Morgunblaðið - 20.09.2011, Síða 19

19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 2011
Óhætt er að fullyrða að
heimska eða illska hafi
ráðið för, þegar ákveðið
var að stefna Geir H.
Haarde fyrir Landsdóm.
Kjósendur verða svo að
svara því, hvort þeir vilji
hafa fólk, sem hlýðir
röddum illsku og
heimsku, til að vernda
hagsmuni lands og þjóðar.
Nú styttist óðum í
kosningar og þess vegna
ætti fólk að skoða þau
nöfn sem greiddu at-
kvæði með ákærunni og
taka ákvörðum um, hvort
þeir vilji hafa ein-
staklinga á hinu háa al-
þingi, sem geta gert slík-
an skaða.
„Aðgát skal höfð í nær-
veru sálar“ og enginn
efast um það, að í Geir
H. Haarde búi góð og til-
finningarík sál. Stein-
grímur J. Sigfússon er
meðvitaður um það, enda
kvaðst hann hafa gert ill-
virkið með sorg í hjarta.
Það kom fram í viðtali
við Geir á Bylgjunni, að
kostnaður sá sem hann hefur þurft að
bera, vegna illsku og haturs sumra þing-
manna út í Sjálfstæðisflokkinn, sé kom-
inn nálægt fimmtán milljónum. Það eitt
og sér, fyrir utan allt annað, hefði átt að
vera nóg til að fá heiðarlegt fólk til að
sjá að sér.
Í kjölfar bankahrunsins vann Geir dag
og nótt, við hryllilegar aðstæður, við að
bjarga því sem bjargað varð og hann
gerði það mjög vel eins og komið hefur í
ljós.
Undir háværum látum og öskrum í
trylltum múg, stóð hann styrkur og vann
sín verk af stakri prýði. Auðvelt er að
efast um að núverandi ríkisstjórn, sem
þurfti að kalla á lögreglu til þess að fjar-
lægja einn öryrkja sem var að vekja at-
hygli á sínum sjónarmiðum, hefði þolað
álagið sem Geir þurfti að þola, ásamt
þeim sem voru með honum í ríkisstjórn á
þessum tíma.
Vandræðagangurinn í þessu máli er til
skammar fyrir þróað réttarríki, sem á að
hafa lög í heiðri. Vinstri stjórnin hefur
skaðað ímynd réttarríkisins, sem betur
fer aðeins tímabundið, því ólík-
legt er að þjóðin geri sömu mis-
tökin tvisvar, eftir að hafa horft
upp á þann gífurlega fórn-
arkostnað sem vanhæf og getu-
laus ríkisstjórn hefur í för með
sér.
Það ótrúlegasta við þetta
mál, er fyrst og fremst það, að
Geir veit ekki fyrir hvað hann
er ákærður, það eru engin rök
fyrir ákærunni og engar aug-
ljósar sakir. Hvað hefði gerst ef
hann hefði heimtað að bank-
arnir minnkuðu umsvif sín árið
2006?
Hefðu fjölmiðlar ekki tekið
hann af lífi og allt orðið vit-
laust, hugsanlega hefði verið
bent á að hann væri að tak-
marka frelsi bankanna o.s.frv.,
flestir ættu að muna eftir því,
að á þessum tíma mátti ekki
hallmæla bönkunum, þá varð
allt vitlaust.
Hefði hann gripið til aðgerða
strax í byrjun árs 2008, hefði
það valdið titringi og áhlaupi á
bankana?
Það getur enginn sagt til um
hvað hefði átt að gera og hvaða
afleiðingar það hefði í för með
sér, því það eru engin fordæmi
til.
Hin meingallaða rannsókn-
arskýrsla, þótt hún geymi athyglisverðar
frásagnir og ágætis hugleiðingar, var
notuð af þingnefndinni, sem ákvað ill-
virkið.
Andmæli Davíðs Oddssonar, sem voru
vel rökstudd, voru ekki tekin til umfjöll-
unar. Í andmælum Davíðs er bent á van-
þekkingu nefndarmanna á hlutverki
Seðlabankans, svo dæmi sé tekið. Rann-
sóknarnefndin gerði ekkert í því að
hrekja andmælin, né heldur að sam-
þykkja þau. Það eitt og sér gerir skýrsl-
una meingallaða og langt frá því frábæra,
þótt sumt sé gott í henni.
