
ber.
Nú hefur mamma mín kvatt eftir
langa viðburðaríka daga. Fallega,
gáfaða og sterka mamma sem aldrei
lét viðfangsefnin buga sig. Þegar ég
lít yfir liðna tíð koma fram í hugann
svo margar góðar minningar um
móður sem hafði svo ótal margt að
gefa. Þar á ég við öll þau góðu og
heilbrigðu gildi sem hverjum manni
er hollt að lifa eftir. Þú varst svo heil
í hugsun þinni og kenndir okkur að
bera virðingu fyrir okkur sjálfum og
öðrum með manngæsku að leiðar-
ljósi, velferð okkar var velferð ann-
arra, velferð annarra var okkar vel-
ferð. Þú gafst okkur gjafir og
kenndir okkur að varðveita þær og
fægja, gerðir okkur ljóst að það væri
okkar að viðhalda þeim og rækta.
Þó ellin hafi sótt að þér undir lokin
hélstu þinni fallegu reisn. Fyrir mig
sem ungan dreng voru það ómetan-
leg forréttindi að hafa þig heima
þegar ég kom úr skólanum. Ég gat
alltaf treyst á að þú værir til staðar,
tækir á móti mér með hlýju þinni.
Einnig eru minnisstæðar heimsókn-
irnar til afa og ömmu á sunnudögum
þar sem boðið var upp á niðursoðna
ávexti með rjóma, eða bíltúrarnir um
nágrenni Akureyrar.
Það sem ég þakka fyrir í dag er að
uppeldi mitt miðaðist ekki við að
framkvæma verkin fyrir mig heldur
að kenna mér að gera þau sjálfur. Er
mér minnisstætt þegar ég var tólf
ára og það þurfti að skipta um renni-
lás í gallabuxunum mínum, var ekki
annað tekið í mál en að ég gerði það
sjálfur. Þú aðstoðaðir mig svo við að
gera það og kenndir mér á sauma-
vélina í leiðinni. Sama átti við um að
setja í þvottavél eða strauja skyrt-
urnar mína, allt uppeldið miðaðist
við að ég sinnti mínum eigin þörfum.
Hef ég nýtt mér þau viðhorf þín í
uppeldi barna minna. Á uppvaxtar-
árunum gerði ég mér ekki grein fyr-
ir að leiðir okkar ættu eftir að liggja
svo þétt saman sem raun varð. Við
störfuðum lengi saman bæði í Raf-
orku hf. og síðar í Raforku ehf. Í
minni mínu geymast allar þær góðu
stundir sem við áttum saman þegar
ég leit við til að ná í efni eða annað
sem til þurfti. Þá var oft sest niður
og drukkinn einn kaffibolli með smá
súkkulaðibita eða köku og rætt um
lífið og tilveruna. Eru þessar nánu
stundir mér svo mikils virði að þær
koma til með að standa með mér um
aldur og ævi.
Þú varst óþreytandi að ræða við
mig og skilgreina lífsins gátur og
sýna fram á hvernig væri best að
takast á við lífið með gleði, kærleika
og góðvild í hjarta. Upp úr stendur
að allan þann tíma sem við áttum
saman skildum við hvort annað og
bárum fulla virðingu fyrir skoðunum
og viðhorfum hvort annars. Ég bið
góðan guð að varðveita þig og minn-
ingu þína. Með innilegu þakklæti
fyrir þann góða tíma sem við áttum
saman.
Þinn einlægur sonur,
Eggert Már Sigtryggsson.
Ég vil í örfáum orðum minnast
tengdamóður minnar, Brynhildar
Eggertsdóttur. Fyrstu kynni mín af
henni og eftirlifandi manni hennar,
Sigtryggi Þorbjörnssyni, voru vorið
1972. Þá fannst unnustu minni og
dóttur þeirra, Ingibjörgu, tími til
kominn að kynna verðandi sambýlis-
mann sinn. Ég hef án efa haft af því
einhverjar áhyggjur, Akureyringar
sagðir seinteknir. Hafði dvalið 4 vet-
ur í Menntaskólanum og lítið kynnst
sambekkingum mínum frá Akureyri,
þar á meðal unnustu minni. Auðvitað
reyndist þetta alrangt og sérstak-
lega hvað varðaði verðandi tengda-
foreldra mína.
Á þeim tæpu 40 árum sem síðan
eru liðin má segja að lífshlaup okkar
hafi verið samantvinnað. Samskiptin
orðið nánari og nánari. Þau voru ófá
skiptin sem fjölskylda mín dvaldi um
hátíðir í Kotárgerði hjá þeim hjón-
um. Móttökurnar alltaf konungleg-
ar. Sérstaklega er ánægjulegt að
heyra börn okkar enn minnast
þeirra með mikilli gleði. Eftir að þau
hjón Sigtryggur og Brynhildur
fluttu suður í Kópavoginn fjölgaði
samverustundunum enn meira.
