Morgunblaðið - 22.06.2011, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JÚNÍ 2011
✝ Ragnar Borgfæddist á Ísa-
firði 4. apríl 1931.
Hann lést á dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund 15. júní
2011. Hann var
sonur hjónanna
Óskars Jóhanns
Borg, lögmanns, f.
10.12. 1896 í
Reykjavík, d. 6.4.
1978, og Elísabetar
Flygenring, tungumálakennara,
f. 15. 11. 1901 í Hafnarfirði, d.
13.6. 1983. Systir Ragnars er
Anna Borg, ritari, f. 20.10. 1933,
maður hennar Stefán Krist-
jánsson, f. 27.4. 1927, d. 22.5.
1970, sambýlismaður hennar
Halldór Birgir Olgeirsson, f.
21.10. 1931, d. 29.4. 2005.
23. júní 1956 kvæntist Ragnar
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Ingigerði Þórönnu Melsteð
Borg, hjúkrunarfræðingi, f.
27.11. 1933. Foreldrar hennar
voru Páll Melsteð, forstjóri, f.
28.10. 1894, d. 4.1. 1961, og Elín
Jónsdóttir, húsmóðir, f. 14.3.
1898, d. 14.9. 1976. Börn Ragn-
ars og Ingigerðar eru 1) Anna
Elísabet, leikkona og kennari í
Svíþjóð, f. 26.6. 1957, m. Rein
Norberg, rithöfundur og listmál-
sinni frá Ísafirði á Laufásveg 5 í
Reykjavík 1942. Ragnar varð
stúdent frá MR 1951 og cand. oe-
con frá Háskóla Íslands 1955.
Ragnar lagði stund á ítölskunám
og var vararæðismaður Ítalíu á
Íslandi 1982-1986 en aðalræð-
ismaður 1986-1991 ásamt því að
vera varaforseti Stofnunar
Dante Alighieri um margra ára
skeið. Ragnar varð riddari af
orðunni Al Merito della Repu-
blicca Italiana 1982, stórriddari
1987 og stórriddari með stjörnu
1991. Hann varð heiðursfélagi
Myntsafnarafélags Íslands og
heiðursfélagi í Félagi viðskipta-
fræðinga og hagfræðinga. Ragn-
ar gegndi mörgum stjórn-
unarstörfum í Lionsklúbbnum
Baldri, sinnti margvíslegum
störfum fyrir Frímúrararegluna
í Reykjavík og sá um minjasafn
reglunnar í 15 ár. Ragnar safn-
aði mynt og ritaði greinar í dag-
blöð og tímarit. Hann flutti einn-
ig fjölda erinda um sögu og
menningu fyrri tíma. Ragnar
starfaði hjá G. Helgason & Mel-
steð hf. frá 1955 og varð for-
stjóri 1964, en fyrirtækið flutti
m.a. inn áfengi, tóbak, úr, skrif-
stofuvélar, fatnað, sjónvarps- og
útvarpssenda og var umboðs-
aðili fyrir Pan American á Ís-
landi.
Útför Ragnars fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
22. júní 2011, kl. 15.
ari, f. 20.3. 1943;
fyrri maður Önnu
er Magnús Gylfi
Þorsteinsson, lög-
fræðingur f. 23.6.
1957. 2) Elín, hjúkr-
unarfræðingur og
húsmóðir í Reykja-
vík, f. 22.5. 1959, m.
Benedikt Hjart-
arson, bakarameist-
ari, f. 9.7. 1957,
börn þeirra eru a)
Eva Dögg Benediktsdóttir, sagn-
fræðingur, f. 8.6. 1980, m. Stefán
Þórhallur Björnsson, endurskoð-
andi, dætur þeirra eru Hildur
Emma f. 20.5. 2007 og Elín Ósk,
f. 22.1. 2010, b) Rakel Björk
Benediktsdóttir, f. 29.10. 1982,
c) Thelma Hrund Benedikts-
dóttir, f. 5.6. 1987. 3) Óskar
Borg, framkvæmdastjóri hjá Al-
coa Fjarðaál, f. 31.8. 1963, maki
Berglind Hilmarsdóttir, kenn-
ari, f. 10.3. 1964, fyrri kona Ósk-
ars er Ingibjörg Ólafsdóttir,
kynningafulltrúi, f. 25.5. 1962,
dóttir þeirra er Inga, nemi, f.
14.6. 1996. 4) Páll Borg, fram-
kvæmdastjóri hjá Astraeus, f.
30.3. 1971, m. Ingunn Ingimars-
dóttir, kerfisfræðingur, f. 14.12.
1975.
Ragnar fluttist með fjölskyldu
Ég kynntist Ragnari tengda-
föður mínum árið 1994 þegar ég
tók saman við yngsta son hans,
Pál. Ég var þá 18 ára og þótt
nærri hálf öld skildi okkur Ragnar
að, tókst strax með okkur innileg-
ur vinskapur. Í hvert sinn sem við
hittumst og gat verið oft á dag í
fjölskylduhúsinu okkar, mætti
mér alltaf bros, hlýja, faðmlag og
léttur koss á kinn eða handarbak.
Ragnar var einstaklega ljúfur
maður og yndislegur lífskúnstner
sem lá lengi í baði með sérvalin
baðsölt, lagði sig oft á dag, naut
samvista með fjölskyldunni, las
góðar bækur, hlustaði á tónlist á
hæsta styrk, laumaðist í lakkrís og
rækjusalat þrátt fyrir háan blóð-
þrýsting, ók um á drossíu konsúls-
ins og gerði óspart grín að sjálfum
sér. Á efri árum gerði hann sér
ótal sendiferðir til dægrastytting-
ar, hitti menn og ræddi heimsmál-
in. Á miðvikudögum færði hann
svo Ingu blómvönd, tímarit og
góðgæti úr bakaríinu sem þau
deildu með öllum í húsinu.
Ragnar var af þeirri kynslóð að
lýsingarorðið ágætur var hið
mesta hrós. Er hann lýsti sérstök-
um mönnum sagði hann: „Hann er
ágætur maður og hann er vinur
minn“. Ragnari reyndist auðvelt
að einblína á hið góða í fari fólks
og sá hann alltaf ljósið og vonina í
öllu sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann var aukinheldur bóngóð-
ur og höfðingi heim að sækja.
Ragnar var montnasti maður
sem ég hef kynnst í allra jákvæð-
asta og fallegasta skilningi þess
orðs. Þegar hann klæddi sig fyrir
fundi frímúrara eða annan fögnuð
var jafnan uppi fótur og fit í hús-
inu og svo hringdi Inga tengda-
móðir niður og tilkynnti að „það
mætti koma upp núna“ sem þýddi
að við öll stukkum til, dáðumst að
Ragnari, tókum myndir af honum
„í skrautútgáfu“ og hrósuðum.
Hann hafði einnig einstakt lag á
því að finna myndavél í marg-
menni og brosa svo undurblítt
framan í ljósmyndarann. Fræg er
orðin sagan af því þegar Ragnar
keypti ævisögu Guðrúnar Á. Sím-
onar í jólagjöf handa Ingu og er
hann beið eftir áritun í bókabúð-
inni bar þar að blaðaljósmyndara
sem smellti af og Ragnar varð að-
alfréttaefnið daginn eftir. Þetta
þýddi þó að hann þurfti að útvega
aðra gjöf handa konu sinni með
hraði á síðustu stundu. Honum
leið sannarlega vel í eigin skinni,
var stoltur af lífsverki sínu en þó
var hann stoltastur af fjölskyldu
sinni, börnunum sínum fjórum,
sem hann sagði að væru „lagleg og
lík föður sínum“, barnabörnum og
barnabarnabörnum.
Þrátt fyrir að hafa í gríni útveg-
að vottorð frá lækni að hann
mætti ekki sinna heimilisstörfum
þá reyndi hann eftir megni á átt-
ræðisaldri að ganga í störf Ingu er
heilsu hennar hrakaði og var hon-
um mjög hugleikið fram á hinsta
dag að hún fengi góða aðhlynn-
ingu og að vel væri hugsað um
hana þegar hann gat það ekki
lengur.
Ekki er hægt að kveðja Ragnar
án þess að þakka Elínu dóttur
hans fyrir alla þá umönnun og
styrk sem hún hefur veitt foreldr-
um sínum og fjölskyldunni á liðn-
um árum og var Ragnari tíðrætt
um hana Ellu sína sem hann mat
svo mikils.
Ég vísa í orð Ragnars þegar ég
segi að Ragnar var ágætur maður
og vinur minn þegar ég kveð hann
með miklum söknuði.
Ingunn Ingimarsdóttir
tengdadóttir.
Þegar æskuvini Ragnars voru
sögð tíðindin af andláti hans, sagði
hann, „Þið skuluð gleðjast með
pabba ykkar“. Þetta verður haft
að leiðarljósi og er í anda Ragnars.
Ragnar tók mér strax sem vini
með opinn faðminn er ég fór að
venja komur mínar á Freyjugöt-
una. Reyndar sagði hann ná-
grönnunum að hann skildi vel
áhuga Elínar dóttur sinnar á því
að læra að skíða en hann skildi
hinsvegar ekki þessa skíða-
kennslu sem fram fór á heimilinu
á kvöldin og næturnar, en ég var
þá skíðakennari Elínar. Hann var
skemmtilega hégómlegur og eins
og hann sagði sjálfur: „ef þú ert að
ræða um mig hafðu þá allt í efsta-
stigi“. Myndavél nálægt Ragnari
þýddi að hann var mættur til að
láta taka af sér myndir og alltaf
með sama myndavélabrosið.
Tengdapabbi hafði líka sérlega
gaman af því að vera þar sem ver-
ið var að tala um hann. Gilti þá
einu hvort verið var að hæla hon-
um eða gera grín. Sjálfur var hann
snillingur í því að hæðast að eigin
gjörðum.
Börnum mínum var hann meira
en afi. Hann var besti vinur þeirra
og fengu eins og þeir fullorðnu að
heyra frægðarsögur hans. Sögur
frá því er hann var að boxa eða
vinna í Hvalnum, að ekki sé talað
um jakahlaupin á Ísafirði. Var oft
erfitt að greina hver lifði sig meira
inn í söguna, börnin eða afi.
Mottóið var: góð saga má ekki líða
fyrir sannleikann. Hann átti það
líka til að bæta við leikrænum til-
þrifum. Þá hefðu leikkonurnar í
lífi hans: amma hans, frú Stefanía
Guðmundsdóttir, föðursystur:
Emilía, Anna og Þóra Borg og
dóttir hans Anna getað lært mikið.
Þegar börnin urðu eldri og lærðist
að sögurnar hans afa voru ekki all-
ar sannar kölluðu þau sögurnar
Lygasögur Ragnars Borg. Ekki
minnkaði samt áhuginn á þeim.
Konsúlnum leiddist nú ekki ef
hann gat kallað fram óþekkt í
krökkunum og látið þau gera eitt-
hvað sem þau áttu ekki að gera.
„Afar hafa leyfi til þess.“
Síðla sumars 2010 var tengda-
mamma orðin það lasin að Ragnar
gat ekki séð um hana eins og hann
vildi. Hann fékk þá að fara í hvíld-
arinnlögn á Grund. Þar leið hon-
um vel og vel var fyrir honum séð.
Hann bað um að þurfa ekki að fara
aftur heim nema bara í heimsókn
og var það úr. Síðustu árin hafa
Elín og Páll, börnin hans og
tengdadóttirin, Ingunn, sinnt hon-
um alla daga og gengið erfiða
braut öldrunarkerfisins. Mikið var
hann þakklátur þeim.
Með Ragnari Borg er genginn
einn mesti maður sem ég hef
kynnst og ég er svo lánsamur að
hafa verið samferða honum í rúm
þrjátíu ár. Viskubrunnur og
mannvinur sem hægt var að fletta
upp í. Öðlingsmaður sem þarf ekki
heimferðinni að kvíða.
Benedikt Hjartarson
tengdasonur.
Elsku afi minn.
Ég talaði við systur mína í sím-
ann á þriðjudagskvöld. Hún sagði
mér að þú værir búinn að vera
veikur og það væri ekki alveg víst
með framhaldið. Ég sagði henni
að sem betur fer hefði ég kvatt þig
vel áður en ég flutti til Stokkhólms
og eflaust væri þinn tími kominn.
Mig óraði samt ekki fyrir því að ég
myndi fá símtal deginum eftir,
sitjandi í lest á leiðinni heim eftir
vinnuna, um að núna væri þessu
lokið. Ég vissi ekki hvernig mér
átti að líða, þakklát fyrir þau for-
réttindi að hafa átt þig sem afa og
hafa alist upp í sama húsi og þú
bjóst í og líka að það væri gott að
þú hafir fengið af fara núna. Þessi
fjölskyldutengsl sem ég hef alist
upp með eru ómetanleg, að hafa
alltaf haft greiðan aðgang að ykk-
ur ömmu alla daga. Ein af mínum
fyrstu minningum með þér er frá
vinnunni þinni á Rauðarárstíg. Ég
fékk reglulega að fara út í sjoppu
og kaupa kassa af prins póló og
kók í gleri og skrifa það á þig. Þá
var ég rétt búin að læra að skrifa
nafnið mitt. Þegar ég varð ögn
eldri fékk ég að vera yfirmaður í
ljósritun og senda fax. Seinna
lærði ég á ritvélarnar þínar og
lærði að skipta um borða á þeim ef
nauðsyn var. Um daginn stóð ég
fyrir framan ritvélasafnið þitt og
fór að fikta í vélunum, ég mundi
ennþá hvernig þetta virkaði. Ég
held þú hafir smitað mig af þínum
áhuga á þeim og enn þann dag í
dag langar mig í Olivetti-ritvél. Ég
hef meira að segja skrifað ritgerð
á ritvél, bara af því að mér fannst
það svo flott. Þegar ég flutti til
Spánar gaf afi mér umslag með
peningastyrk. Þegar ég labba inní
herbergi til ömmu og ætla að
þakka fyrir mig rykkir hann í
hendina á mér og segir usss, hún
heldur að þetta séu 20 þús. kr.
Fyrir tveim árum kom það í minn
hlut að fara með þér 2x í viku í
sjúkraþjálfun, kaupa í matinn og
fara í bakaríið. Í staðinn fékk ég
eins greiðan aðgang að bílnum
þínum og ég vildi. Þetta eru mér
gríðarlegar mikilvægar stundir.
Meðan þú varst í þjálfun sat ég og
las hönnunarblöðin á biðstofunni
mér til mikillar skemmtunar.
Elsku afi, ég vil þakka þér fyrir
allar stundirnar sem við áttum
saman.
Þín
Thelma.
Afi var alveg einstakur maður
og seinustu daga hef ég hlegið
mikið við að rifja upp sögur sem
tengjast honum. Þegar ég átti
fjögurra ára afmæli bjuggum við á
Ítalíu og afi var í heimsókn. Eitt-
hvað hafði það farist fyrir hjá hon-
um að kaupa afmælisgjöf og ég
var þess vegna drifin í næsta
dýragarð. Þar benti afi mér á ljón-
in og sagði að eitt ljónið væri af-
mælisgjöfin mín. Ég tók víst stór-
an sveig framhjá búrinu af því að
ég var svo hrædd við ljónin en í
mörg ár á eftir gat enginn krakki
toppað þá afmælisgjöf að hafa
fengið lifandi ljón í afmælisgjöf.
Afi leyfði okkur systrunum og
krökkunum í hverfinu að taka
virkan þátt í garðyrkjustörfunum.
Gott dæmi um það er þegar kart-
öflurnar voru teknar upp. Allir
voru í startholunum þegar afi
stakk gafflinum í moldina og þeg-
ar moldarhaugnum var lyft þutum
við til og tíndum sem flestar kart-
öflur á sem stystum tíma. Atgang-
urinn gat orðið mikill. Launin
voru heldur ekki af verri endan-
um. Að uppskeru lokinni var okk-
ur öllum hrúgað inn í drossíuna
hans afa og ekið í næstu ísbúð. Á
leiðinni heim var svo að áeggjan
afa farið í kapp við að borða ísinn
og það var ekki fyrr en mörgum
árum seinna sem ég áttaði mig á
því hvað þetta var ótrúlega sniðug
leið til að ísinn læki ekki í bílsætin.
Við afi áttum það sameiginlegt
að vera miklir áhugamenn um
sögu. Fyrir hans tilstilli þekki ég
vel lygasögur Münchhausens bar-
óns en skemmtisögurnar hans afa
voru ekkert minna flúraðar og
voru af þeim sökum oft kallaðar
lygasögur Ragnars Borg. Afi var
alltaf til í að lesa yfir ritgerðir og
við áttum margar uppbyggilegar
rökræður um form þeirra og mál-
far. Hann var líka mjög hreinskil-
inn og sagði eitt sinn við mig: „Eva
mín, þetta er ofsalega vel skrifað
hjá þér og vel unnið en þetta er al-
veg rosalega þurrt.“
Afi fylgdist vel með nýjustu
tækni og það vakti alltaf mikla
undrun þegar ég sagði frá því að
afi minn væri ekki bara með tón-
listarforritið Napster, heldur
kynni vel á það. Að alast upp með
ömmu og afa á næstu hæð fyrir of-
an eru forréttindi. Ég er mjög
heppin að hafa fengið að eyða
svona miklum tíma með afa og
eiga þess vegna margar fallegar
og góðar minningar um hann.
Eva Dögg Benediktsdóttir.
Elsku afi uppi. Þín eigin orð
voru að þú hefðir verið heppinn og
ættir allt sem hægt væri að finna.
Núna værir þú hættur. Eins sorg-
legt og það er að missa afa þá get
ég ekki annað en glaðst yfir að
hafa haft hann og það í sama húsi.
Hann bjó á hæðinni fyrir ofan mig
og þaðan kemur nafnbótin afi
uppi.
Afi var vandaður maður. Hann
var svo klár að hægt var að nota
hann sem alfærðiuppflettirit sem
og við gerðum. Það var einstak-
lega gaman að hlusta á hann segja
sögur. Stundum fylltist kontórinn
hans af krökkunum úr hverfinu
sem öll voru mætt til að hlusta á
hann segja Lygasögur Ragnars
Borgs. Hann tók öllum með opn-
um örmum og gaf sér alltaf tíma
fyrir okkur, ekkert vesen.
Afi var mjög stoltur maður og
ekki að ástæðulausu sem hann
fékk viðurnefnið greifinn af Monte
Rasso. En hann var ekki bara
stoltur af sjálfum sér, hann var
einnig afskaplega stoltur af af-
kvæmum sínum og sýndi okkur
mikið traust. Ég var ennþá að
læra að skrifa þegar ég fékk að
hjálpa til við símsvörun á skrif-
stofunni. Ef afi var upptekinn þá
átti að taka niður skilaboð og ef
aðilinn talaði útlensku þá kenndi
hann mér að segja „one moment
please“ og senda símann inn til
hans. Átta ára gömul fór ég að
hafa áhuga á skák. Afi, sem var
þekktur fyrir annað en að vera
hógvær, sagðist vera meistari í
skák og vildi taka leik. Þegar ég
drap drottninguna hans stóð hann
upp og sagði að nú þyrftum við að
ganga frá taflinu því það væri
kominn matur. Þegar ég benti
honum á að amma væri ekki einu
sinni búin að setja svuntuna á sig
þá glotti hann til mín og ég sá hvað
hann var montinn af mér og skildi
líka að hann ætlaði ekki að láta
átta ára krakka vinna sig í skák.
Ég þreytist seint á að segja
sögur af afa. Hann var mikill húm-
oristi og það var stundum löngu
seinna sem ég fattaði að hann
hafði hrekkt mig. Ég var örugg og
ófeimin með honum. Eitt sinn vor-
um við að kaupa í matinn. Fyrir
framan eina hilluna stendur koll-
ur. Vitandi hversu gaman ég hef af
söng þá dregur hann kollinn út á
mitt gólf og segir að svona kollar
séu í öllum búðum fyrir sex ára
stelpur eins og mig til að syngja á.
Ég læt ekki segja mér tvisvar,
stekk upp á kollinn, syng tvö lög
og hlýt lof í lófa frá viðskiptavin-
um búðarinnar. Ég hneigi mig
eins og hann hafði kennt mér,
hoppa niður og við höldum áfram
að versla. Svona nokkuð var
dæmigert fyrir afa.
Þegar ég var lítil var ég sann-
færð um að ég væri alvöru prins-
essa. Afi minn sagði mér að ég
væri það. Hann var konsúll, sem
var næsti bær við að vera kóngur
og því væri ég prinsessa. Ég stóð
föst í þessari trú minni þrátt fyrir
mótmæli nokkurra vinkvenna
minna. Þrátt fyrir að ég viti betur
núna þá hef ég aldrei sleppt titl-
inum alveg því ég var og mun jú
alltaf vera prinsessan hans afa
míns.
Ég hef verið svo heppin að eiga
besta afa sem hægt var að finna.
Arrivederci.
Rakel Björk prinsessa.
Greinar Ragnars Borg um
mynt og myntsöfnun sem birtar
voru í Morgunblaðinu á árunum
1974-1978 voru svo áhugaverðar
að ég safnaði þeim. Ekki var ég
eða er myntsafnari en mér fannst
nauðsynlegt að eiga greinarnar.
Þarna voru leiðbeiningar fyrir
byrjendur í myntsöfnun, um virði
seðla eftir meðhöndlun og ýmis
fróðleikur. Seinna átti ég eftir að
kynnast greinahöfundinum er
hann varð tengdafaðir dóttur
minnar og ég var þá spurð: „og
fékkstu gott tengdafólk?“ og ég
gat svarað með áherslu: „Jahá,
yndislegt fólk“. Ragnar var í aldri
á milli mín og foreldra minna og
var gaman að kynnast þeim hjón-
um, Ingu og Ragnari, sem voru
miklir heimsborgarar, víðreist og
tóku þátt í menningarlífinu í
Reykjavík. Þau þekktu kynslóð
foreldra minna en voru jafnframt
með unga fólkið í kringum sig á
öllum hæðum. Ragnar var hár og
glæsilegur, ítalskur konsúll og
elskaði Ítalíu og allt sem ítalskt
var, sjentilmaður fram í fingur-
góma, fagurkeri og var með eti-
ketturnar á hreinu. Ragnar naut
þess að búa í fjölskylduhúsinu
með eiginkonu, börnum, tengda-
börnum og barnabörnum í sátt,
samlyndi og með gagnkvæmri
virðingu. Hann var mikið ljúf-
menni, skapgóður, bjartsýnn og
jákvæður. Það var gott að eiga
samleið með Ragnari. Ég votta
Ingu og fjölskyldu hennar samúð
mína.
Kristín Mjöll Kristinsdóttir.
Ragnar Borg verður öllum sem
kynntust honum ógleymanlegur.
Þessi skemmtilegi og jákvæði
maður hefur nú yfirgefið þetta
jarðlíf. Hann hafði af miklu að
miðla til komandi kynslóða.
Ragnar var margfróður, með
ríka frásagnargáfu og gerði
stundirnar ógleymanlegar og inni-
haldsríkar. Við sem störfuðum
með honum á safninu erum for-
sjóninni þakklátir. Það var ekki
ónýtt að hafa slíkan „mentor“ á
Minjasafni reglunnar. Nú er sann-
arlega skarð fyrir skildi. Þetta var
kennslustund, ómetanleg og
ómælanleg í prófstigum talið. Án
Ragnars verður samveran á
sunnudagsmorgnum mun fátæk-
legri.
Ragnar reyndist öllum vel, sem
leituðu til hans vegna starfa hans
og sem aðalræðismanns Ítalíu.
Hann var greiðvikinn, það var
honum eðlislægt. Margt ungt fólk
naut greiðvikni hans og ráða, enda
sjálfur alltaf ungur í anda.
Félagsmálaáhuga Ragnars var
við brugðið. Hann átti stóran þátt
í að endurreisa Félag viðskipta-
fræðinema á námsárum sínum og
varð síðar formaður í hinu samein-
aða Félagi viðskiptafræðinga og
hagfræðinga.
Þá er ónefndur áhugi hans á
myntsöfnun hér á landi. Hann var
stjórnarmaður og formaður í
Myntsafnarafélagi Íslands og síð-
ar formaður Norræna myntsafn-
arasambandsins, svo fátt eitt sé
nefnt af þeim vettvangi. Hann var
ræktarsamur upp á gamla mát-
ann.
Ragnar átti fína, rauða drossíu
og í henni mun heiðursmaðurinn
og konsúllinn taka sig vel út, á
þeim vegum sem ófarnir eru, á
öðru tilverustigi. Vonandi fá
bræður og vinir far með honum,
þó síðar verði.
Megi höfuðsmiðurinn fylgja
honum, vernda hann og gefa eig-
inkonu, börnum og fjölskyldunni
allri styrk á þessum erfiðu tímum.
Jón Þór Hannesson
og bræður á Minjasafni
frímúrarareglunnar.
Ragnar Borg
HINSTA KVEÐJA
„Veistu ef vin þú átt,
þann er þú vel trúir“.
Hugljúfs vinar mun ég
minnast, svo lengi sem ég
lífsanda dreg.
Verði mínum kæra fé-
laga hvíldin vær.
Magnús Erlendsson.