Morgunblaðið - 28.07.2011, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. JÚLÍ 2011
✝ Björk Emils-dóttir And-
ersen fæddist á
Akureyri 6. júlí
1962. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 20. júlí 2011.
Björk er dóttir
hjónanna Erlu
Halls, f. 30.9. 1938
og Emils Helga
Andersen, f. 5.3.
1919, d. 18.10. 1971. Seinni
maður Erlu er Guðjón Þór
Helgason, f. 10.2. 1956. Björk
eignaðist 3 börn. 1) Iris Rún
Andersen, f. 7.10. 1981, maki
Pétur Kristinsson, f. 30.7.
1975. Þeirra börn: a) Ísak
Logi, f. 23.7. 2004, b) Kolbrún
Anna, f. 19.1. 2008. Faðir Ir-
isar Rúnar er Valdimar Freys-
son. 2) Andri Már Johnsen, f.
Þröstur Emilsson, f. 5.9. 1963,
maki Svava Kjartansdóttir, f.
20.4. 1965. Þeirra börn: a)
Kristín Helga, f. 27.4. 1998, b)
Kjartan Helgi, f. 29.9. 2003.
Dætur Þrastar: a) Katrín
Björg, f. 18.8. 1986, b) Lovísa
Erla, f. 28.1. 1993. Hálfsystk-
ini Bjarkar samfeðra: 1) Sæ-
mundur Andersen, f. 8.12.
1936, d. 9.11. 2002. 2) Margrét
Emilsdóttir, f. 9.7. 1941, d.
25.5. 2000.
Björk fór ung að heiman og
vann ýmis störf, en aðallega í
umönnun sjúkra. Björk var
lærð sem sjúkraliði og lyfja-
tæknir og starfaði við það
m.a. á Akureyri, Reykjavík og
Kárahnjúkum. Hún starfaði
um skeið bæði á Landspítala
og Kópavogshælinu. Síðustu
tvo áratugina var hún ötull
baráttu- og stuðningsmaður
AA samtakanna og var það
hennar hjartans mál að þar
væri hægt að hjálpa sem flest-
um.
Útför Bjarkar fer fram frá
Langholtskirkju í dag, 28. júlí
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
7.2. 1989, unnusta
Margrét Helga Ív-
arsdóttir, f. 26.12.
1992.
Faðir Andra
Más er Örn
Tryggvi Johnsen.
3) Þóra Kristín
Brynjarsdóttir, f.
5.11. 1993. Faðir
Þóru Kristínar er
Brynjar Logi Þór-
isson. Systkini
Bjarkar: 1) Anna Halla Emils-
dóttir, f. 5.4. 1960. Maki
Tryggvi Sveinbjörnsson, f.
20.3. 1957. Þeirra börn: a)
Guðrún Helga, f. 4.4. 1984,
maki Friðrik Hreinn Hreins-
son, f. 10.6. 1981, þeirra dóttir
Anna Ísabella, f. 5.9. 2009, b)
Erla Hleiður, f. 26.4. 1986, c)
Halldór Örn, f. 9.5. 1991, d)
Hulda Bryndís, f. 1.9. 1996. 2)
Elsku mamma og tengda-
mamma.
Söknuðurinn er óbærilegur og
missirinn er mikill en samt sem
áður er léttir innra með okkur
því nú þarft þú ekki að þjást
lengur. Við erum þakklát fyrir
þig og þinn baráttuvilja og dugn-
að, þú ert töffari. Ég (Iris) mun
standa við það sem ég lofaði þér,
passa prinsessuna þína hana
Þóru og barnabörnin, Ísak Loga
og Kolbrúnu Önnu, og við trúum
því öll að þú munir vaka yfir okk-
ur um ókomna tíð.
Hér kemur okkar hinsta
kveðja til þín, elsku töffari.
Farðu sæl til friðarheima
fjarri þraut, með hreinan skjöld.
Bjartan, nýjan bústað áttu
bak við hulin dauðans tjöld.
Sælir eru hjartahreinir,
herrann Jesús mælir slíkt.
Dyggum eftir dagsverk unnið
Drottinn fagnar kærleiksríkt.
(Daníel Kristinsson.)
Ástarkveðja,
Iris Rún Andersen og Pétur
Kristinsson.
Elsku amma Björk.
Við sendum þér þessa kveðju
með söknuði í hjörtum okkar en
mamma og pabbi segja að nú
sért þú komin til englanna og
orðin ein af þeim. Við ömmugull-
in þín þökkum þér þann tíma
sem við fengum með þér og
mamma og pabbi lofa að halda
minningu þinni á lofti fyrir okk-
ur.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við söknum þín og munum
ávallt elska þig, amma töffari.
Þín barnabörn,
Ísak Logi og Kolbrún Anna.
Elsku besta frænka mín. Nú
hefur þú kvatt þennan heim eftir
langa og stranga baráttu við erf-
iðan sjúkdóm. Þegar ég hugsa til
baka koma upp margar góðar
minningar um þig. Þær voru ófá-
ar stundirnar sem við eyddum
saman og þegar ég hugsa um
þann tíma þá gleðst ég í mínu
hjarta. Þú varst mikil orkukona
og fórst þínar leiðir. Þú varst svo
sterkur persónuleiki og svo mikil
hetja og barðist við þinn sjúk-
dóm af hetjudáð og lést aldrei
bugast.
Þú varst svo hlý og góðhjörtuð
manneskja og vildir allt fyrir alla
gera. Þú opnaðir þína arma fyrir
mig, leyfðir mér að búa hjá þér
og Þóru Kristínu þegar ég var
unglingsstelpa á gelgjunni og
vildi ekki flytja norður með fjöl-
skyldunni. Það var nú lítið mál
fyrir þig að hafa mig inni á þínu
heimili og tengdumst við sterk-
um böndum sem styrktust með
hverju árinu sem leið. Allar góðu
stundirnar okkar saman, allar
ferðirnar á tattústofurnar,
Kringluferðirnar, ferðirnar í
Kolaportið og hlaupið okkar upp
á Esjuna sumarið 2008 sem er
svo sterkt í minningu minni um
hvað þú varst mikill orkubolti.
Þú vildir ekki labba upp á Esjuna
heldur kom upp þrjóskan sem
við erum svo sterkar báðar af, að
þú hljópst upp með mér. Þú varst
svo ákveðin í að fara með mér
hlaupandi að þú lést ekkert
stoppa þig. Þegar ég hugsa til
baka þá man ég hvað þú varst
stolt af þér að hafa hlaupið upp,
brosið þitt og gleðin í hjartanu
skein svo skært. Við vorum
ákveðnar í að endurtaka þessa
ferð okkar einhvern tímann aft-
ur.
Böndin á milli okkar voru svo
sterk og þegar ég vissi að ég væri
ólétt að Önnu Ísabellu í mars
2009 þá fannst mér bara meira
en sjálfsagt að bjóða þér að vera
viðstödd fæðingu hennar í októ-
ber sama ár. Ég man hvað þú
varst glöð yfir því að þú værir að
fara að upplifa fæðingu í fyrsta
sinn. Ég var búin að ákveða að
þú, mamma og Rikki yrðuð við-
stödd fæðinguna en þegar ég var
orðin veik og átti hana fyrir sett-
an dag, varð ég svo sár yfir því að
þú hefðir ekki fengið að upplifa
það að vera viðstödd fæðingu, að
ég lofaði þér því að þú fengir að
vera viðstödd í næstu fæðingu
hjá mér sem ég veit að þú gerir.
Síðustu mánuðirnir hjá þér
hafa verið mjög erfiðir og var
erfitt að horfa upp á svona sterka
og kraftmikla konu þjást svona
mikið. Nú hefur þú fengið hvíld-
ina og ég veit að þér líður betur á
nýjum stað. Þú ert gullmoli sem
mun ætíð eiga stað í mínu hjarta.
Takk fyrir allt sem þú hefur gef-
ið af þér til mín og allar þær
stundir sem við áttum saman. Ég
á eftir að sakna þín mjög mikið
en ég veit að við eigum eftir að
hittast aftur á nýjum stað.
Í dag skein sól á sundin blá
og seiddi þá,
er sæinn þrá
og skipið lagði landi frá
Hvað mundi fremur farmann gleðja?
Það syrtir að, er sumir kveðja.
Ég horfi ein á eftir þér
og skipið ber
þig burt frá mér
Ég horfi ein við yztu sker.
Því hugur minn er hjá þér bundinn,
og löng er nótt við lokuð sundin.
(Davíð Stefánsson)
Þín
Guðrún Helga.
Elsku Björk.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, sem fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kveðjustundin er komin,
stundin sem við ræddum svo oft
þegar við hittumst. Það var alveg
sama hvað ég spurði um dauð-
ann, alltaf svaraðir þú af ein-
lægni og hreinskilni frá þínu
hjarta jafnvel þótt undirliggjandi
væri sú vitneskja að tími þinn
styttist óðfluga hér á jarðríki.
Þetta umræðuefni var nýtt fyrir
mér og ég mjög forvitin að vita
allt og vildi fá svör. Ég er sann-
færð um að ég lærði mikið og að
það geri mig að sterkari einstak-
lingi í sambandi við þetta mál-
efni.
Það eru margar minningar
sem hrúgast upp í huga minn
þegar ég lít til baka, sérstaklega
þegar þú komst að horfa á mig
keppa. Það var alltaf hvatning
fyrir mig að líta upp á áhorfenda-
pallana og sjá hvað þú varst
montin af frænku þinni. Eins
þegar við fórum saman í búðaráp
og Kolaportið, þar leiddist þér
ekki og var alltaf gaman hjá okk-
ur. Ég veit að þú ert komin á
betri stað og þér líður betur.
Ég vil þakka allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman og ég
lofa að passa ömmu Erlu vel fyrir
þig.
Takk fyrir allt og allt, elsku
frænka, og Guð geymi þig.
Þín frænka,
Hulda Bryndís.
Elsku fallega Björkin mín.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Ég fékk sting í hjartað þegar
ég sá númer mömmu á skjánum
þetta kvöld, ég vissi að þetta var
búið. Þvílík sorg en að sama
skapi léttir, nú vissi ég að þú
þjáðist ekki lengur. Það tók frek-
ar mikið á að sjá þjáningar þínar
þó þú hafir verið einstaklega lag-
in við að fela þær.
Ég man hvað ég var alltaf
pínu hrædd við þig þegar ég var
lítil en þegar ég eltist urðum við
vinkonur og ég fór að kunna að
meta ákveðnina, þrjóskuna og
gassaganginn í þér sem hafði
hrætt mig. Við áttum ágætlega
saman með okkar skessuhlátra í
bland. Öll hádegishléin mín þar
sem við sátum í eldhúsinu í Sól-
heimum og jöpluðum á núðlum
eru ógleymanleg. Við gátum tal-
að um allt, þú varst sérstaklega
lagin við að láta mér líða vel og
sjálfsálitið fór upp úr öllu valdi
eftir heimsóknir til þín. Ferðin
okkar norður á síðasta ári verð-
ur alltaf í minni mínu og ég
brosi í hvert sinn sem ég hugsa
til hennar, þú sagðist núna
skilja af hverju Þóra Kristín
vildi alltaf ferðast með mér, við
sungum alla leiðina og hlógum.
Líka man ég hvað þú varst glöð
þegar við amma, mamma, Iris
og Hulda keyrðum óvænt suður
á sunnudagsmorgni og hlustuð-
um á hugvekju hjá þér, brosið
þitt þá var eins einlægt og það
gat nokkurn tímann verið. Öll
jólin okkar, já það verður eitt-
hvað tómlegt í Þingó næstu jól.
En þetta er brotabrot af gleði-
stundum sem við áttum saman
tvær og með fjölskyldunni,
stundir sem nú eru minningar
steyptar fastar í hjarta mitt.
Takk elsku töffarinn minn fyrir
allt sem þú kenndir mér, þú ert
fyrirmynd og hetja sem gleym-
ist aldrei. Æðruleysi þitt og lífs-
vilji og gleði lifir áfram hjá okk-
ur, það var bara eitt eintak af
þér.
Þín frænka,
Erla Hleiður.
Í niðamyrkri næturinnar skín
eitt lítið kertaljós skærast og
gerir gæfumuninn.
Þessi orð stóðu á dagatalinu
mínu 20. júlí þegar Bjögga
frænka kvaddi okkur, þessi hetja
sem hefur sýnt okkur hinum
hverju styrkur og þrautseigja
geta áorkað.
Töffarinn sjálfur sem aldrei
lét deigan síga á hverju sem
gekk en stóð keik, sterk og alltaf
jafn flott og fín með tattóið sitt.
Þú fórst ekki alltaf troðnar
slóðir í lífinu, mín kæra, og ekki
þær auðveldu, en alltaf komstu
niður á fæturna og varst sterkari
eftir, þú átt góða að sem stutt
hafa þig í öllu, sama hvað dökkt
var yfir.
Bjögga mín, takk fyrir sam-
fylgdina, ég veit hver tók á móti
þér, það er fullt af gleði, kærleika
og fjöri hjá ykkur þarna hinum
megin.
Elsku Erla, Iris, Andri, Þóra,
Þröstur og Anna Halla, við skul-
um minnast hetjunnar okkar
með gleði og þakklæti og brosa
gegnum tárin.
Þetta ljóð er kveðjan mín til
þín, Bjögga mín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Hulda.
Við kynntumst fyrst í orlofs-
viku Bergmáls fyrir langveika.
Víst var hún veik, búin að vera í
lyfjameðferð sem tekur sinn toll
af öllum, orkulaus, hárlaus, en
sannarlega ekki huglaus. Kom á
hverjum morgni í borðstofu
geislandi og vel til höfð, höfuð-
klútarnir bundnir fallega og inn-
römmuðu geislandi andlitið. Út
að ganga, ótrúlegt hvað hún gat
farið á þrjóskunni og bjartsýn-
inni.
Hún kunni að njóta. Var þakk-
lát öllum sem léttu henni þessa
baráttu fyrir bættri heilsu. Tal-
aði oft um lækninn sinn sem hún
sagði einstakann, fjölskyldu sína
og vini sem öll hennar elska
beindist til.
Hún lét aldrei sitja við orðin
tóm. Hún var kona athafna. Upp
á Esjuna arkaði hún fleiri ferðir
til að styrkja gott málefni og ekki
vildi hún skilja Bergmál útund-
an. Vissi sem var að þar voru
engir digrir sjóðir í fjárhirslum,
en þörfin rík svo orlofsvikurnar
héldu áfram.
Strax eftir fyrstu vikuna með
Bergmáli var móðir hennar orðin
jólakortasali fyrir okkur norður
á Akureyri, og svo hefur verið
síðan, Björk sá um það. Um síð-
ustu jól ákvað hún að taka per-
sónulega þátt í fjáröfluninni og í
hjólastól fór hún um verslunar-
miðstöð Kringunnar og seldi
kortin okkar, og það svo um
munaði.
Eins og venjulega þegar hún
tók þátt í einhverju skaraði hún
framúr. En vinátta og fórnfýsi
konunnar í hjólastólnum þessa
jólaföstu er mér þó efst í huga.
Svona er sönn vinátta.
Við Bergmálsfélagar eigum
mynd hennar og elsku í hjörtum
okkar, hún er okkur dýrmæt.
Öllum sem trega Björk nú send-
um við innilegar samúðarkveðj-
ur.
Guð blessi góða konu og minn-
ingu hennar.
Kolbrún
Karlsdóttir.
Elsku Björk mín, nú ertu horf-
in á braut og við tekur ný veg-
ferð. Það er ávallt erfitt að þurfa
að kveðja á þennan hátt, en veit
að þú hefur hlotið góða heim-
komu, þú lifir áfram í minningu.
Þegar ég hitti þig síðast þá
varstu brosandi og jákvæð, við
hittumst oft þar sem við vorum í
göngutúr í Laugardalnum og
þegar ég kom til þín á spítalan-
um áður en þú fórst á líknar-
deildina og sagðir mér að þú
værir búin að ganga frá með
jarðarförina þína, reyndar
varstu búin að ganga frá því fyrir
löngu hver ætti að syngja og
hver presturinn væri. Mér fannst
þetta eitthvað svo óþægilegt en
þú talaðir um þetta svo af mikilli
einlægni og alltaf varstu svona
opin og jákvæð um hvað væri að
gerast. Þú talaðir mikið um gull-
molana þína og hana Þóru, Tódlu
þína, eins og þú sagðir oft og þína
fjölskyldu.
Ég trúi því að þarna hinum
megin sé paradís og að þar sé
garður frjórra ávaxta og kær-
leikur og friður.
Megi Guð vernda sál þína
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Það var aðdáunarvert hvað þú
afbarst sjúkdóm þinn, elsku
Björk mín, þú lifðir sérhvern
glaðan dag. Við sjáumst aftur
seinna þar í sæluríki unaðar.
Elsku Íris, Andri og Þóra og
fjölskylda, ég sendi ykkur inni-
lega samúðarkveðju, megi Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar og
umvefja ykkur alla tíð. Minningin
um góða og sterka konu mun lifa.
Ólöf
Jónsdóttir.
Björkin mín, stofna sterkust,
með fagurlimaðar greinar mót
ljósi lífsins. Þú teygðir út anga
greina þinna mót framtíðinni. Í
faðmlagi við lífið. Þú gafst lífinu
og fjölskyldunni þitt faðmlag lífs-
ins, þétt, yndislegt og ástúðlegt.
Þú gafst öllum í kringum þig full-
an faðm af vonum, væntingum og
þrá um lífsins bata.
Þú veittir ilm og angan Bjark-
arinnar út í lífið. Til fjölskyldu og
vina. Þeir þurftu á styrk að
halda, styrk þínum. Krafti, þrótti
og baráttuvilja, sem þú enda-
laust veittir.
Þú varst ávallt Björkin, Björk-
in þinna. Stofna sterkust.
Lífið er leikur, við ráðum ekki
öllu um leikreglur lífsins. En við
getum haft áhrif á lífsins leik,
með jákvæðni, vonum og vilja og
bros á vör. Ganga reist af velli,
ósigruð. Kannski sár, með ör, en
mót lífsins leik. Þú hafðir áhrif á
lífsins leik, leikinn þinn og þinna.
Lífið er ljós, ljós lífsins, lífsins
ljós. Þú leitaðir ætíð að ljósi lífs-
ins, lífsins ljósi. Styrkleiki þinn
veitti þér stoð.
Kærleikur þinn veitti þér
kraft.
Væntingar þínar vöktu vonir.
Líf þitt vakti lífsfyllingu og
lífsvilja hjá svo mörgum.
Þú varst Örninn í lífi þínu.
Örninn, þessi frjálsi, stóri sterki
fugl sem flýgur fugla hæst til
frelsis, sterkur, styrkur og frjáls.
Þú barðist við slönguna sem
skríður á flatlendinu, heft til
frelsis hálofta, lúmsk og lævís,
sem nartar, heggur og bítur
Fjölskylda þín og vinir voru
vindurinn undir vængi þína, Örn-
inn minn.
Í krafti andans, hugans og vilj-
ans gekkst þú þinn veg, fet fyrir
fet, skref fyrir skref.
Í krafti andans, hugans og vilj-
ans markaðir þú þína lífsins leið
mót framtíð og fyrirheitum.
Þú hafðir stuðning fjölskyldu
og vina til að ganga til framtíðar.
Björkin mín barðist.
Björkin mín stefndi á sigur.
Björkin mín vildi áfram
ganga, ótrauð móti framtíðinni.
Studd, en þó sjálfstæð, styrk og
sterk, full af vilja, vonum og
væntingum. Með brosi sínu blíða,
glampalegu glotti og hressileg-
um hlátri.
Í krafti andans, hugans og vilj-
ans markaðir þú þína lífsins leið.
Þú gekkst áfram, Björkin mín.
Af þrjósku og þrákelkni þú
þróaðir þitt líf.
Af vonum og væntingum, þú
varðaðir þinn veg.
Af vilja og varfærni þú von-
arveginn gekkst.
Af seiglu og sigurvilja vildir
þú vinna þetta stríð.
„Ég skal, ég get, ég vil og ég
ætla“, voru einkunnarorð þín á
vegferð þinni til framtíðar.
Af einurð og ákveðni þú
gekkst þinn veg. Mót framtíðar-
vonum með ljósi lífsins sem veg-
vísir lífsins.
Með bros á vör og von í hjarta
þú áfram hélst inn í framtíð þína,
ótrauð með sigurviljann að
vopni.
Uppgjöf var ekki til.
Fjölskyldunni þinni, Björkin
mín, sendi ég mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur, hef kveikt á kertum
hugans og hjartans fyrir hana.
Og sér í lagi Þóru. Þeirra er
missirinn mestur og harmurinn
mikill.
Örninn minn hefur flogið á
æðra tilverustig.
Blessi þig, elskulegi vinur,
Björkin mín. Sakna þín …
Sigurður Blöndal.
Ég minnist elsku Bjarkar
minnar sem lést eftir nánast
óslitna og þrotlausa sex ára bar-
áttu við krabbamein og gaf sig
Guði sínum á vald. Björk hefur
nú haldið í ferðina til æðri heima
þar sem hennar bíða verkefni
sem hvetja hana til dáða og
munu gera henni kleift að láta
óskir sínar, drauma og þrár ræt-
ast.
Við Björk höfum þekkst í
Björk Emilsdóttir
Andersen