Brynhildur var einstök, hún var ekki
allra og það tók tíma að kynnast
henni. Hún var glæsileg kona. Hún
var mjög nákvæm í öllu sem hún tók
sér fyrir hendur, hvort sem þar var
hugur eða hönd. Þar var aldrei kast-
að til höndunum. Ógleymanlegt er
allt sem hún lagði á sig í þau ótelj-
andi skipti þegar hún tók á móti fjöl-
skyldu minni á Akureyri. Ótal
ógleymanlegar ferðir voru farnar
saman. Bæði hérlendis og erlendis.
Allar samverustundir okkar í sum-
arbústaðnum í Selgili. Hver dagur
var hátíðardagur.
Brynhildur var orðheppin kona og
kunni svör og spakmæli við öllu.
Margt af því mun seint gleymast.
Eins og hjá öllum öðrum skiptust á í
lífi hennar skin og skúrir. Æðruleysi
hennar þegar á móti blés var aðdá-
unarvert og til eftirbreytni. Aldrei
heyrði ég hana kvarta yfir þeim mót-
vindum sem hún þurfti að berjast
við. Voru þeir þó stundum hvassir.
Elsku Sigtryggur, nú er Brynhild-
ur horfin úr þessum heimi. Það er
sárt að standa á þessum tímamótum
en megi góður guð styðja þig og
börn ykkar í sorginni. Hugur minn
og barna minna er og verður með
þér.
Aðalbjörn Þorsteinsson.
Elsku amma, þakka þér fyrir allt
sem þú gafst okkur með nærveru
þinni. Þú varst svo góð og falleg, blíð
og hjálpsöm. Þú elskaðir okkur svo
mikið og áttir svo mikið að gefa. Þú
brostir svo skært og fallega. Þú elsk-
aðir líka allt sem var fallegt og varst
svo einlæglega þakklát fyrir allt. Við
erum heppnar að hafa átt þig fyrir
ömmu og trúum því varla að þú kom-
ir ekki oftar til okkar í Haðarlandið
eða við til þín og afa í Gullsmára.
Við munum aldrei gleyma þér og
geymum þig í hjörtum okkar um alla
eilífð.
Þínar ömmustelpur,
Anna Brynhildur, Elín
Friðrika og Bríet Stefanía.
Minningar okkar barnabarnanna
um ömmu Brynhildi tengjast marg-
ar heimili afa og ömmu við Kotár-
gerði 22 á Akureyri. Fyrir okkur var
„Kotó-ið“ ævintýraheimur þar sem
glæsilegur garður umkringdi höllina
og allsstaðar voru spennandi leynd-
ardómar. Í garðinum voru falleg
rósabeð sem amma snyrti ávallt af
mikilli natni. Einna minnisstæðastir
eru þó klettarnir sem settu mikinn
svip á garðinn og fjörugt ímyndunar-
afl okkar barnanna fékk góða útrás í
alls konar leikjum við þessa litlu
kletta sem í okkar augum voru risa-
stórir.
Handan garðsins var hin ægilega
mýri. Af henni fóru sögur um börn
sem þar höfðu sokkið og orðið úti.
Þessar sögur höfðu svo sannarlega
tilætluð áhrif, það hvarflaði aldrei að
neinu okkar að hætta okkur út á
mýrarsvæðið.
Það var alltaf mjög fallegt hjá afa
og ömmu og þau voru bæði natin og
umhyggjusöm við sitt heimilishald
eins og öll sín verk. Í „Kotó-inu“
voru margir fallegir hlutir sem í aug-
um okkar barnanna voru hreinustu
fjársjóðir. Andrúmsloftið sem ein-
kenndi heimilið var hlýleiki, öryggi
og tryggð öðru fremur en einnig allt-
af ákveðinn hátíðleiki. Í minningunni
ómar klassísk tónlist í eldhúsinu en
þá hefur sennilega verið kveikt á
„gömlu gufunni“. Heima hjá afa og
ömmu gátum við leikið okkur frjálst
og ærslast innan skynsamlegra
marka þar sem við vissum ávallt
hvað við máttum og sömuleiðis hvað
var bannað. Í minningunni vorum
við stillt og góð og gegndum þeim
fáu en sanngjörnu reglum sem giltu.
Þó var einn staður sem alltaf vakti
forvitni okkar og uppgötvunargleði
þrátt fyrir að afi og amma hafi nú
líklega ekki hvatt okkur til að leita á
þær slóðir. Það voru kjallaraslóðirn-
ar. Kjallarinn var uppspretta enda-
lausra ævintýra og spennandi leikja
hjá okkur. Hann var ævintýrahellir
og aðeins hugrökkustu börn þorðu
að fara alveg inn í innsta rýmið þar
sem mesta myrkrið var og möl í stað
steypts gólfs.