Geir Hilmar Haarde þarf sem sagt að
borga stórar fjárhæðir, takast á við mik-
inn kvíða og bíða lengi eftir niðurstöðu
sem óvíst er að verði réttlát, miðað við
málsmeðferðina hingað til.
Og allt vegna illsku og heimsku fólks,
sem vill gera allt til að koma höggi á
Sjálfstæðisflokkinn.
Vilja kjósendur svona fólk á þing í
næstu kosningum?
Eftir Jón
Ríkharðsson
» Geir Hilmar
Haarde þarf
sem sagt að
borga stórar
fjárhæðir, takast
á við mikinn
kvíða og bíða
lengi eftir nið-
urstöðu sem
óvíst er að verði
réttlát, miðað við
málsmeðferðina
hingað til.
Jón Ríkharðsson
Höfundur er sjómaður.
Vilja kjósendur illskuna
eða heimskuna á þing?
Þótt margir hafi spilað með, ber
íslenska þjóðin enga ábyrgð á
hegðun þeirra útrásarvíkinga, sem
kollvörpuðu efnahag Íslands. Það-
an af síður á göllum alþjóða fjár-
málakerfisins með skuldasöfnun
banka og ríkjandi skuldakreppu í
heiminum. Ekki skrifast það á
ábyrgð Íslendinga, að verka-
mannastjórn Gordons Browns
misnotaði hryðjuverkalög í fjár-
kúgunarskyni á landsmenn né að
súperríkið ESB vilji innlima Ísland
til að komast yfir gjöful fiskmið og
fá sæti við samningaborð ríkja
norðurslóða. Og ekki heldur að
fjármálaráðuneytið haldi uppi
þeim makalaust ósvífnu kröfum, að
Íslendingar eigi að greiða vaxta-
kröfur Icesave, þrátt fyrir að þjóð-
in hafi í tvígang hafnað málinu!
Getur þjóðin vel lifað án fjár-
málaráðherra, sem hvorki sér,
heyrir né skilur, þegar þjóðin tal-
ar. Er allt opið upp á gátt, þegar
bankamenn hnerra eða fulltrúar
ESB taka til máls en gardínum
rúllað niður í flýti, þegar þjóðina
ber að dyrum.
Árin eftir bankahrun eru þjóð-
inni glötuð og meira en það, þau eru að kosta Ís-
lendinga aldagamlar lýðræðishefðir ofan á ónauð-
synlega skuldasöfnun. Stjórnmálamenn, sem
nærst hafa í skjóli fjármálaspillingar taka með sér
þann stílinn inn á Alþingi, í ráðherrastóla og rík-
isstjórn. Hefur á tímabilinu verið innleitt eitt hið
mesta siðleysi stjórnarfarslegra athafna, sem
þjóðin hefur nokkru sinni kynnst.
T.d. að rannsóknarskýrsla Alþingis virðist hafa
verið gerð í þeim tilgangi einum að koma höggi á
stjórnmálaandstæðinga – þ.e.a.s. foringja sjálf-
stæðismanna. Þegar ekki var hægt að fella „kóng-
inn“ Davíð Oddsson skiptir skýrslan ekki lengur
neinu máli og Landsdómur ræstur út til að ráðast
á „prinsinn“ Geir Haarde. Eru þessar nornaveið-
ar stór skömm fyrir Íslendinga og nær óhróð-
urinn langt út fyrir landsteina. Annað dæmi er,
þegar forseti Alþingis þykist ekki heyra, að
stjórnarliðsþingmaður uppnefnir forseta Íslands
hr. Ólaf Ragnar Grímsson „forsetaræfil“ en and-
artaki síðar hamast hún á bjöllunni til að ávíta
stjórnarandstöðuþingmann fyrir að hafa gleymt
að segja fullt nafn annars þingmanns. Er það til
marks um að Alþingi er í höndum stjórnmála-
manna, sem enga virðingu bera fyrir þingsköpum
eða lýðræðishefðum. Svo lengi sem núverandi rík-
isstjórn er við völd vex siðleysið. Markmið rík-
isstjórnarinnar er að brjóta niður lýðræðisvald
þegnanna og koma á eigin alræðisvaldi svo hægt
sé að afhenda landið á fati til Brussel.
