Morgunblaðið - 03.08.2011, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 3. ÁGÚST 2011
✝ Ásta Karls-dóttir fæddist í
Reykjavík hinn 29.
nóvember 1933.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 24. júlí
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Karl
Björnsson tollvarð-
stjóri, f. 28.7. 1903,
d. 1.10. 1977 og
Rósa Þorleifsdóttir bókbands-
meistari, f. 18.12. 1906, d. 2.2.
1985. Þau bjuggu í Reykjavík og
þar ólst Ásta upp. Systur Ástu
eru Helga og María.
Hinn 28.5. 1955 giftist Ásta
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Hauki Bergssyni, vélvirkja, f.
29.7. 1931. Foreldrar Hauks
voru Bergur Guðmundsson,
kennari og tollvörður, f. 25.9.
1900, d. 5.5. 1988 og Ólína Krist-
björg Kristinsdóttir vinnukona,
f. 28.10. 1907, d. 15.4. 1936. Ásta
og Haukur hófu búskap í Höfn-
unn í sambúð með Birni Svavari
Jónssyni, c) Hrönn. 3) Bergur,
lögmaður og viðskiptafræð-
ingur, f. 28. 9. 1962 kvæntur
Auði Harðardóttur viðskipta-
fræðingi, f. 4.12. 1958. Börn
þeirra eru a) Haukur, d. 1993, b)
Ásta, c) Birna. 4) Eva, kennari, f.
13.7. 1973, gift Viðari Frey
Sveinbjörnssyni tölvufræðingi,
f. 28.6. 1974. Synir þeirra eru a)
Andri Freyr, b) Bjarki Steinar.
Sem barn og unglingur dvaldi
Ásta öll sumur í sveit á Gróu-
stöðum í Gilsfirði hjá föð-
ursystur sinni við gott atlæti og
hafði sú dvöl áhrif á hana allt
hennar líf. Eftir að skólagöngu
lauk starfaði Ásta í Tóbaks-
verslun ríkisins þar til hún sneri
sér að heimili og barnauppeldi.
Með húsmóðurstörfum vann hún
við heimilishjálp og á leikskóla í
nokkur ár. Þegar börnin voru
komin á legg hóf hún sjúkralið-
anám og starfaði síðan sem
sjúkraliði á Landspítalanum til
ársins 2001 en þá fór hún á eft-
irlaun.
Ásta verður jarðsungin frá
Grafarvogskirkju í dag, 3. ágúst
2011, athöfnin hefst kl. 13.
um á Reykjanesi en
bjuggu þar stuttan
tíma. Þaðan fluttu
þau til Reykjavíkur
þar sem þau bjuggu
alla tíð, fyrst á Víði-
mel 21, síðan á Ósa-
bakka 9 og loks í
Árskógum 6.
Ásta og Haukur
eignuðust fjögur
börn: 1) Sigurður
tölvunarfræðingur,
f. 3.3. 1954, kvæntur Kristínu
Axelsdóttur sérkennara, f. 27.7.
1957. Synir þeirra eru a) Daði, í
sambúð með Ingunni Tangen og
eiga þau soninn Gunnar, b)
Helgi, c) Axel, í sambúð með
Guðrúnu Helgu Sigurðardóttur.
2) Ólafur Steinar verkfræð-
ingur, f. 17.6. 1958, kvæntur
Bergþóru Hafsteinsdóttur
sjúkraliða, f. 23.7. 1961. Dætur
þeirra eru a) Guðbjörg, gift
Bæring Jóhanni Björgvinssyni,
börn þeirra eru Ólafur Björgvin
og Bergþóra Guðrún, b) Stein-
Mín kæra tengdamóðir er fall-
in frá.
Í dag kveðju við Ástu og vil ég
minnast hennar með nokkrum
orðum.
Ástu kynntist ég þegar ég fór
að gera hosur mínar grænar fyrir
Evu, óhætt er að segja að hún
hafi tekið mér opnum örmum,
enda var ég fljótlega fluttur inn í
kjallarann á Ósabakka. Sambúð-
in á Ósabakka gekk vonum fram-
ar enda ekki við öðru að búast
þar sem Ásta var einstakt ljúf-
menni, alltaf boðin og búin til að
aðstoða hvern sem var og ætl-
aðist aldrei til neins af neinum.
Ásta var hörkukvendi, aldrei
heyrði ég hana kvarta yfir einu
eða neinu.
Mér eru minnisstæðar sund-
ferðir Ástu, er ég bjó á Ósa-
bakka. Þegar ég var að koma mér
á fætur þá var hún að koma heim
úr sundi enda hafði ég það á orði
að það gerðist allt fyrir hádegi á
Ósabakka. Sundið stundaði Ásta
allt þar til hún veiktist. Eins er
mér minnisstætt þegar við fórum
öll saman til Óslóar og Bjarki fór
loks að ganga. Svo fór að lokum
að Ásta tapaði veikindastríðinu
en aldrei gafst hún upp.
Hvíl í friði.
Þinn besti tendasonur,
Viðar.
Í dag verður borin til grafar
Ásta tengdamóðir mín sem ég
kveð með söknuði og trega því
hún var mér einstaklega góð
tengdamóðir, sem alltaf var til
staðar þegar á þurfti að halda.
Ásta var orkumikil kona og hafði
eitthvað fyrir stafni frá því hún
vaknaði eldsnemma á morgnana
og þar til hún lagðist til hvílu
seint á kvöldin, mér fannst hún
bókstaflega aldrei þurfa að hvíla
sig. Það að eiga svona orkumikla
tengdamóður var himnasending
fyrir unga þreytta tvíburamóður,
sem gat verið hjá tengdamömmu
öllum stundum og hvílt sig í sóf-
anum á meðan stjanað var við
hana og passað upp á börnin.
Þegar dætur okkar Bergs urðu
eldri breyttust samverustundirn-
ar og fóru þau hjónin að koma
með okkur í ferðir erlendis sem
allar voru skemmtilegar og
geyma fallegar minningar.
Annað sem einkenndi Ástu var
mikil samviskusemi, nákvæmni
og stundvísi. Hún var svo stund-
vís að börnin hennar gerðu
stundum grín að því að hún
mætti alltaf í vinnuna hálftíma
áður en hún átti að mæta, ef ske
kynni að það spryngi á leiðinni,
þá gat hún skipt um dekkið og
samt mætt á réttum tíma. Eitt er
víst að stundvísina náði hún að
kenna börnunum sínum fjórum
af því þau eru öll með eindæmum
stundvís. Ásta var mjög tengd
systrum sínum Helgu og Maríu
en þær ásamt Fanneyju vinkonu
þeirra komu á þeirri skemmti-
legu venju að skiptast á að vera
með morgunkaffi á sunnudags-
morgnum þar sem mættir voru
makar þeirra og svo börn þess
sem var með kaffið. Þessi sunnu-
dagskaffiboð hafa alltaf verið
mjög skemmtileg og hafa gert
það að verkum að fjölskyldurnar
hittast oftar en ella og tengslin
orðið meiri.
Elsku Ásta, þakka þér fyrir
allt sem þú gafst mér, hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Auður.
Elsku besta amma okkar.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð í
hjarta,
en minning um faðmlag og brosið þitt
bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur
dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir.)
Takk fyrir allt, þú varst alltaf
svo góð við okkur.
Þínir ömmustrákar,
Andri og Bjarki.
Elsku amma, nú ert þú farin til
hinstu hvíldar og eigum við eftir
að sakna þín mikið, en við eigum
fallegar og góðar minningar um
þig sem munu ilja okkur í fram-
tíðinni.
Við systurnar vorum mörgum
stundum hjá afa og ömmu ann-
aðhvort í heimsókn eða í pössun,
en það var ekkert sjaldan sem
þau pössuðu okkur. Þegar við
vorum litlar fengum við ekkert
val um hver ætti að passa okkur
og vorum bara sendar í pössun til
ömmu og afa á Ósabakka, en þeg-
ar við urðum stærri gáfu mamma
og pabbi okkur alltaf val en leiðin
hélt áfram að liggja til ömmu og
afa á Ósabakka, þar sem var allt-
af rólegt og þægilegt. Amma átti
alltaf nóg að spilum og dóti en
það var ekki nóg fyrir okkur syst-
urnar að spila saman, við þurft-
um alltaf að hafa ömmu með og
amma spilaði ávallt við okkur
með glöðu geði, einu skilyrðin
sem hún setti var að það væri
stranglega bannað að svindla.
Svo fluttu amma og afi í Ár-
skóga og við stækkuðum og
hættum að þurfa á pössun að
halda, en héldum samt áfram að
koma í heimsókn eins oft og við
gátum.
Amma var með morgunkaffi
einn sunnudag í mánuði og einu
undantekningarnar fyrir því að
við mættum ekki var ef við vor-
um staddar erlendis. Það var allt-
af mikil tilhlökkun að fara í morg-
unkaffi til ömmu og voru þetta
uppáhaldssunnudagarnir.
Við fjölskyldan, amma og afi
fórum í ófáar utanlandsferðir
saman og eigum við margar góð-
ar minningar af ömmu úr þeim
ferðum. Í þessum ferðum okkar
fóru amma og afi mikið í búðir á
meðan við fjölskyldan vorum á
ströndinni eða að leika okkur og
svo komum við alltaf heim í há-
deginu og þá var búið að elda og
leggja á borð. Amma var mikið í
því að þjónusta alla sem komu til
hennar og hafði aldrei tíma til
þess að setjast niður og slappa af
því hún hafði svo miklar áhyggj-
ur af að gestina vantaði eitthvað.
Við teljum það mikil forrétt-
indi að hafa átt svona ömmu, hún
var alltaf svo hress, skemmtileg
og jákvæð, hún vaknaði snemma
á morgnana og fór í sund og var á
fullu allan daginn og fór svo ekki
að sofa fyrr en seint og síðar
meir, þrátt fyrir að hafa verið
veik síðustu mánuðina var hún
alltaf jákvæð og sterk. Það segja
margir að við höfum margt í fari
okkar frá henni og þá sérstak-
lega nafna hennar Ásta og vonum
við að það sé rétt og að það eigi
eftir að halda áfram þegar við
eldumst.
Takk fyrir alla umhyggjusem-
ina og samveruna, elsku amma.
Ásta og Birna.
Elsku systir mín Ásta er látin.
Hún sem átti að verða allra kerl-
inga elst. Var alla tíð svo hraust.
En enginn má sköpum renna.
Veikindi tóku völdin fyrir tæpum
tveimur árum og sigruðu að lok-
um. Sigurinn var samt hennar.
Alltaf jákvæð og best leið henni
þegar sem flestir komu í heim-
sókn. Þrátt fyrir að veikindin
ágerðust sagði hún oft: „Ég er
betri í dag en í gær.“ Við erum
þrjár systurnar, ég elst, Ásta
tæpum tveimur árum yngri og
María síðan 11 árum yngri en
hún. Ásta var feimin og lítil í sér
sem barn. Ég hafði oft áhyggjur
af henni. Vel man ég þegar hún
fór í fyrsta skipti í tímakennslu
sem þá var kallað og hvað mér
létti þegar hún kom valhoppandi
heim úr fyrsta tímanum. Um
þetta leyti fórum við báðar í
sveit. Ásta fór til Gróustaða í
Gilsfirði þar sem Signý systir
pabba bjó ásamt manni sínum
Sumarliða, en ég var send í Hóla í
Hornafirði þar sem Anna systir
mömmu bjó og hennar maður
Hjalti. Þar var líka afi okkar Þor-
leifur. Ég held ég að þessi svei-
tadvöl hafi mótað okkur mikið.
Tengsl Ástu við fólkið á Gróu-
stöðum voru alla tíð mikil og góð.
Sama má segja og um mig og
fólkið í Hólum.
Dugnaður var Ástu áskapaður
og allt sem hún tók sér fyrir
hendur var vel gert. Þegar börn-
in voru komin á legg dreif hún sig
í nám og varð sjúkraliði. Þrátt
fyrir að hún þyrfti að eyða einum
vetri í að endurtaka gagnfræða-
próf lét hún það ekki aftra sér.
Ásta var ung þegar hún kynntist
Hauki og þau stofnuðu heimili
saman. Fyrst bjuggu þau eitt ár í
Höfnum og síðan fluttu þau á
Víðimel 21. Á þessum árum
fæddust synirnir þrír, Siggi, Óli
og Bergur. Seinna flutti fjöl-
skyldan á Ósabakka 9 í Breiðholti
og dóttirin Eva kom í heiminn.
Ásta var stolt af börnum sínum
sem öll hafa staðið sig vel í lífinu.
Síðast áttu þau Haukur fallegt
heimili að Skógarbæ 6.
Tengsl okkar systranna
þriggja hafa alla tíð verið góð.
Þegar börnin voru farin að heim-
an hittumst við á sunnudags-
morgnum í kaffi ásamt Fanneyju
ekkju Ásgeirs frá Gróustöðum.
María átti uppástunguna að þess-
um sunnudagsmorgnum sem
urðu mjög vinsælir. Unga fólkið
kom þegar það gat og þannig
héldust góð tengsl við stórfjöl-
skylduna. Ég kveð Ástu systur
mína með söknuði og sendi
Hauki og fjölskyldu mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Helga.
Ásta frænka er dáin. Margar
minningar koma upp í hugann.
Ég minnist þess tíma þegar hún
og fjölskylda bjuggu á Víðimeln-
um og hvað alltaf var gaman að
koma þangað. Ég man eftir gaml-
árskvöldum þegar við vorum hjá
þeim. Ég man eftir að við tókum
strætó vestur í bæ til að horfa á
sjónvarp á Víðimelnum því Ásta
og Haukur eignuðust sjónvarp
löngu áður en slíkt tæki var
keypt á okkar heimili. Ásta var
hávaxin og tíguleg. Ég man hvað
mér fannst skrýtið að hún væri
litla systir mömmu, hún sem var
stærri. Ég man eftir því hvað ég
dáðist að síða dökka hárinu henn-
ar.
Ásta var sérlega heiðarleg og
hreinskilin manneskja. Hún var
líka höfðingleg og hjálpleg. Þeg-
ar ég var orðin fullorðin og flutti
milli íbúða kom Ásta alltaf og
hjálpaði mér að þrífa, seinast
þegar við fluttum á Laugarás-
veginn fyrir rúmum 5 árum.
Í veikindum sínum sýndi Ásta
vel hversu æðrulaus og jákvæð
persóna hún var. Þrátt fyrir veik-
indin og stuttar heimferðir af
spítala var hún alltaf til í að mæta
í morgunkaffi og hitta fjölskyld-
una. Það eru ekki nema nokkrar
vikur síðan hún kom til mín á
sunndagsmorgni og ég man að
hún var svo glöð yfir því að hafa
komist.
Systurnar þrjár, Helga
mamma mín, Ásta og María, hafa
alltaf verið miklar vinkonur og
mikil samskipti á milli þeirra. Ég,
sem á bara bræður, hef alltaf
saknað þess að eiga ekki systur
sem væru líka vinkonur mínar,
eins og mamma, Ásta og María
hafa verið hvor fyrir aðra.
Nú er Ásta farin. Missirinn er
mikill fyrir Hauk, Sigga, Óla,
Berg, Evu og fjölskyldur þeirra.
Missirinn er líka mikill fyrir
mömmu, Maríu og alla sem
þekktu Ástu. Ég sendi þeim öll-
um innilegar samúðarkveður.
María Knudsen.
Ásta Karlsdóttir


  


 



 
    
       
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma
okkar,
AUÐBJÖRG HANNESDÓTTIR,
Gaukshólum 2,
Reykjavík,
sem lést 27. júlí, verður jarðsungin frá Fella-
og Hólakirkju föstudaginn 5. ágúst kl. 13.00.
Ómar Guðmundsson, Berglind M. Njálsdóttir,
Tómas Árni Ómarsson,
Auður Ómarsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN JASON ÓLAFSSON,
Hæðargarði 35,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli sunnudaginn
31. júlí.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn 8. ágúst kl. 13.00.
Inga S. Ingólfsdóttir,
Björg Jónsdóttir, Gestur Pálsson,
Hjördís Jónsdóttir, Jörgen Moestrup,
Ásta Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur sonur minn, bróðir okkar og
mágur,
HALLGRÍMUR RAFN PÉTURSSON,
Háaleitisbraut 16,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 24. júlí.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 10. ágúst kl. 15.00 að hætti Ásatrúarmanna.
Ragnheiður Hallgrímsdóttir,
Björg Pjetursdóttir,
Magnús Pétursson, Júlíanna H Friðjónsdóttir,
Guðfinna Pjetursdóttir, Guðmann Bjarnason
og systkinabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, sonur, bróðir,
mágur og frændi,
MAGNÚS RÍKARÐSSON OWEN
flugstjóri,
lést á heimili sínu í Fort Lauderdale, USA,
sunnudaginn 31. júlí.
Dorothy Butler Owen,
Róbert Leó Magnússon Owen,
John Magnusson Owen,
Jacob Magnusson Owen,
Magnus Liam Magnusson Owen,
Ríkarður Owen, Alda S. Björnsdóttir,
Hulda Cathinca Guðmundsdóttir, Stefán H. Finnbogason
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir mín, amma okkar og
langamma,
SÓLVEIG MARÍA JÓNSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
þriðjudaginn 26. júlí.
Útförin fer fram í Fossvogskapellu fimmtu-
daginn 4. ágúst kl. 11.00.
Hreinn Vilhjálmsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir
SÆBJÖRG ERLA FRIÐGEIRSDÓTTIR,
frá Patreksfirði
Fífumóa 1b,
Reykjanesbæ,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
mánudaginn 25. júlí.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju, þriðjudaginn 9. ágúst
kl. 14.00.
Smári Tómasson, Valgerður Kristín Harðardóttir,
Hólmsteinn Eiríksson, Elín Oddrún Jónsdóttir,
barnabörn og systkyni.