Morgunblaðið - 07.12.2010, Page 21

Morgunblaðið - 07.12.2010, Page 21
Þú vaktir yfir mér þegar ég fæddist og kallaðir á mömmu um leið þú hélst að ég væri að vakna eða að það þyrfti að fara að skipta á litlu systur. Þetta lýsir þér svo vel, Bjarni. Þú varst einstaklega umhyggju- samur og máttir ekkert aumt sjá. Þú varst fyrirmyndin sem ég dáði og leit upp til. Vitur maður sagði að enginn gæti unnið dauðastríðið, en ég hélt þó alltaf í vonina um að þú gætir það, eins og þegar ég var lítil og trúði því að stóri bróðir gæti allt í heiminum. Aldrei skammaðir þú mig eða yngri systkinin þótt við værum að stelast í þitt dót. Ég gleymi aldrei hvað ég og Guðbjörg systir vorum skömmustulegar þegar þú sagðir okkur að það væri teljari á „fón- inum“ sem sýndi hvað væri búið að spila margar bítlaplötur á meðan þú værir í burtu. Ég man ekki eftir einu einasta styggðaryrði frá þér. Ég man líka þegar þú sigldir um höfin sjö og komst heim með alls kyns góðgæti handa okkur. Þú naust þess að gera vel við aðra og varst fullur af náungakærleik. Þú kenndir mér að borða þorra- mat, hættir ekki fyrr en ég hafði smakkað allt góðgætið. Enda varstu mikill sælkeri og elskaðir að elda og borða góðan mat í faðmi fjölskyldu og í vinahópi. Þú varst einstakur smekkmaður í öllu, ekki síst þegar þú valdir hana Sigurveigu sem lífsförunaut. Heimili ykkar er einstaklega fallegt og smekklegt og alltaf gott að koma heim til ykkar. Mesta ríki- dæmi þitt var fjölskylda ykkar. Elsku Bjarni; við erum í ótrúlega gæfuríkri og samheldinni fjöl- skyldu. Ég er svo þakklát fyrir að hafa verið hjá þér síðustu dagana þegar þú varst umvafinn ást og umhyggju fjölskyldunnar. Það var mjög sárt að sjá á eftir þér, en ég er samt þakklát fyrir að þú sérst laus við þær miklu kvalir sem lagð- ar voru á þig. „Breytileiki lífsins er sannleik- urinn. Maðurinn er það augabragð sem hann lifir og breytist á. Í lífi mannsins er aðeins til eitt auga- bragð þessa skilyrðislausa sann- leika sem stendur stöðugur í eitt skipti fyrir öll, – og það er dauða- stundin, sú stund þegar maðurinn hættir að lifa og breytast. Og það er jafnvel vafasamt hvort þetta augabragð er til í raun og veru.“ (Halldór Laxness: Salka Valka.) Er þetta augabragð nokkuð til? Því þú verður alltaf hluti af lífi mínu og lifir að eilífu í hjarta mínu. Með söknuði kveð ég þig að sinni, elsku Bjarni. Ég trúi því að við munum hittast á ný, þangað til get ég glaðst yfir öllum minningum um þig. Sigurveig og fjölskylda þín hafa staðið eins og hetjur við hlið þér í þessum erfiðu veikindum. Ég bið góðan guð að gefa þeim styrk á erfiðum tímum. Guðmundína Ragnars- dóttir (Dína systir). Komið er að kveðjustund. Elsku- legur bróðir minn, hann Bjarni, er dáinn. Á hugann leita ótal minningar allt frá því ég man fyrst eftir mér sem lítilli stelpu. Ég átti besta stóra bróður í heimi. Ég var sannfærð um það sem barn og ekki síður sem full- orðin. Bjarni naut þess að hlusta á tón- list og fyrstu bernskuminningarnar eru frá Bítlatímanum en Bjarni smitaði litlu systur af einlægum Bítlaáhuga sínum. Hann hefur sennilega lagt drög að tónlistar- smekk mínum því það kom í ljós á fullorðinsárum að þar áttum við ýmislegt sameiginlegt. Bjarni fór ungur á sjóinn og það var ávallt mikil eftirvænting þegar von var á honum í land. Alltaf kom hann með eitthvað til að gleðja okkur yngri systkinin. Hann var mikill töframaður og heillaði mig upp úr skónum með ótrúlegustu brögðum og brellum. Ekki eru nema örfáir mánuðir síðan hann töfraði fyrir mig síðast og ég var enn jafn hrifin af lagni hans. Golfið heillaði Bjarna þegar hann var ungur maður og þótti mér þetta sérkennileg íþrótt. Ekkert hlaup og enginn hamagangur en þar var Bjarni svo sannarlega á heimavelli allt frá upphafi. Fyrir fáeinum árum byrjuðum við Sig- urveig, konan hans, að spila golf. Alltaf var Bjarni jafn hvetjandi, alltaf jafn rólegur og alltaf jafn þol- inmóður á vellinum þrátt fyrir að höggin væru ansi mörg hjá okkur. Hann þreyttist aldrei á að hrósa fyrir gott högg eða skynsamlega ákvörðun. Golfið er fyrir alla, sagði hann, allir geta spilað á jafnrétt- isgrundvelli. Bjarni var mikill gourmet-maður og við Bragi nutum margra góðra stunda með þeim hjónum þar sem alúð var lögð við framreiðslu ekki síður en matseld, enda hjónin mikl- ir fagurkerar. Golfferðirnar okkar innanlands sem utan standa upp úr á þessu ferðalagi minninga. Nú síð- ast fórum við í Öndverðarnesið í bústað fjölskyldu Sigurveigar og spiluðum þar og á Hellu og nutum þess svo að slappa af í sundlaug- inni. Á kvöldin skiptumst við á að töfra fram glæsilega máltíð sem hefði vel getað prýtt borð betri veitingahúsa. Ekki eru nema örfáir dagar síðan Bjarni spurði hvort bú- ið væri að finna stað fyrir vorferð- ina. Sú ferð verður ekki söm. Heiðarleiki, dugnaður og elju- semi voru einkennismerki Bjarna. Hann fékkst ekki við neitt með hálfum hug eða hangandi hendi. Ef hann tók að sér verk lagði hann allt í það. Skipti þá engu hvort um var að ræða að vinna vel fyrir við- skiptavini sína eða í félagsstarfi þar sem hann var óspar á krafta sína þrátt fyrir að burðast með erfiðan sjúkdóm árum saman. Bjarni tókst með æðruleysi á við veikindi sín, hann reyndi ávallt að sjá spaugileg- ar hliðar mála og gantaðist við okk- ur allt til loka. Fátækleg orð geta aldrei túlkað þær minningar sem ég er svo rík að eiga. Minningar um góðan, fal- legan bróður, mikla persónu og góðan vin. Söknuðurinn er mikill en þakklætið einnig. Því það eru for- réttindi að hafa haft Bjarna sem bróður og vin í hálfa öld. Guð styrki Sigurveigu, börnin, barnabörnin, mömmu, pabba og okkur öll í sorginni. Guðbjörg Elín. Bjarni mágur okkar kom í fjöl- skylduna árið 1973 en þá vorum við 17 og 18 ára gamlar. Okkur varð fljótt ljóst að stóra systir okkar hafði krækt i flottan gæja. Fyrsta minningin um Bjarna er þegar hann kom í Kastalagerðið að vitja sinnar heittelskuðu. Eyja kom heim úr skólanum með happa- drættismiða sem hún þurfti að selja vegna fjáröflunar á vegum nemendafélagsins. Eyja var eitt- hvað að vandræðast með miðana enda lítil sölukona og við systur að hitta Bjarna í fyrsta sinn. Bjarni gerði sér lítið fyrir og keypti alla miðana á einu bretti. Þetta litla atvik lýsir í senn ör- læti hans og er dæmigert fyrir hversu grand Bjarni gat verið. Má með sanni segja að hann hafi stimplað sig rækilega inn hjá okkur systrum við fyrstu kynni. Þegar Sigurveig og Bjarni hefja búskap er hann stýrimaður á milli- landaskipi og sigldi á Ameríku. Við fjölskyldan nutum góðs af því enda allt svo ódýrt og spennandi í henni Ameríku auk þess sem hann keypti ýmislegt matarkyns sem við höfð- um aldrei smakkað og þekktist ekki hér. Bjarni er í hugum okkar prúð- menni, hjartahlýr og greiðvikinn. Hann var mikill snyrtipinni og allt- af flottur í tauinu. Bjarni var fylginn sínum skoð- unum og ef maður var honum ekki sammála gerði hann allt sem hann gat til að sannfæra mann um hið „rétta“ í málinu. Punktur. Hann gat líka verið mjög einlæg- ur og stundum jafnvel barnslega glaður og spenntur þegar eittthvað skemmtilegt stóð til eins þegar hann var að undirbúa fjölskyldu- golfmót sem hann átti hugmyndina að. Hann var góður heim að sækja enda bæði góður kokkur og gest- gjafi og eru þau ófá matarboðin þar sem snilli hans fékk notið sín. Fyrir einungis tveimur mánuðum greindist Bjarni með illkynja krabbamein.Undanfarin ár hefur hann þurft að glíma við verki og vanlíðan af völdum liðagigtar. Vafa- lítið hefur það átt þátt í að krabba- meinið greinist svo seint sem raun bar vitni. Upp í honum kom keppn- ismaðurinn og ætlaði hann ótrauð- ur að berjast við sjúkdóminn. En því miður var meinið búið að dreifa sér um líkamann þannig að við of- urefli var að etja. Systir okkar hefur sannarlega verið hans stoð og stytta í gegnum árin og hann alltaf getað treyst á hana í einu og öllu. Við kveðjum okkar kæra mág með söknuði. Elsku systir, María, Steinar, Annetta og fjölskyldur, megi minn- ingin um góðan dreng lifa. Eiríksína og Guðný Hafsteinsdætur. Þá er genginn á vit forfeðranna mágur minn Bjarni Ragnarsson. Brátt bar það að og ótrúverðugleiki fjarveru hans er enn til staðar. Við Bjarni tengdumst fjölskyldubönd- um fyrir 30 árum og þeirri vegferð lýkur í dag. Þá var Bjarni eldgam- all maður, 30 ára að aldri, giftur Sigurveigu sinni, átti börn og bjó í húsi í Kópavogi. Hann tók stráklingnum vel og af ábyrgð og yfirvegun eins og hans stíll var. Undir niðri réð einlæg umhyggja fyrir því að systir hans væri í góð- um höndum. Eftir því sem árin liðu yngdust Bjarni og Sigurveig, sam- gangur milli okkar hjóna varð meiri, golfið, ferðalög, skemmtanir og fjölskyldusamvera varð tíðari og ég er ekki frá því að á síðustu ár- um hafi Bjarni verið orðinn jafn- aldri minn. Bjarni var fríður maður, dökkur makki, stundum skeggjaður en annars svört skeggrótin. Dálítið breiðleitur, svartbrýndur með lif- andi og kankvíst augnaráð og mið- andlitið af Bergþórugötunni hvar móðurættin réð ríkjum. Þar átti Bjarni góða tíma í æsku. Munn- svipurinn fagur og svipmótið í heild sinni lýsti alvöru og ábyrgð. Bros- andi Bjarni, sá sem ég þekkti mest og best, lýsti upp tilveruna og lífg- aði alla í nálægð. Stríðnissvipurinn kom þegar honum leið vel og þá var gantast og kannski sýnd töfra- brögð. Þannig vann hann hug og hjarta barnanna og bræddi síðan foreldrana með prinsessu- og prinsatitlum til handa afkvæmun- um. Bjarni var skarpgreindur, sigld- ur, lífsreyndur og alla tíð þrosk- aður maður. Hann var ákaflega hjartahlýr og umhyggjusamur svo af bar. Virðing, nákvæmni og full- komnunarárátta í jákvæðum skiln- ingi þess orðs einkenndi Bjarna og varkár var hann til orðs og æðis. Bjarni hafði einstaklega góða nær- veru og kunni listina að láta öðrum líða vel. Það var líka hægt að þegja með honum og það er afrek þegar tillit er tekið til hans stórskemmti- legu og frásagnaglöðu ættar sem sjaldan leggur varir saman nema til þess að dreifa úr varalitnum. Snyrtimennska var honum í blóð borin og smekkvísi hans einstök. Einhverju sinni þegar við vorum á leið til veislu fannst honum bindið mitt algjörlega út í hött. Inn í fata- herbergi hans lá leiðin og þar varð ég vitni að slíkri nostursemi að ég hef ekki borið mitt barr í þeim efn- um síðan. Hæfileikar Bjarna voru margir en einbeitingarhæfni ein sú mesta. Golfíþróttin endurspeglar persónu Bjarna býsna vel þar sem virðing, traust, kurteisi, andleg og líkamleg geta fara saman. Þar var Bjarni á heimavelli. Mikið mun ég sakna þeirra góðu stunda sem við áttum saman þar því það var einstaklega gaman að spila með Bjarna. Virð- ing hans fyrir íþróttinni og með- spilurum leiddi ávallt fram hið besta í manni. Hið besta dugði þó ekki því einbeiting Bjarna tryggði honum oftast betra skor. Bjarni skilur eftir sig fjársjóð minninga. Hann var börnum sínum og systkinum einstök og góð fyr- irmynd. Elsku Sigurveig, Anetta, María, Steinar, Steinvör og Ragn- ar. Missir ykkar er mikill en fjár- sjóðurinn er huggun harmi gegn. Við rifjum upp góða tíma saman á næstu misserum. Bjarni verður alltaf hluti af okkur. Kv. Bragi Bragason. MINNINGAR 21 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. DESEMBER 2010  Fleiri minningargreinar um Bjarna Ragnarsson bíða birting- ar og munu birtast í blaðinu næstu daga. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, SIGRÍÐUR THEÓDÓRA PÉTURSDÓTTIR, Lágholti 21, Stykkishólmi, sem lést miðvikudaginn 1. desember, verður jarðsungin frá Stykkishólmskirkju föstudaginn 10. desember kl. 14.00. Eggert Bergmann Halldórsson, Særún Sigurðardóttir, Þórir Halldórsson, Þórkatla Kristín Valþórsdóttir, Erla Halldórsdóttir, Ívar Sigurður Kristinsson, Gyða Stefanía Halldórsdóttir, Ævar Karlsson og barnabörn. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, JÓHANNA ÞÓRUNN EMILSDÓTTIR frá Lækjarmótum, Borgarbraut 1, Borgarnesi, verður jarðsungin frá Fáskrúðarbakkakirkju fimmtudaginn 9. desember kl. 14.00. Veronika Kristín Guðbjartsdóttir, Jóhannes Þórarinsson, Þóra Kristrún Guðbjartsdóttir, Guðjón Gunnarsson, Erla Guðrún Guðbjartsdóttir, Magnús Kristjánsson, Helgi Þröstur Guðbjartsson, Inga Sigríður Ingvarsdóttir, ömmu- og langömmubörn.  Elskuleg móðir okkar og amma, HULDA ALDA DANÍELSDÓTTIR, lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi föstudaginn 3. desember. Jarðarförin fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi þriðjudaginn 14. desember kl. 13.00. Anna H. Guðmundsdóttir, Sigurður A. Guðmundsson, Hans Eirik Dirlie. ✝ Ástkær móðir mín, SIGRÍÐUR MARÍA SIGURÐARDÓTTIR, Stigahlíð 20, Reykjavík, lést miðvikudaginn 24. nóvember. Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju miðvikudaginn 8. desember kl. 13.00. Hanna Þórarinsdóttir. ✝ Ástkær móðurbróðir minn, KRISTMANN ÁGÚST STEFÁNSSON frá Húki Miðfirði, síðast til heimilis að, Hvammstangabraut 22, lést að morgni sunnudagsins 5. desember á Sjúkrahúsinu Hvammstanga. Fyrir hönd fjölskyldunnar, Unnur Sveinsdóttir. Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla útgáfudaga. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins. Smellt á reitinn Senda inn efni á forsíðu mbl.is og viðeigandi efnisliður valinn. Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.