Morgunblaðið - 31.05.2010, Qupperneq 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 31. MAÍ 2010
Gisting
AKUREYRI
Höfum til leigu 50, 85 og 140 m²
sumarhús 5 km frá Akureyri, öll
með heitum potti og flottu útsýni yfir
Akureyri. Bjóðum einnig upp á íbúðir
á Akureyri. www.orlofshus.is,
Leó, s: 897- 5300.
Sumarhús
Sumarbústaðalóðir
Eignarlönd til sölu í landi Kílhrauns á
Skeiðum, 50 km frá Rvk. í stærðunum
0,5 ha. til 1,1 ha. Hentar vel til
gróðursetningar og er með fallega
fjallasýn, kalt vatn, síma og þriggja
fasa rafmagn að lóðarmörkum, til
afhendingar strax, hagstætt verð og
góð kjör. Verið velkomin.
Hlynur í síma 824 3040.
www.kilhraunlodir.is
Falleg og vönduð sumarhús frá
Stoðverk ehf. í Ölfusi
Gott verð. Teiknum eftir óskum kaup-
enda.
Símar: 660 8732, 660 8730,
892 8661, 483 5009.
stodverk@simnet.is
Námskeið
Byrjendanámskeið í tennis
Skemmtileg byrjendanámskeið í
tennis fyrir fullorðna í sumar.
Sumarskráning hafin. Tíu tíma
námskeið. Upplýsingar í síma
564 4030 og á tennishollin.is
Ökukennsla
Glæsileg kennslubifreið
Subaru Impreza AERO 2008, 4WD.
Akstursmat og endurtökupróf.
Gylfi Guðjónsson,
sími 6960042,
bilaskoli.is
Bilaskoli.is
Bókleg námskeið - ökukennsla -
akstursmat - kennsla fatlaðra
Snorri Bjarnason
BMW 116i. Bifhjólakennsla.
8921451/5574975. Visa/Euro.
Sverrir Björnsson
Volkswagen Passat '08.
8924449/5572940.
Ævar Friðriksson
Toyota Avensis '06.
8637493/5572493.
Gylfi Guðjónsson
Subaru Impreza '08.
6960042/5666442.
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
✝ Guðmunda KatrínJónsdóttir fædd-
ist í Björnskoti undir
Eyjafjöllum 30. apríl
árið 1931. Hún and-
aðist 21. maí 2010 á
líknardeildinni í
Kópavogi. Foreldrar
hennar voru þau
hjónin Jón Gunn-
laugur Jónsson frá
Reynishólum og Ingi-
gerður Sigurð-
ardóttir frá Stórólfs-
hvoli. Þau bjuggu í
Björnskoti undir
Eyjafjöllum. Jón og Ingigerður
eignuðust fimm börn; Sigurð, Guð-
rúnu, Sigríði Jónu, betur þekkt
sem Lóa í Hvammi, Kristin og
Guðmundu Katrínu. Jón stundaði
sjóróðra en var lengi vega-
vinnuverkstjóri sem var hans ævi-
starf. Ingigerður var saumakona
og kenndi dætrum sínum þá iðn.
Eftir að Jón féll frá seldi Ingigerð-
ur Björnskot. Þær mægður fluttust
þá til Reykjavíkur og héldu heimili
saman.
Guðmunda vann ýmis störf eins
og í sælgætisgerðinni Víkingi og
að fatabreytingum hjá Andrési á
Laugaveginum. Í Reykjavík kynnt-
ist Guðmunda tilvonandi eig-
inmanni sínum Þorsteini Sigurðs-
syni, kennara og síðar starfsmanni
Seðlabankans, en Þorsteinn var
ættaður frá Vopnafirði. Þau gift-
ust 31. desember 1952. Þorsteinn
lést 23. desember 2008. Börn Þor-
steins og Guðmundu eru: 1) Krist-
björg Jóna, f. 1951, börn hennar
eru: Ann-Katrín, f. 1972, og Þor-
steinn Olaf, f. 1974, 2) Sigurður, f.
1953, kvæntur Giselu Mörthu Lo-
bers, dætur þeirra
eru: Anna Kristína, f.
1992, og Lena Kat-
arína, f. 1994, 3) Er-
lingur, f. 1955,
kvæntur Kristínu
Pálsdóttur og eru
dætur þeirra: Gunn-
þóra Elín, f. 1985,
Bryndís Eva, f. 1992,
Hrafnhildur Edda, f.
2000, og Sólveig
Erla, f. 2003, 4) Þor-
steinn Gísli, f. 1958.