Sést það einkar skýrt í árásum yf-
irvalda á sjómenn og fiskiðnaðinn,
því vitað er að framkvæmdastjórn
ESB semur ekki við einstakar út-
gerðir um yfirráð sín á Íslands-
miðum.
Það var óhuggulegt að lesa við-
vörun Jóns Bjarnasonar ráðherra til
þjóðarinnar í Mbl. 17. sept um að rík-
isstjórnin „hafi þegar lagt fyrir ESB-
áætlun“, sem hafi „sjálfstætt laga-
bindandi gildi gagnvart Evrópusam-
bandinu“. Er Jón Bjarnason hér að
þvo hendur sínar, þegar í ljós kemur,
að samfylkingarráðherrarnir hafa
gert lögbindandi samninga við ESB,
sem „skerði sjálfræði þess þings,
sem ókjörið er“. Er þetta mál svo
ógeðfellt, að spurningin er, ef satt er,
hvernig þjóðin og forsetinn með hluta
alþingismanna geti tafarlaust stöðvað
ferlið.
Það er ekki af virðingarleysi við Al-
þingi eða lýðræðið, að þjóðin ber ekki
traust til meirihluta þingmanna á Al-
þingi. Velferðarstjórn bankamála
hefur útatað grundvöll lýðveldisins
okkar og stofnanir með blindri fjár-
málasiðspillingu. Hún hefur hjálpað
bönkunum að velta misgjörðum sín-
um á herðar skattgreiðenda og fjár-
málasvindlurum að ganga lausum og afmá sporin.
Núverandi ríkisstjórn, hin eina sanna hrunstjórn,
er að kollvarpa öllu því, sem þjóðinni er annt um:
lýðræðinu, lýðveldinu og sjálfstæðinu.
Íslenska þjóðin hefur sterkar tilfinningar til Al-
þingis, hún skapaði það og er stolt af samtvinnaðri
lýðræðissögu sinni með þinginu. Íslenska þjóðin
stendur með forsetanum, sem þarf að grípa til
neyðarréttar til að tryggja valdið í höndum þegn-
anna. Hvorki forsetinn né Alþingi eiga sér betri vin
en íslensku þjóðina. Hvort sem þjóðinni líkar það
betur eða verr, þá er hún í bullandi sjálfstæðisbar-
áttu. Henni hefur verið kastað út í þessa baráttu af
erlendum kúgunaröflum, sem í samstarfi við inn-
lenda kvislinga vilja taka völdin af þegnunum.
Eitt fremsta markmið okkar nýju sjálfstæð-
isbaráttu verður að hreinsa spillingaröflin út úr
ríkisstofnunum okkar og tryggja stjórn-
arskrárbundið vald þegnanna yfir íslenska ríkinu.
Þjóðin verður að velja foringja á þing, sem geta
hreinsað burt þá vanvirðingu, sem siðleysi útrás-
arvíkinganna og stjórnmálaarms þeirra hefur
sýnt. Þess í stað þarf að vinna á grundvelli hins
góða Alþingis og endurheimta þá virðingu og
reisn, sem Alþingi hefur í huga og hjarta þjóð-
arinnar.
Eftir Gústaf Adolf Skúlason
»Er þetta mál
svo ógeð-
fellt, að spurn-
ingin er, ef satt
er, hvernig
þjóðin og for-
setinn með
hluta alþing-
ismanna geti
tafarlaust
stöðvað ferlið.
Gústaf Adolf Skúlason
Höfundur er fyrrv. ritari
Evrópusambands smáfyrirtækja.
Ný sjálfstæðis-
barátta Íslands
Ungir athafnamenn Dagur Ingason og Gabríel Davíð Hjálmarsson vita hvernig á að fylla vörubíla af möl í Álafosskvosinni og fara sér að engu óðslega enda einir um hituna.
Eggert