Morgunblaðið - 25.02.2011, Page 25

sem þið sunguð stundum á góð-
um stundum: „hún mamma er
það besta sem ég á“.
Kæri frændi og vinur, um leið
og við óskum þér góðrar ferðar
upp í hæstu hæðir biðjum við
góðan Guð að gæta og vaka yfir
Helgu þinni, Þórhalli, Önnu,
Guðmundi, Atla, tengdabörnun-
um Friðriki og Ingu Bryndísi og
barnabörnunum. Þín verður sárt
saknað af öllum ættboganum.
Innilegar samúðarkveðjur til
systra þinna, Indu, Höllu og
Dagnýjar. Vertu að eilífu sæll,
kæri vinur.
Rósa og Þóroddur.
Heiðursmaðurinn Sigurjón
Þórhallsson er látinn eftir stutta
en harða baráttu við illvígan
sjúkdóm. Stórt skarð er höggvið í
einstaklega samhenta fjölskyldu
við fráfall hans og sorgin er mik-
il. Eiginkona, börn, tengdabörn
og barnabörn sjá á eftir elskuleg-
um eiginmanni, föður, tengdaföð-
ur og afa og við hin, sem vorum
svo lánsöm að fá að kynnast
þessum einstaka manni, sjáum á
eftir góðum vin sem alltaf var
boðinn og búinn að rétta hjálp-
arhönd.
Ég var svo lánsöm að kynnast
þessu góða fólki, Sigurjóni,
Helgu og börnum þeirra, þegar
dóttir þeirra hjóna, Anna Þór-
unn, og sonur minn, Friðrik Ingi,
felldu hugi saman. Þessi yndis-
lega fjölskylda bauð ekki bara
son minn velkominn í fjölskyld-
una, heldur opnuðu þau faðm
sinn fyrir mér líka. Rúm tuttugu
ár eru liðin síðan og hefur aldrei
borið skugga á okkar vinskap.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Nú eiga fjölskylda og vinir um
sárt að binda og það hefur verið
sérstaklega erfitt fyrir barna-
börnin hans að horfa á eftir ást-
kærum afa sínum og þau sakna
hans mikið. Ég bið algóðan Guð
að halda verndarhendi yfir fjöl-
skyldunni hans Sigurjóns og gefa
henni styrk. Þegar tímar líða
mun minningin, svo björt og blíð,
um einstakan mann ylja um
hjartaræturnar.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Hvíldu í friði, elsku Sigurjón
minn, og af alhug þakka ég þér
fyrir vináttu þína í gegnum árin.
Guð geymi þig,
Anna Karen.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2011
✝ Jón Sigurðssonfæddist 31.
ágúst 1914. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skjóli 17. febrúar
2011.
Foreldrar hans
voru Guðrún Ólafía
Sigurðardóttir,
fædd í Höskuld-
arkoti í Njarðvík 4.
sept. 1884, d. 24.
des. 1934, og Ari Kristján Eyj-
ólfsson, fæddur í Reykjavík 17.
febr. 1892, d. 27. sept. 1953. Jón
ólst upp á Grettisgötunni hjá
móður sinni og foreldrum henn-
ar, Petrúnellu Júlíönnu Sigurð-
ardóttur og Sigurði Hallssyni.
Eiginkona Jóns frá 31. ágúst
1940 var Árný Sigurðardóttir, f.
16. jan 1919 í Vestmannaeyjum,
d. 8. nóv. 1986 í Reykjavík. For-
eldrar hennar voru Sigurður
Pétur Oddson, skipstjóri og út-
vegsbóndí í Skuld í Vest-
mannaeyjum, f. 1880, d. 1945, og
Ingunn Jónasdóttir, f.1883, d.
1960. Eftir að hafa búið þröngt í
einu herbergi og litlu eldhúsi í
ein 15 ár fluttu þau Jón og Árný í
eigið húsnæði, Grundargerði 35,
árið 1954. Þar bjó hann síðan
armaður, sambýliskona hans er
Arna Óttarsdóttir.
Jón lauk verslunarprófi frá
Verslunarskóla Íslands árið
1932. Hann lagði einnig stund á
tónlist og lærði ungur á orgel og
síðar nam hann trompetleik hjá
Karli O. Runólfssyni tónskáldi.