Þorsteinn og Guð-
munda bjuggu sín
fyrstu búskaparár í Reykjavík, uns
þau fluttu í Kópavoginn. Þar
byggðu þau, ásamt foreldrum Þor-
steins hús á Hlíðarvegi 48. Árið
1967 flutti fjölskyldan síðan að
Móaflöt 15 í Garðabæ. Á Móaflöt-
inni var oft gestkvæmt og glatt á
hjalla, mikið spilað og sungið. Á
þessum árum vann Guðmunda m.a.
í Stellu í Bankastræði og hjá
Huldu á Leifsgötunni. Síðustu
starfsár Guðmundu vann hún sem
ráðskona hjá Vélsmiðjunni Héðni.
Guðmunda hafði alla tíð mikinn
áhuga á tónlist og lék m.a. á píanó
og gítar. Lög Sigfúsar Halldórs-
sonar voru í miklu uppáhaldi hjá
henni. Seinni hluta ævinnar var
Guðmunda í ýmsum kórum ásamt
Þorsteini, m.a. í Rangæing-
akórnum og kór eldri borgara í
Garðabæ. Þá sungu þau hjónin í
Árbæjarkirkjukórnum. Þau hjónin
fóru í mörg kórferðalög bæði hér
heima og erlendis sem þau höfðu
mikla ánægu af.
Útför Guðmundu fer fram frá
Árbæjarkirkju 31. maí 2010 og
hefst athöfnin kl. 13.
Við kveðjum í dag Guðmundu
Katrínu Jónsdóttur (Mundu) hinstu
kveðju. Okkur er ljúft að minnast
hennar og samveru liðinna ára.
Munda var dugnaðarforkur, ósér-
hlífin, útsjónarsöm og nokkuð kröfu-
hörð enda voru gerðar til hennar
miklar kröfur. Þurfti hún oft að
sanna sig. Sambýli þeirra Denna og
Mundu með tengdaforeldrum henn-
ar hefur ekki alltaf verið auðvelt. Á
þessum árum lagði fólk mikið á sig til
að eignast húsnæði, vann þá vinnu
sem hægt var að fá og bjó oft þröngt.
Veturinn 1963 var ég í Kópavogi hjá
afa og ömmu, þau höfðu ásamt
Denna og Mundu byggt sér hús við
Hlíðarveginn. Við vorum þarna fjög-
ur ungmenni frá Vopnafirði, ýmist að
vinna eða í skóla. Gestrisnin, velvilj-
inn til að aðstoða var fyrir hendi en
álagið mikið, allir að vinna auk þess
að vera með fjögur börn á aldrinum
5-12 ára. Allir hjálpuðust að og
tengdamæðgurnar nutu oft góðs
hvor af annarri. Hjónaband þeirra
Denna og Mundu hefur verið sterkt.
Munda vann síðustu árin hjá Héðni í
mötuneyti, það segir sína sögu að frá
því að hún hætti þar hefur henni ver-
ið boðið í jólahlaðborð á hverju ári.
Í Vestfjarðaferð okkar 1980 hitt-
um við Denna og Mundu af tilviljun í
Gilsfirði. Það fyrsta sem Munda
spurði um var, hvort við værum búin
að borða og nutum við góðs af nest-
ispakka þeirra. Gestrisni og um-
hyggjusemi átti hún í ríkum mæli og
þess nutu margir. Við minnumst
heimsókna og ferðalaga, um Reykja-
nes og eins fyrir norðan, auk sam-
veru í Vopnafirði. Við minnumst
allra góðu samverustundanna, eftir
að við Brynja fluttum í Garðabæinn
og erum þeim þakklát fyrir að láta
það í ljós á margan hátt, hvað þau
voru ánægð að fá okkur í nágrennið.
Við söknum ákveðinna tilburða sem
Munda hafði, þegar henni var mikið
niðri fyrir lagði hún aðra höndina við
munnvikið og hvíslaði, hvíslaði jafn-
vel í síma. Munda hafði háan róm
enda veitti stundum ekki af en í ann-
an stað hló hún hvellum hlátri fynd-
ist henni eitthvað fyndið sem var ansi
oft. Þá var Munda söngelsk og sungu
þau hjónin í mörgum kórum.
Munda var nokkuð ýtin ef eitthvað
þurfti að gera. Hringdi og spurði
„Ætliði ekki að skreppa yfir, ég var
að baka pönsur“. Stundum hékk eitt-
hvað á spýtunni, en annars vildi hún
bara fá okkur í heimsókn og kaffi.
Við söknum jóladagsboðanna, sam-
blands jóla og þorrablóts, og ekki má
gleyma pönnukökunum, og svo
margs annars. Það er okkar hlut-
skipti sem eftir lifum, allavega um
stundarsakir, að sakna þeirra sem
fara ferðina miklu. Þökkum þér sam-
fylgdina. Guð blessi minningarnar
um þig.
Fjölskylda okkar sendir fjölskyldu
Guðmundu og nánum ættingjum
okkar einlægustu samúðarkveðjur.
Kári og Brynja.
Guðmunda Katrín
Jónsdóttir ✝ Hreinn Ketilssonfæddist á Finna-
stöðum í Eyjafjarð-
arsveit 14. mars 1924.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri 21.
maí síðastliðinn. Fað-
ir hans var Ketill Sig-
urður Guðjónsson
bóndi á Finnastöðum,
f. 11.10. 1900, d. 20.7.
1987, móðir hans var
Hólmfríður Páls-
dóttir, f. 1.10. 1900, d.
20.5. 1987. Systkini
Hreins eru: Sigríður,
f. 23.9. 1925, Óttar, f. 19.4. 1927, d.
12.7. 2006, Margrét, f. 6. 12. 1933,
Auður, f. 19.10. 1937 og Gylfi, f. 5.
4. 1945.
Hinn 7. maí 1947 kvæntist Hreinn
Huldu Halldórsdóttur, f. 27.4. 1928,
d. 29.8. 2008, frá Neðri-Dálks-
eiga þau einn son. 3) Hólmkell, f.
1961, amtsbókavörður, kvæntur
Kristínu Sóleyju Sigursveinsdóttur.
Börn þeirra eru Sveinn og Hulda.
Hreinn ólst upp í foreldrahúsum
á Finnastöðum og sótti síðan nám
við Gagnfræðaskólann á Akureyri.
Árið 1946 kynntist hann Huldu
konu sinni og hófu þau búskap sam-
an á Neðri-Dálksstöðum. Árið 1954
fluttist fjölskyldan í Sunnuhlíð, sem
var nýbýli úr landi Neðri-Dálks-
staða, þar sem þau bjuggu og störf-
uðu til dauðadags. Auk hefðbund-
inna bústarfa vann Hreinn ýmis
störf utan heimilis og tók virkan
þátt í félagsstörfum. Hann var við
mjólkurflutninga í allmörg ár, var
kennari og skólastjóri, oddviti
sveitar sinnar og síðast var hann
útibússtjóri Samvinnubankans og
seinna Landsbankans á Svalbarðs-
eyri.
Útför Hreins fer fram frá Sval-
barðskirkju á Svalbarðsströnd í
dag, 31. maí 20.10 og hefst athöfnin
kl. 14.
stöðum á Svalbarðs-
strönd. Hulda og
Hreinn eignuðust
þrjú börn. Þau eru: 1)
Hólmfríður, f. 1947,
starfsmaður í heima-
þjónustu, gift Stefáni
Stefánssyni. Synir
þeirra eru: Stefán
Hreinn, kona hans er
Helga Linnet og eiga
þau þrjár dætur, Jó-
hann Svanur, kona
hans er Sigríður V.
Bergvinsdóttir og
eiga þau tvo syni og
Ingvar Reyr. 2) Ingibjörg, f. 1952,
leikskólakennari, gift Hauki Má
Ingólfssyni. Börn þeirra eru Guðjón
Hreinn, kona hans er Brynhildur
Frímannsdóttir og eiga þau þrjú
börn og Inga Steinlaug, hennar
maður er Ægir Adolf Arilíusson og
Síðustu þrjátíu árin eða svo hef-
ur Hreinn í Sunnuhlíð verið mik-
ilvægur maður í lífi mínu. Traust-
ari tengdapabba er ekki hægt að
hugsa sér. Á sinn yfirvegaða og
hægláta hátt gaf hann til kynna að
hvað sem á dyndi væri hægt að
leita til hans ef á þyrfti að halda.
Hann sagði það kannski aldrei
beint, en enginn þurfti þó að efast
um það. Hann hafði lifandi áhuga á
umhverfi sínu og fólkinu í kringum
sig en án þess að skipta sér of mik-
ið af. Hann gaf öðrum pláss til að
lifa eigin lífi án þess að fella dóma
eða telja sig vita betur hvað öðrum
var fyrir bestu. Sagði kannski eitt
eða tvö vel valin orð eða hló góðlát-
lega.
Hreinn var orðinn 86 ára en ein-
hvern veginn hélt ég að hann
kveddi ekki nærri strax, ekki síst
af því að hann var búinn að segjast
ætla að verða níræður og það var
nú þannig að yfirleitt stóðst það
sem hann sagði.
Hreinn í Sunnuhlíð var merki-
lega samsettur maður. Í aðra rönd-
ina æringi og stríðnispúki og í hina
alvarlegur og íhugull. Forkur dug-
legur til verka og hraustmenni og
kveinkaði sér helst aldrei, hvað
sem á gekk. Hann las mikið og var
vel heima á mörgum sviðum. Tók
þátt í alls kyns félagsstörfum og
var mikill selskapsmaður. Ég dáð-
ist að því hversu opinn hann var og
tilbúinn til að skoða og tileinka sér
nýjungar og nýbreytni. Þegar hon-
um bauðst að upplifa eitthvað nýtt
var viðkvæðið yfirleitt, í hressileg-
um tón, „Já, ætli sé ekki best að
prófa það“.
Eftir að tengdamamma dó stóð
tengdapabbi frammi fyrir miklum
breytingum eins og vonlegt er þeg-
ar ríflega 60 ára samfylgd lýkur.
Viðbrögð fólks í slíkum aðstæðum
eru afskaplega mismunandi og ekki
allir sem komast sterkari frá þeim.
En þá kom heldur betur í ljós úr
hverju Hreinn var gerður. Auk
þess að takast á við söknuðinn og
allt sem því fylgir að kveðja lífs-
förunautinn þá tókst hann smám
saman á hendur að læra ýmis
heimilisverk sem hann hafði ekki
komið nálægt áður. Það var ekki
hægt annað en dást að honum.
Hann hætti aldrei að koma á óvart.
Dreif sig meira að segja í líkams-
ræktarstöð og sótti þar tíma af
miklum áhuga, örugglega töluvert
eldri en flestir, ef ekki allir, aðrir
gestir stöðvarinnar. Á honum sann-
aðist að það er aldrei of seint að
læra og bæta við sig, ef hugurinn
er ferskur og opinn.
Hreini þótti óskaplega gott að
láta sólina verma sig og nýtti ýmis
tækifæri til að sitja eða liggja, með
sælusvip, útundir vegg og njóta
sólarinnar. Á sama hátt munum við
láta góðar minningar um Hrein
verma okkur. Ég kveð minn kæra
tengdapabba með þakklæti og sól-
skin í hjarta.
Kristín Sóley Sigursveinsdóttir.
Þinn kærleikur er gjöf sem
gleymist ekki, elsku amma mín,
skrifaði ég fyrir tæpum tveimur ár-
um þegar amma kvaddi okkur
mjög snögglega og nú er eins með
þig, afi minn. Með djúpri virðingu
og kærri þökk kveðjum við þig,
elsku afi, full þakklætis fyrir að
hafa átt samleið með eins gæflynd-
um og glæsilegum manni og þú
ætíð varst. Minningarnar úr sveit-
inni, uppvaxtarárin í Sunnuhlíð, lít-
ill drengur úr bænum mættur í
sauðburðinn að vori, fékk frí frá
skóla til að hjálpa afa og ömmu og
fór þaðan helst ekki fyrr en að
hausti. Við bræðurnir og frænd-
systkinin áttum þarna ómetanlegar
stundir saman við ýmis störf eins
og kofasmíði, smalamennsku,
heyannir, skítmokstur, girðinga- og
kartöfluvinnu og fleira.
Kátína var mikil og glatt á hjalla
þegar frændfólkið var mætt saman
í Sunnuhlíð við hin ýmsu störf.
Upp úr unglingsárum mínum flutti
ég til ykkar ömmu og fór að vinna
á Svalbarðseyri, áttum við á þess-
um árum frábærar stundir saman,
oft svolítið skondnar, ég og þú
tveir við matarborðið ásamt ömmu
að háma í okkur hræring með súr-
um pungum og slátri, átum ket og
kartöflur og ræddum fénaðinn,
heyskapinn og sveitarmálin. Á
þessum árum kynntist ég Siggu
minni og leiðir okkar lágu ekki
sjaldan á háaloftið í Sunnuhlíð. Þá
umgjörð sem þið amma bjugguð í
kring um okkur í Sunnuhlíð erum
við óendanlega þakklát fyrir, hlý-
legt heimili, gestkvæmt, fullt af ný-
bökuðum kökum og kræsingum
hvenær sem maður kom.
Þið hafið gefið af ykkur
skemmtilega og líflega fjölskyldu
sem kemur nú saman og skrafar og
skellir upp úr og nýtur samræðna
um minningar úr Sunnuhlíð. Þenn-
an tíma síðan amma kvaddi okkur
höfum við verið ótrúlega stolt af
þér, elsku afi. Þú varst heilsu-
hraustur fram á síðasta dag,
skokkaðir léttur um landareignina,
dyttaðir að húsum og hlutum, fórst
á mannamót, í ræktina, eldaðir þér
mat, bast inn bækur, skelltir þér í
klippingu og á kaffihús í bæinn.
Með djúpri virðingu og kærri þökk
kveðjum við þig, elsku afi og
langafi, hin ljúfu og góðu kynni af
alhug þökkum við þér, megi hið ei-
lífa ljós lýsa þér og friður fylgja
þér.
Elsku langafi, takk fyrir
skemmtilegar stundir í sveitinni
við ýmis störf./Þinn Svanur Berg.
Svanur, Sigríður, Bergvin
og Svanur Berg.
Hreinn Ketilsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfu-
daga.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar