Morgunblaðið - 13.10.2011, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 2011
✝ ÞorsteinnSteingrímsson
fæddist á Gríms-
nesi á Látraströnd
hinn 25. mars
1933. Hann lést á
heimili sínu þann
5. október síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Steingrímur
Jónsson, d. 7. des-
ember 1972, og
Aðalrós Björnsdóttir, d. 7. júlí
1991. Systir Þorsteins var
María, d. 24. febrúar 1999 og
bróðir hans er Jón Eyfjörð, f.
11. febrúar 1950.
Þorsteinn giftist 24. sept-
ember 1955 Kristrúnu Ellerts-
dóttur frá Akureyri, f. 15. maí
1935. Dóttir þeirra
er Kolbrún, f. 30.
október 1956, maki
hennar er Matthías
Loftsson. Börn
Kolbrúnar eru 1)
Þorsteinn Rúnar, f.
29. ágúst 1980,
maki Arna Huld
Sigurðardóttir og
eiga þau Kolbrúnu
Birnu, f. 3. desem-
ber 2010. 2) Lilja
Björg, f. 4. ágúst 1982, gift Er-
lendi Inga Jónssyni og eiga þau
Ástbjörgu Lilju, f. 15. desember
2005.
Útför Þorsteins fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, fimmtu-
daginn 13. október 2011 og
hefst athöfnin klukkan 13.
Það fyrsta sem upp í hugann
kemur þegar ég hugsa um afa er
þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa
átt mann eins og afa að, í barn-
æskunni, á unglingsárunum til
dagsins í dag, og segi ég í dag
vegna þess að ég veit að sá gamli
er nálægur og fylgist með að mað-
ur muni standa sína plikt í fram-
tíðinni.
Á þessari stundu þegar ég lít til
baka og hugsa um allar þær frá-
bæru stundir sem við „nafnarnir“
áttum saman er erfitt að draga
eitthvað út sem stendur upp úr,
það væri efni í heila bók. Við vor-
um alltaf mjög nánir og raun var
ekkert sem maður gat ekki rætt
við afa, hann var alltaf til í að leið-
beina og hjálpa, hversu smátt eða
stórt maður bar fyrir hann.
Ég á afa að stórum hluta að
þakka það sem ég er í dag, sama
hvað upp hefur komið hjá mér á
lífsleiðinni bæði miður og gleði-
legt, þá hef ég alltaf getað reitt
mig á skilyrðislausan stuðning frá
afa og ömmu í Bökkunum og það
er nokkuð sem er ekki sjálfgefið
og í raun forréttindi. Þegar ég
hugsa til baka vona ég að afi hafi
fundið þá ómældu væntumþykju
og virðingu sem ég bar til hans.
Hann var mikil fyrirmynd, hafði
alveg sérstaklega góða nærveru
og hafði einstakt lag á að láta öll-
um í kringum sig líða vel, þá sér í
lagi með skondnum athugasemd-
um eða orðatiltækjum sem aðeins
voru á hans færi.
Andlát afa bar snöggt að og
kom í raun eins og þruma úr heið-
skíru lofti. Ég, móðir mín og dóttir
vorum á leið í heimsókn til ömmu
og afa eins og við gerðum svo iðu-
lega þegar ég fékk símtal frá
ömmu um að afi hefði komið inn úr
göngutúr með hljóðum og kvartað
undan verk í baki. Ég skynjaði
strax að eitthvað meira var á ferð-
inni sem varð svo raunin en það
leið ekki nema rétt um hálftími frá
því að við komum þar til afi kvaddi
þessa jarðvist. En ég veit að hann
mun um ókomin ár vaka yfir okk-
ur og halda áfram að beina okkur
inn á réttar brautir.
Hvíl þú í friði, elsku afi, minn-
ing þín lifir í hjarta mínum um alla
framtíð.
Þorsteinn Rúnar Kjartanson
„nafni“.