Um 1940 fór hann að leika á horn
og var síðar í tímum hjá Wilhelm
Lanzky-Otto, mjög virtum horn-
leikara sem dvaldi hér í nokkur
ár eftir síðari heimsstyrjöldina.
Fyrsta hluta starfsævinnar vann
Jón við verslunarstörf og var síð-
ast við afgreiðslu hjá Guðlaugi A.
Magnússyni gullsmið. Við stofn-
un Sinfóníuhljómsveitarinnar
1950 var hann ráðinn sem hljóð-
færaleikari í hálfu starfi og vann
því jafnhliða í verslun Guðlaugs.
Síðar varð hann fastráðinn við
hljómsveitina og starfaði alls í 32
ár sem hljóðfæraleikari við hana.
Eftir það vann hann sem umsjón-
armaður með nótum og fleiru.
Jón var tæplega 86 ára þegar
hann lét af störfum við Sinfón-
íuna. Jafnframt þessum störfum
lék hann lengi með ýmsum lúðra-
sveitum. Með þeim og einnig Sin-
fóníunni ferðaðist hann víða,
bæði innanlands og utan.
Útför Jóns fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 25.
febrúar 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
nánast til æviloka.
Dætur Jóns og Ár-
nýjar eru 1) Guðrún
Ólafía (Lóa), f. 23.
sept. 1939 í Reykja-
vík. Maður hennar
er Gunnar Tóm-
asson hagfræð-
ingur, f. 30. júní
1940 í Reykjavík.
Þau eru búsett í
Bandaríkjunum.
Börn þeirra eru a)
Ragnheiður, f. 1961. b) Sverrir, f.
1965, hans kona er Christine.
Börn: Stefán, Koby og Lóa. c)
Guðrún, f. 1968, hennar maður
er Josh Rubin. Þeirra börn eru
Jack, Zoe og Cassie. 2) Sigrún
Inga, f. 6. apríl 1943 í Reykjavík,
kortateiknari. Maður hennar var
Þrándur Thoroddsen, kvik-
myndagerðarmaður og þýðandi,
f. 17. júní 1931, d. 13. jan. 2010.
Börn þeirra eru a) Rannveig, f.
1966, líffræðingur. Dóttir henn-
ar er Solveig Árný. b) Solveig, f.
1970, myndlistarmaður og kenn-
ari. Hennar börn eru Dagur og
Sigrún. c) Jón, f. 1977, hugbún-
aðarsérfræðingur, hans kona er
Fjóla Dísa Skúladóttir. Synir
þeirra eru Emil og Kári. d) Guð-
mundur, f. 1980, myndlist-
Það er ekki ofsagt um tengda-
föður minn, Jón Sigurðsson horn-
leikara, að hann var gull af manni,
grandvar til orðs og æðis og hvers
manns hugljúfi. Jón lauk námi í
Verslunarskólanum og vann við
verslunarstörf þar til hann gerðist
meðlimur í Sinfóníuhljómsveit Ís-
lands við stofnun hennar árið 1950.
Hann var fyrstur íslenskra tónlist-
armanna að gera hornleik að at-
vinnu, og var umsjónarmaður Sin-
fóníuhljómsveitarinnar í mörg ár
eftir starfslok. Á níræðisafmæli
Jóns árið 2004, þar sem yngri og
eldri samstarfsmenn heiðruðu
hann með nærveru sinni og fallegri
tónlist, var þess getið að hann hefði
starfað lengur en nokkur annar við
hljómsveitina. Við það tækifæri
var Jón kallaður til að syngja
nokkur lög með hornaflokki sin-
fóníunnar. Sterk og hljómfögur
barýtónrödd afmælisbarnsins
vakti ómælda ánægju og var jafn-
að til gersemi.
Jón var með afbrigðum minn-
ugur á atvik í sögu Sinfóníuhljóm-
sveitarinnar, stór og smá. „Ég
gleymi því aldrei,“ voru einatt upp-
hafsorð hans við upprifjun löngu
liðinna atburða. Eitt sinn vaknaði
spurning um hugsanlega missögn í
tiltækum gögnum varðandi verk-
efnaskrá hljómsveitarinnar í tón-
leikahaldi úti á landi í árdaga henn-
ar. Samband var haft við Jón sem
útskýrði málið: hljómsveitin hafði
leikið útgáfu á viðkomandi verki
sem var lítillega frábrugðin þeirri
sem síðar var notuð. Á yngri árum
sínum lék Jón á nokkur hljóðfæri,
þar á meðal trompet og tengist það
atviki sem mér finnst við hæfi að
nefna í þessum minningarorðum.
Karl Ó. Runólfsson, tónskáld og
trompetleikari, var góðvinur
þeirra hjóna Árnýjar og Jóns, og
guðfaðir konu minnar Lóu. Fyrir
lýðveldishátíðina á Þingvöllum 17.
júní 1944 var Karl fenginn til að
semja lúðraþyt fyrir tvo trompeta.
Karl fékk Jón í lið með sér og sam-
an fluttu þeir félagar lúðraþytinn
og blésu þannig inn lýðveldið af
klettabrún við Þingvelli.
Jón var gæfumaður í einkalífi
sínu og féll frá saddur lífdaga eftir
stutta dvöl á Landspítalanum og
hjúkrunarheimilinu Skjóli. Áður
hafði hann um árabil notið aðstoð-
ar og umönnunar Rannveigar,
dótturdóttur sinnar, sem fluttist
inn á heimili afa síns með dóttur
sína Solveigu Árnýju. Var það allri
fjölskyldunni fagnaðarefni hversu
vel var búið að Jóni þegar heilsu og
kröftum fór að hraka.
Gunnar Tómasson.
Það ætlar að reynast mér erfitt
að setja niður á blað minningar um
afa því það er af svo miklu að taka.
Ég ætla nú samt að reyna.
Það má eiginlega segja að afi
hafi verið svo mikil manneskja að í
honum runnu áreynslulaust saman
tveir persónuleikar. Þrátt fyrir að
vera mjög vandvirkur, snyrtilegur
og duglegur þá var hann nefnilega
líka mikill ærslabelgur, nautna-
seggur og hrekkjalómur.
Hinn samviskusami afi var oftar
en ekki að greiða á sér barónshár-
ið, snyrta neglurnar eða raka gat á
kinnarnar með rafmagnsrakvél-
inni þegar maður kom í heimsókn.
Hann mokaði snjóinn af stéttinni
fram eftir öllum aldri og enginn
hafði fallegri rithönd en afi. Hann
gerði allt vel.
Það vill stundum verða þannig
með duglegt og samviskusamt fólk
að því hættir til að láta þessa eig-
inleika hefta sig. Ekki hann afi, það
var nú eitthvað annað. Hann var
ærslabelgur hinn mesti og ég man
til þess að hann hafi hrætt ömmu
mína Árnýju með hurðasprengj-
um, enda alræmdur sprengjubrjál-
æðingur.
Svo var hann óhemjusöngelsk-
ur, svo ekki sé minnst á að hann
spilaði á horn með Sinfóníunni um
árabil. En heima við söng hann.
Oftast mjög vel, enda með góða
söngrödd, en stundum gólaði hann
alveg ógurlega þegar þörf var á
smá útrás og fuku þá stundum
textar og laglínur út í veður og
vind ásamt þakinu af húsinu í
miklu „crescendo“.
Fáir gætu komist upp með að
vera jafn miklir sælkerar og afi og
lifa samt svona lengi. Hann vildi
helst ekkert borða nema kökur og
rjóma og bestar þóttu honum
rjómapönnukökur. Menningar-
búðin var í miklu uppáhaldi hjá afa,
en það kallaði hann vínbúðina.
Þangað var farið að kaupa músík í
kaffið (gin) og eyrnamerg (camp-
ari).
Eins og oft vill verða með afa al-
mennt var afi minn umfram allt
góður. Hann vildi öllum vel og voru
plöntur og dýr engin undantekn-
ing. Hann talaði blíðlega við plönt-
urnar sínar og hafði sífelldar
áhyggjur af því að Grettir kisi væri
einhvers staðar úti „kaldur og
hrakinn“. Ég man ekki nokkru
sinni eftir að hann hafi haft yfir
styggðaryrði um neinn nema
kannski stöku monthana með
munnræpu í sjónvarpinu. Þegar
hann missti slíkt út úr sér þá var
hann líka fljótur að grípa skömm-
ustulega fyrir munninn.
Æjá, ég gæti haldið endalaust
áfram að rifja upp ýmis atvik og
uppátæki afa en það er víst ekki
kurteisi að leggja allt blaðið undir
sig og afa fyndist það líklega vera
tómt mont.
Það er erfitt að geta ekki verið
viðstaddur jarðarförina en þess í
stað verður einkaerfidrykkja afa
til heiðurs hérna í New York.
Elsku afi minn, ég mun sakna
þín.
Guðmundur Thoroddsen.
Jón horn var einstakur maður.
Af honum geislaði góðmennska og
einlægni og hann var sannkallaður
ljúflingur í allri viðkynningu. Í
símaskránni var hann jafnan titl-
aður verslunarmaður en mestan
hluta starfsævinnar vann hann hjá
Sinfóníuhljómsveit Íslands, lengi
framan af sem hornleikari en síðar
sem nótnavörður og umsjónar-
maður.
Störfum sínum sinnti hann
ávallt af mikilli kostgæfni og ná-
kvæmni. Jón var einkar bóngóður
maður og ósjaldan kom það fyrir
að hann gætti barna hljóðfæraleik-
ara þegar þeir af einhverjum
ástæðum þurftu að koma með þau
á hljómsveitaræfingu.
Hann hafði ótrúlegt minni og
frá mörgu að segja. Stundum byrj-
aði frásögn eitthvað á þessa leið:
„Ég skal segja þér, Helga mín, að
þetta var í júní … “ síðan kom ár-
tal, nákvæm dagsetning og tíma-
setning og gjarnan veðurlýsing og
svo var farið um víðan völl og
nokkur tími leið þar til aftur var
komið að kjarna frásagnarinnar.
Jón átti yndislega konu, Árnýju,
sem dó fyrir mörgum árum. Ætíð
þegar hann minntist hennar kom
blik í auga. Þau eignuðust tvær
dætur, Guðrúnu (Lóu) og Sigrúnu
og hóp af barnabörnum. Milli Jóns
og þeirra allra ríkti mikil elska og
væntumþykja.
Ég átti því láni að fagna að eiga
samfylgd með Jóni í Sinfóníu-
hljómsveitinni í rúma fjóra áratugi,
þar af áttum við nána samvinnu
síðustu tíu ár hans þar. Það var
mannbætandi að vera í návist
hans. Jón lét af störfum árið 2000
þá 86 ára gamall, enn kvikur og
léttur á fæti eins og unglingur.
Já, Jón horn var einstakur mað-
ur.
Helga Hauksdóttir.
Á vordögum árið 2000 gekk ég
undirritaður ásamt félaga mínum á
fund Jóns Sigurðssonar „horns“ í
Grundargerði. Tilgangur heim-
sóknarinnar var að spjalla við
kappann og rekja úr honum garn-
irnar um liðna tíð, en hann var haf-
sjór af fróðleik um hornsögu Ís-
lands. Jón tók okkur fagnandi og
sátum við að spjalli drykklanga
stund með stálþráðinn í gangi. Að
þessum fundi loknum vorum við
allkátir með hátt í heila öld af ís-
lenzkri hornsögu í farteskinu.
Framansagt er úr upphafi for-
mála sem ég hripaði niður að bók-
inni „Látum hornin gjalla“, sem er
saga hornleiks á Íslandi í máli og
myndum eftir Bjarka Bjarnason.
Þetta heimildarit hefði vart ver-
ið ritað ef ekki hefði Jóns horns
notið við. Slíkur hafsjór af sögum
og fróðleik var hann.
Fyrir hans framlag erum við
hornleikarar og fleiri tónlistar-
menn ævinlega þakklátir. Einnig
þakklátir fyrir hans vingjarnlega
viðmót og endalausa hjálpsemi.
Allar sögurnar sem færðu mann
beint inn í upphaf fagsins hér á
landi. Þakklæti er líka fyrir ein-
hvern skapbesta og jákvæðasta
mann, sem Ísland hefur alið.
Þessi gæði og mörg önnur ættu
að duga í þá ferð sem endar með
„lúðramúsík og hörpuhljóm“.
Verða þar ugglaust margir
fagnaðarfundir.
Fyrir hönd Félags íslenzkra
hornleikara,
Þorkell Jóelsson formaður.
Kveðja frá Lúðrasveit
Reykjavíkur
Í dag er kvaddur góður liðs-
maður lúðrasveitanna á höfuð-
borgarsvæðinu. Jón Sigurðs-
son horn, eins og hann var
jafnan nefndur til aðgreiningar
frá tveimur alnöfnum sínum,
mun framan af hafa leikið með
Svaninum, en hann lék með
Lúðrasveit Reykjavíkur síð-
asta kaflann á löngum starfs-
ferli sem lúðrasveitarmaður.
Þegar Sinfóníuhljómsveit Ís-
lands var stofnuð 1950 lá leið
margra lúðrasveitarmanna að
sjálfsögðu þangað og reyndust
öflugir liðsmenn. Ég tel að það
hafi verið Sinfóníuhljómsveit-
inni gæfa að fá Jón horn til liðs
við sig strax í upphafi og fá not-
ið krafta hans út starfsævina.
Hann var af þeirri manngerð
sem hverri menningarstofnun
er nauðsyn, vegna þess að hann
var heill og einlægur í starfinu
og unni viðfangsefninu. Öll
framkoma hans einkenndist
líka af góðvilja og tillitssemi við
náungann. Alls þessa í fari Jóns
nutum við og í störfum hans
með Lúðrasveit Reykjavíkur.
Hann var ávallt reiðubúinn
þegar skylda kallaði. Eigin-
kona hans, Árný Sigurðardótt-
ir frá Skuld í Vestmannaeyjum,
var einnig góður félagi okkar.
Gamlir félagar í sveitinni og
eiginkonur okkar þakka þeim
báðum við leiðarlok. Aðstand-
endum vottum við samúð okk-
ar.
Sverrir Sveinsson.
Jón Sigurðsson
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Dýrahald
Labrador Retriever svartir
Erum orðnir 6 mánaða og húsvanir.
Ættbókarfærðir HRFÍ. Sprautaðir.
Örmerktir. Nótt á kr. 190 þús. og
Mökkur og Nóri á kr. 160 þús.
Uppl. í síma 695 9597 og 482 4010.
Tölvur
Tölvuviðgerðir
Tölvuviðgerðir, vírushreinsun, gagna-
björgun, kem í heimahús, sæki og
sendi. Tuttugu ára reynsla af tölvum
og netbúnaði. 20% afsláttur FEB &
ÖBÍ. Stefán, sími 821 6839.
Tómstundir
Plastmódel í miklu úrvali
Tómstundahúsið,
Nethyl 2, sími 587 0600.
www.tomstundahusid.is
Óska eftir
Kaupi gamla mynt og seðla
Óska eftir að kaupa gamla mynt eða
seðla. Stór og smá myntsöfn. Kaupi
einnig gullmynt og minnispeninga frá
Seðlabankanum. Hafið samband í
síma 825 1016.
KAUPUM GULL - JÓN & ÓSKAR
Kaupum gull til að smíða úr.
Spörum gjaldeyri. Heiðarleg
viðskipti. Aðeins í verslun okkar
Laugavegi 61. Jón og Óskar,
jonogoskar.is - s. 552-4910.
KAUPI GULL!
Ég, Magnús Steinþórsson gullsmíða-
meistari, kaupi gull, gullpeninga og
gullskartgripi. Kaupi allt gull, nýlegt,
gamalt og illa farið.
Leitið til fagmanns og fáið góð ráð.
Uppl. á demantar.is, í síma 699 8000
eða komið í Pósthússtræti 13 (við
Austurvöll).
Verið velkomin.
Bókhald
Bókhaldsstofan ehf., Reykja-
víkurv. 60, Hf. Færsla á bókhaldi,
launaútr., vsk-uppgjör, skattframtöl,
stofnun fyrirtækja. Magnús Waage,
viðurkenndur bókari, s. 863 2275,
www.bokhaldsstofan.is.
Bílaþjónusta
Húsviðhald
Glerjun og gluggaviðgerðir
Lása- og hurðaviðgerðir ásamt öðrum
smíðaverkefnum. Glugga- og hurða-
þjónustan, s. 895 5511, smidi.is.
Þak og
utanhússklæðningar,
gler og gluggaskipti.
og allt húsaviðhald
Ragnar V Sigurðsson ehf
Sími 892 8647.
Nissan Patrol árg. '07
ek. 45.000 km
Í mjög góðu standi með öllum auka-
búnaði. Diesel. Stóra 35" breytingin
frá Artic Trucks. Uppl. í síma
844 7955/772 9927.
Bílar