Amma var mjög hæfileikarík og
skapandi hannyrðakona. Saumar,
hekl, dúkahnýtingar og margt fleira
léku í höndum hennar. Einnig föndr-
aði hún með barnabörnunum og
verkefnin voru þá ávallt hæfilega
krefjandi, flott og praktísk. Þó
saumaði hún öðru fremur og var
þekkt fyrir vandaðan og einstaklega
smekklegan saumaskap.
Hún Brynhildur amma okkar var
hlý og stolt manneskja með ríkt gild-
ismat. Hún var frábær leiðbeinandi
og kennari sem ávallt hvatti okkur til
að takast sjálf á við verkefnin og
leysa þau vel úr hendi. Amma var
mikil húsmóðir og aldrei brást að
þegar gesti bar að garði var borin
brúnkaka með kókos á borð með
ískaldri mjólk fyrir börnin og kaffi-
dreytli fyrir þá eldri.
Síðastliðinn áratug hafa afi og
amma haldið heimili sitt í Kópavogi.
Þar er gott að koma og spjalla um
daginn og veginn í því rólega and-
rúmslofti sem þar er. Við hlökkum til
ókominna stunda með afa í Gull-
smáranum.
Elsku amma, takk fyrir allar góð-
ar stundir.
Brynhildur yngri, Einar
Már, Hulda Katrín og
Þorbjörn Ingi.
Elsku amma mín, þú varst svo fín
og alltaf varstu flott til fara
þú varst elskuð af öllum
og þá sérstaklega afa
ég man þegar þú söngst fyrir mig fag-
ur fiskur í sjó
og sú minning mun ávallt hvíla hjá
mér í ró
amma mín, nú er tími til að fara
og guð munt þú hjá þér hafa.
Þitt barnabarn
Alexander Baldvin.
„Allra daga kemur kvöld“. Já
kvöldið var komið hjá minni góðu
vinkonu, er hún sofnaði hér í heimi í
hinsta sinni, laus úr viðjum þeirra
veikinda sem hafa þjakað hana und-
anfarin ár.
Góður vinur er gulli betri. Vinátta
er yndisleg þegar hún er gefin af
heilum hug og ánægju. Vináttan er
afl, bönd sem við bindum. Vinátta
gleymist ekki. Bros vináttunnar gef-
ur hverjum degi líf. Vinátta okkar
Brynhildar, eða Lillu vinkonu eins
og ég kallaði hana alltaf, hefur staðið
frá því við vorum litlar stelpur.
Stutt var á milli heimila okkar við
Gránufélagsgötu á Akureyri. Oft var
hlaupið á milli til að spjalla eða fara í
hina ýmsu leiki. Alltaf vorum við
samferða í skólann og sátum saman
alla okkar skólatíð.
Ung hitti Brynhildur fallegan og
góðan pilt, hann Sigtrygg, sem
seinna varð hennar lífsförunautur.
Hann reyndist henni vel og aðdáun-
arvert var hversu vel hann annaðist
hana í veikindum hennar síðustu ár-
in. Þau eignuðust fjögur börn sem öll
hafa komist vel til manns og stofnað
sín heimili. Nú í júní eru 60 ár frá því
að þessi góðu hjón gengu í hjóna-
band. Þau hafa alla tíð verið mjög
nátengd hvort öðru og varla nefndi
maður svo annað að nafn hins fylgdi
ekki með. Mikill samgangur hefur
ætíð verið á milli okkar Lillu vinkonu
og mennirnir okkar góðir vinir.
Margar góðar stundir höfum við
hjónin átt á þeirra fallega heimili og
ekki má gleyma öllum ferðunum sem
við höfum farið saman. Lengi var
föst venja að fara í veiðitúra í Vopna-
fjörð þar sem við sáum um elda-
mennsku við mjög svo frumstæðar
aðstæður. Þá þekktust ekki þessi
fínu veiðihús sem alls staðar eru í
dag. Oft minntumst við þessara
ferða með kátínu. Margar góðar
ferðir fórum við innanlands að
ógleymdum öllum siglingunum. Allt
voru þetta yndislegar ferðir sem lifa
í minningunni. Brynhildur vinkona
mín gekk til liðs við Oddfellowregl-
una árið 1969. Var hún alltaf boðin
og búin til starfa innan Reglunnar og
mat hana mikils.
Við hjónin þökkum yndislega vin-
áttu við Lillu. Við óskum þér, elsku
Sigtryggur, börnum þínum og fjöl-
skyldum blessunar Guðs á erfiðum
stundum.
Á kveðjustund við lífsins leiðaskil
er litið yfir gengnar ævislóðir.
Og þó að ríki hryggð og harmaspil
er hlýtt og bjart við minninganna
glóðir.
(Þorfinnur Jónsson.)
Jóhanna María Pálmadóttir
Brynhildur
Eggertsdóttir
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á for-
síðu mbl.is og viðeigandi efnisliður
valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt
er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar