Morgunblaðið - 05.09.2011, Blaðsíða 19

✝ Reynir Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 6. mars
1934. Hann lést á
Droplaugarstöðum
19. ágúst síðastlið-
inn.
Hann var sonur
hjónanna Mar-
grétar Guðmunds-
dóttur, f. 6.2. 1899,
d. 12.3. 1961, og
Ólafs Þorbjarnar
Ólafssonar, f. 31.8. 1892, d. 28.2.
1941. Systkini Reynis voru: Guð-
rún, f. 25.7. 1924, d. 5.4. 1992, gift
Sverri Jónssyni, f. 1924, d. 1992.
Ólafur Björn, f. 22.6. 1926, d.
7.10. 1950. Hulda Hafdís, f. 26.9.
1927, d. 29.4. 1992, gift Sigurjóni
Steindórssyni, f. 1924, d. 1950.
Erla Margrét, f. 14.10. 1930, d.
15.6. 2009, gift Sveini Bjarna-
syni, f. 1931. Helga Ásta, f. 5.6.
1932, d. 23.2. 1997, gift Sigurði
Heiðari Þorsteinssyni, f. 1934.
Reynir gekk að eiga Margréti
Hallgrímsdóttur, f. 18.2. 1947,
þann 4.9. 1986. Börn Reynis og
Ingileifar M. Halldórsdóttur,
fyrrverandi eiginkonu hans, eru:
2000, og Orri Thor, f. 15.2. 2006.
Reynir nam vélsmíði hjá JB
Blikk og vann við þá iðngrein
meginþorra starfsferils síns.
Hann vann t.a.m. hjá Breiðholti
hf. og starfaði fyrir það fyrirtæki
í Vestmannaeyjum eftir gosið og
í Nígeríu. Hann vann t.d. hjá Vél-
smiðju Péturs Auðunssonar, Ál-
verinu í Straumsvík, Ísbirninum,
Landsbanka Íslands og hjá
Vinnueftirliti ríkisins þar til
hann veiktist árið 2001. Allt frá
unga aldri stundaði Reynir
íþróttir og er að unglingsárunum
kom átti handboltinn hug hans
allan. Hann var KR-ingur í húð
og hár og lék með handboltalið-
inu auk þess sem hann þjálfaði
það síðar meir. Jafnframt var
hann í landsliðinu og keppti úti
um víðan völl. Reynir þjálfaði
handknattleikslið Vals, er undir
hans stjórn fékk viðurnefnið
Mulningsvélin og Reynir nafnið
Patton. Valur vann á þessum
tíma alla þá titla er hægt var að
vinna. Sama gerðist er hann
þjálfaði FH. Reynir fékk réttindi
milliríkjadómara árið 1968 og
dæmdi hann handboltaleiki víða
um Evrópu í áratug.
Útför Reynis fer fram í Dóm-
kirkjunni í dag, mánudaginn 5.
september 2011, kl. 15.
1) Auður Ósk f. 23.3.
1954, gift Ira Katt-
an f. 7.10. 1951, d.
25.1. 1988. Börn
þeirra eru David
Reynir, f. 26.2.
1981, og Talianna
Naomi, f. 22.8. 1983.
2) Verna, f. 5.9.
1957. Dóttir hennar
og fyrrum eig-
inmanns hennar
William A. Nuss-
baumerer Rakel Inga, f. 7.3.
1982. Börn hennar eru Hanna
Rakel, f. 7.11. 2002, og Cade Ja-
cob John, f. 6.11. 2007. 3) Björk,
f. 15.12. 1968. Dætur hennar og
fyrrum eiginmanns hennar Elías-
ar Fells Elíassonar eru: 1) Eva
Lind Fells, f. 5.5. 1992, og Sara
Líf Fells, f. 11.2. 1997. Uppeld-
isbörn Reynis, börn Margrétar
eiginkonu hans, eru: 1) Guðný, f.
5.6. 1969. 2) Hallgrímur, f. 15.7.
1970. 3) Auður, f. 1.3. 1973. Eig-
inmaður hennar er Örn Orri
Ingvason, f. 4.9. 1959. Börn Auð-
ar og Orra eru: Birgir Hans, f.
2.6. 1994, Reynir Máni, f. 24.12.
1997, Dagmar Isabel, f. 18.9.
Elsku pabbi, núna ertu kom-
inn í faðm foreldra þinna og
systkina. Þrátt fyrir erfið veik-
indi sl. 10 ár er rosalega erfitt að
kveðja og ekkert okkar undirbúið
undir kveðjustund. Þú, þessi
stóri sterki maður, sættir þig
aldrei við að vera svona veikur og
í öll þessi ár varstu svo ákveðinn í
að ná upp fyrri krafti í löppina og
handlegginn. Það var eflaust
keppnisskapið og fjölskyldu-
þrjóskan sem hélt þér gangandi,
elsku pabbi. Það er búið að vera
svo erfitt að horfa upp á þig svona
veikan og sjá þér hraka smátt og
smátt. En það hefur án efa verið
erfiðara fyrir þig að vera upp á
aðra kominn með að gera hluti
sem þú gerðir alltaf sjálfur áður.
Mér þótti svo vænt um að þú
komst í ferminguna hjá Söru
minni uppi á Bifröst í júní sl. Þú
varst jú farinn að veikjast aftur
en í sveitina vildir þú fara og
þangað fórstu.
Ég hef verið að rifja upp í dag
allar góðu minningarnar um
veiðiferðirnar í Selá sem við fór-
um oft tvö saman í, ásamt veiði-
félögunum þínum. Þessar ferðir
eru mér ógleymanlegar, það var
svo yndislegt að vera með þér á
árbakkanum og fylgjast með þér
fá’ann. Það var frábært að hlusta
á lýsingarnar hjá ykkur veiði-
mönnunum á kvöldin og sérstak-
lega þegar þú talaðir um að hafa
misst þann stóra og sagðir: „Það
var svona langt á milli augnanna
á honum“ og réttir hendurnar út
með ca. metra á milli þeirra, síð-
an var hlegið og hlegið.
Það var svo gaman að koma í
heimsókn til ykkar Möggu í Vest-
urbergið. Við sátum svo oft við
eldhúsborðið og ræddum alla
heima og geima á meðan Magga
þín galdraði fram stórveislu fyrir
okkur börnin og barnabörnin. Þú
varst fæddur prakkari og stríðn-
ispúki og það breyttist ekki þrátt
fyrir veikindin. Ég man þegar ég
var lítil, þá hlustaði ég á þig með
aðdáun segja frá prakkarastrikum
sem þú og félagar þínir stunduðuð
í Vesturbænum, ég er ekkert viss
um að ég myndi hlæja ef búið væri
að mála alla glugga í húsinu mínu
með svartri málningu eina nóttina
og allir fjölskyldumeðlimir kæmu
of seint til vinnu og skóla þann
daginn. Ég man þegar þú varst að
segja frá þessu, þá hlóstu svo mik-
ið, þú hreinlega grést úr hlátri.
Það er erfitt til þess að hugsa að
ég eigi aldrei eftir að sjá þig aftur,
mér finnst það svo óraunverulegt
en ég verð að sætta mig við að fá
ekki að sjá þig eða heyra í þér aft-
ur, allavega ekki í þessu lífi.
Þú varst svo heppinn að eiga
hana Möggu þína, hún hugsaði
svo vel um þig og bar alltaf hag
þinn fyrir brjósti.
Takk fyrir allt, elsku pabbi
minn, ég á eftir að sakna þín svo
mikið.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Þín dóttir,
Björk.
Það var komið að ævikvöldi
þínu þegar við sáumst síðast. Ég
fann það, og þú vissir það. Viku
síðar var ég komin aftur við rúm-
gaflinn þinn, hélt í hönd þína síð-
ustu metrana. Í huga mínum birt-
ust myndir frá því er við
kynntumst fyrst; ég sá það ekki
fyrir þá að þú ættir eftir að hafa
þau áhrif á líf mitt sem þú hafðir.
Sá það ekki fyrir að sitja í sátt við
dánarbeð þinn 27 árum síðar, sá
ekki fyrir að fyllast þakklæti fyrir
kynni okkar, fyllast heiðri yfir að
upplifa með þér þína ögurstund.
Mikið vatn hefur runnið til
sjávar frá okkar fyrstu kynnum,
við höfum ekki alltaf verið á eitt
sátt, en inn á milli höfum við upp-
lifað ógleymanlegar stundir. Það
eru þessar stundir sem ég tek
með mér inn í framtíðina, fyrir
mig og mína fjölskyldu.
Það er einkennilegt hvað felst
mikill raunveruleiki í dauðanum,
óútskýranlegur heilagleiki sem
einungis fylgir fæðingu og dauða.
Þú skilur hismið frá kjarnanum,
finnur breyskleika sálarinnar og
fyrirgefur náunga þínum af heil-
um hug. Þannig upplifði ég kveðj-
una við þig kæri Reynir. Þú varst
mér sá faðir sem þú gast verið, og
ég er þér þakklát fyrir það.
Með ást minni allri
sendi ég nú
styrk
og bænir blíðar
Ég er ég
og
Þú ert þú
Við sjáumst síðar
(Auður Hansen)
Megi góður guð umvefja þig
kærleik sínum og gæða góðu
minningarnar ykkar mömmu lífi.
Auður.
Hann Reynir Ólafsson vinur
minn lést föstudaginn 19. ágúst
sl. á hjúkrunarheimilinu Drop-
laugarstöðum eftir langa og erf-
iða sjúkralegu.
Við ólumst báðir upp í stein-
húsinu á Bræðraborgarstíg 4 og
lékum okkur með öðrum félögum
á svipuðum aldri, lögðum undir
okkur sumar götur, stunduðum
veiðar við höfnina og úti á Örfir-
isey, vorum dálitlir prakkarar og
ekki allt of vel liðnir af sumum.
Og við vorum allir KR-ingar.
Lékum okkur á auðri lóð milli
Bræðraborgarstígs 4 og Ránar-
götu 44. Og svo fórum við að æfa
hjá KR í Frostaskjólinu. Sumir
æfðu handknattleik en aðrir
knattspyrnu og sumir hvort
tveggja.
Reynir var frábær línumaður í
handknattleik og síðar framúr-
skarandi þjálfari. Hann var lærð-
ur vélvirki, var með sjálfstæðan
rekstur um skeið og vann fyrir
ýmsa aðila bæði hérlendis og er-
lendis.
Milli okkar Reynis var alla tíð
strengur, sem aldrei brast, og
fyrir það vil ég þakka.
En lífið er ekki alltaf leikur.
Reynir var yngstur sex systkina,
fjögurra systra og tveggja
bræðra. Þau eru öll látin.
Við Kolbrún minnumst hans
með þakklæti og virðingu um leið
og við sendum ástvinum hans og
Margréti eiginkonu samúðar-
kveðjur.
Hörður.
„Þið takið fast á þeim í vörn-
inni; látið þá finna fyrir ykkur.
Síðan einfaldan og hraðan sókn-
arleik, þar sem þið sækið linnu-
laust á vörn andstæðinganna. Og
ég vil sjá einbeitingu og kraft frá
fyrstu til síðustu mínútu. Það
gerir þetta enginn fyrir ykkur –
þið eruð á eigin ábyrgð.“ Þannig
hljómuðu samandregnar höfuð-
línur þjálfarans okkar, Reynis
Ólafssonar, þegar hann undirbjó
okkur FH-inga í handboltanum
fyrir leiki á árunum 1976 til 1977.
Og þessi einföldu skilaboð leiddu
til góðra sigra; Íslandsmeistara-
og bikarmeistaratitla þessi sömu
ár.
Því rifja ég þetta upp, að þessi
ágæti sómamaður er nú fallinn
frá, 77 ára gamall. Og þessar
skýru línur sem hann dró upp
fyrir okkur strákana í handbolt-
anum forðum daga, segja einnig
mikið um afstöðu Reynis til lífs-
ins og hvernig hann sjálfur lifði
því. Hann var ekki maður margra
orða, en vildi láta verkin tala.
Gerði miklar kröfur til sjálfs sín
og gafst aldrei upp, þótt á móti
blési.
Reynir var kraftakarl; hávax-
inn og nautsterkur langt fram
Reynir Ólafsson eftir aldri. Hafði gaman af því aðtuska til í léttum leik sér miklu
yngri menn; bara svona til að láta
þá vita úr hverju þeir væru gerð-
ir. Enda var hann atgervismaður;
í fremstu röð íslenskra hand-
boltamanna á sínum unga aldri.
Sneri sér síðan að þjálfun og náði
framúrskarandi árangri með lið á
borð við KR, Val og FH.
Við Reynir bundumst vina-
böndum á árunum, þegar hann
þjálfaði okkur FH-inga. Það var
gott að eiga Reyni að vini, enda
traust og heiðarleiki hans aðals-
merki. Og hann var svo sannar-
lega vinur vina sinna. Þess fékk
ég að njóta ríkulega á ólíkum víg-
stöðvum. Hann var tryggðatröll.
Reynir var jafnaðarmaður;
krati af gamla skólanum og vildi
að allir hefðu jafna möguleika í
lífinu, en jafnframt að fólk hefði
frelsi til athafna og bæri þá
ábyrgð á orðum sínum og gjörð-
um. En hann vildi sjá hlutina
gerða, ekki aðeins að um þá yrði
talað. Hann var athafnamaður.
Lífið var ekki alltaf dans á rós-
um hjá mínum góða vini. Síðasta
rúma áratuginn átti hann við
heilsubrest að stríða, en hélt
áfram sínu striki eins og heilsan
frekast leyfði.
Ástkær eiginkona, Margrét
Hallgrímsdóttir kennari, sem
hefur verið stoð og stytta Reynis,
sér á eftir ástkærum eiginmanni.
Henni og börnum Reynis og upp-
eldisbörnum og öðrum ættingj-
um og vinum þeirra hjóna sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur á kveðjustundu. Undir
þær tekur kona mín, Jóna Dóra.
Einnig þykist ég vita að fjöl-
margir félagar í FH hugsi á sama
veg.
Guð blessi minningu Reynis
Ólafssonar.
Guðmundur Árni Stefánsson.
Reynir er með litríkari og
skemmtilegri samferðamönnum,
sem ég hefi kynnst, sem og ég
get einnig kallað vin minn. Það
var ekki fyrr en á seinni árum að
fundum okkar bar saman. Það
mun hafa verið í ársbyrjun 1995
að Reynir sótti um laust starf,
sem eftirlitsmaður við Reykja-
víkurumdæmi Vinnueftirlitsins,
en í því starfi felst m.a. að hafa
eftirlit með og framfylgja lögum
um hollustu og öryggi á vinnu-
stöðum. Það tilheyrði mínu starfi
sem umdæmisstjóri að fjalla að
hluta til um umsóknir um eftir-
litsstörf ásamt forstjóra stofnun-
arinnar. Yfirleitt er leitast við að
ráða fólk á „góðum aldri“ eins og
stundum er sagt í eftirlitsstörf.
Reynir var kominn rétt yfir þau
viðmið. Í umsóknarviðtali kom
strax í ljós hinn sterki persónu-
leiki Reynis og höfðinglegt fas.
Maðurinn var hár vexti og bar
sig vel og var með góða iðn-
menntun og mikla reynslu úr at-
vinnulífinu sem nýtast myndi í
starfi. Reynir var mikill íþrótta-
maður á yngri árum og síðar
landskunnur íþróttaþjálfari.
Hver man ekki eftir „Mulnings-
vél“ handknattleiksdeildar Vals?
– en þar var Reynir höfundurinn
að sigurgöngu liðsins. Góður
þjálfari hlýtur að búa yfir stjórn-
unarhæfileikum og aga til að
mynda sterka liðsheild. Þetta er
ekki öllum gefið, slíkt hlaut að
geta nýst á víðari vettvangi. Það
var eitthvað ómótstæðilegt í fari
Reynis.
Það er skemmst frá því að
segja að Reynir var ráðinn og þar
hlotnaðist Vinnueftirlitinu frá-
bær starfsmaður. Reynir reynd-
ist ákveðinn, sanngjarn og far-
sæll eftirlitsmaður. Þeir sem
hann átti viðskipti við báru mikla
virðingu fyrir myndugleika hans
við framsetningu fyrirmæla um
öryggi og hollustu og bætta
vinnuvernd skv. gildandi lögum.
Skýrslur hans voru hnitmiðaðar
og greinargóðar án óþarfa mála-
lenginga. Reyni tókst nær alltaf
að leysa mál, sem jafnvel aðrir
höfðu lagt til hliðar.
Nú mætti ætla af framansögðu
að Reynir hafi verið hinn strangi
embættismaður, en svo var ekki.
Reynir hafði góða nærveru og
var „húmoristi“ mikill þegar að
við átti. Hann var greiðvikinn svo
af bar, fjölhæfur með afbrigðum
og úrræðagóðar og nutum við
starfsfélagar hans oft á tíðum
handlagni hans utan vinnu.
Ég átti þess einnig kost að
kynnast Reyni utan vinnutíma.
Við höfðum báðir áhuga á stanga-
veiði og ferðalögum og var Reyn-
ir sérstaklega fróður um jarð-
sögu Íslands. Þar var svo
sannarlega ekki komið að tómum
kofunum. Árið 2001 veiktist
Reynir skyndilega sem olli alvar-
legri hreyfihömlun. Þótt hann
næði sér að nokkru og héldi and-
legu atgervi og héldi ökuleyfi átti
hann því miður ekki afturkvæmt
til starfa og sagði starfi sínu
lausu árið 2001.
Góður vinur og fyrrum starfs-
félagi er genginn. Ég sakna
Reynis og vona að það séu ár og
vötn með spriklandi lífi þarna
hinum megin. Góða ferð á guðs
vegum.
Guðmundur Elvar Eiríksson.
Vinur okkar og frændi, Reynir
Ólafsson, er fallinn frá eftir lang-
varandi veikindi og erfiða sjúkra-
legu. Nánustu ættingjar og vinir
vissu að hverju stefndi en þegar
kallið kom var það sárt. Það er
nokkur huggun harmi gegn að
tveimur dögum fyrir andlátið
nutum við þess að vera hjá hon-
um, ásamt fleiri vinum og skyld-
mennum, þar sem hann dvaldi á
Droplaugarstöðum. Var augljóst
að hann naut þeirrar samveru-
stundar vel.
Reynir var góður maður, dug-
legur og ósérhlífinn og hann
reyndist okkur ávallt vel. Við
munum sakna hans en vitum að
hvíldin var honum kærkomin.
Margréti eiginkonu hans,
dætrum hans og fjölskyldum
þeirra vottum við okkar innileg-
ustu samúð.
Blessuð sé minning hans.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Kolbrún og Arnar.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. SEPTEMBER 2011
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR BEINTEINSDÓTTIR,
elliheimilinu Grund,
Reykjavík,
áður til heimilis að
Langholtsvegi 143,
sem lést fimmtudaginn 1. september, verður jarðsungin frá
Langholtskirkju föstudaginn 9. september kl. 11.00.
Aðstandendur þakka starfsfólki á deild V2 á Grund fyrir
kærleiksríka umönnun.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Minningarsjóð Grundar.
Beinteinn Ásgeirsson,
Einar Gunnar Ásgeirsson, Sigrún Hjaltested,
Ólafur Már Ásgeirsson, Camilla Hallgrímsson,
Valgeir Ásgeirsson, Þórunn J. Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
REYNIR ÓLAFSSON,
Hlaðhömrum 2,
Mosfellsbæ,
sem lést föstudaginn 19. ágúst, verður
jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, mánu-
daginn 5. september, kl. 15.00.
Margrét Hallgrímsdóttir,
Auður Ósk Kattan Reynisdóttir,
Verna Nussbaumer Reynisdóttir,
Björk Reynisdóttir,
Guðný Hansen,
Hallgrímur Hansen,
Auður Hansen, Örn Orri Ingvason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ELVAR ÞÓR VALDIMARSSON
stýrimaður,
sem lést mánudaginn 29. ágúst, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
6. september kl. 13.00.
Ásdís Elvarsdóttir,
Erlendur Þór Elvarsson, Jóna Fanney Svavarsdóttir,
Tómas Bjarki Tryggvason Hubner,
Edda Margrét Erlendsdóttir,
Arnór Erlendsson,
Elísa Ýr Erlendsdóttir,
Magnea Rut Gunnarsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma
SIGURBJÖRG HANSA JÓNSDÓTTIR
Tjarnási 11, Stykkishólmi
lést á Landspítalanum Fossvogi
föstudaginn 2. september sl.
Högni Bæringsson,
Ragnheiður Högnadóttir, Páll Ágústsson,
Helga Kristín Högnadóttir, Benjamín Ölversson,
Högni Friðrik Högnason, Íris Huld Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.