Ég finn ekki nein orð sem lýsa
nægjanlega missinum og söknuð-
inum sem ég finn núna í hjarta
mínu. Það eina sem ég get gert við
tómið sem eftir situr í hjartanu er
að fylla það af öllum yndislegu
minningunum sem ég á um hann
afa minn. Í hugann koma minn-
ingar úr æskunni um gistinætur í
Bökkunum (þar sem ég fékk að
sofa í millinu), útilegur og utan-
landsferðir sem við fórum saman
í, þetta voru yndislegir tímar og
frá honum á ég dýrmætar minn-
ingar.
Afi skipaði alveg sérstakan
sess í lífi mínu og ég á honum
margt að þakka. Hjálpsemi,
dugnaður, vinnusemi, jafnaðar-
geð, kærleikur og hlýja eru þau
orð sem lýsa afa best að
ógleymdri kímninni, sem nóg var
af. Afi hafði skemmtilegt skop-
skyn, oft blandið hæfilegri stríðni,
en alltaf var stríðnin góðlátleg og
hjartað á réttum stað. Hann var
alltaf kátur og kom manni í gott
skap með hnyttnum athugasemd-
um. Afi hafði alveg sérstakt lag á
að ná til unga fólksins en það kom
af sjálfu sér og hefur það verið
fyrir það að hann varðveitti alla
tíð barnið í sér. Hann gaf sér alltaf
tíma til að hasast í okkur systk-
inunum og seinna meir í börnum
okkar og er ég ofboðslega þakklát
fyrir allar þær stundir sem dóttir
mín fékk með afa. Ég mun halda
minningu afa míns á lífi með hugs-
unum og umtali um hann eins oft
og ég mögulega get.
Að hafa átt þess kost að kynn-
ast jafn yndislegum manni er al-
veg ómetanlegt og minningarnar
um afa í Bökkunum mun ég ætíð
varðveita í hjarta mínu.
Eins og kertið brennur niður
og kveikurinn deyr út standa eftir
áhrif ljóssins og hlýr heimurinn,
þannig fer elsku afi minn.
Lilja Björg Kjartansdóttir,
afabarn.
Sveitungi minn til margra ára,
Þorsteinn Steingrímsson, er allur
og mér er ljúft að festa á blað
nokkur fátækleg kveðjuorð um
góðan og gegnan dreng. Kynni
okkar hófust þegar þau hjón
fluttu til Reyðarfjarðar þar sem
þau áttu starfsvettvang svo lengi
og komu sér hvarvetna vel. Þor-
steinn var afar góður verkmaður í
sinni grein, bifvélavirkjun, vand-
virkur og virtur sem slíkur. Hann
var mikið prúðmenni sem fór í
engu með gný um götur lífsins en
hann var fastur fyrir og kunni vel
að blanda geði við aðra, gjarnan
með spaugsyrði á vör, léttur í
máli, en alvörumaður einnig.
Það var gott að hitta hann
Steina Steingríms eins og hann
var kallaður heima, það var ljóst
að hann var vel að sér í svo mörgu
og hafði sínar ákveðnu skoðanir
sem hann kom á framfæri með
öllu áreitnislaust, gat líka skotið
fram skemmtilegum athugasemd-
um, græskulausum, en sem hittu
oft beint í mark. Hann var einlæg-
ur jafnaðarmaður af beztu gerð,
fylgdi Alþýðuflokknum að málum
og vildi veg jafnréttis sem mestan.
Hann Steini var hlýr í viðmóti og
einlægur og vinsæll af vinnufélög-
um sínum, það munaði svo sann-
arlega um handtökin hans.
Hanna kynntist vel ágætri
konu hans, henni Kristrúnu, þeg-
ar þær unnu saman í Félagslundi,
frystihúsinu og víðar í vinnu
heima og ber henni einkar vel sög-
una, en hennar Rúnu er nú miss-
irinn mestur að sjá á bak sínum
góða eiginmanni. Kolbrún dóttir
þeirra var kær nemandi minn og
hún var eftirlæti þeirra foreldra
sinna, bar þeim fagurt vitni, indæl
og vel gjörð stúlka. Við Hanna
sendum þeim mæðgum og þeirra
fólki einlægar samúðarkveðjur.
Hann Steini Steingríms skilur
eftir sig afar góðar minningar í
huga mínum, hvort sem var í önn
daganna eða á gleðistundum, þar
fór maður
heill og vandaður hið bezta,
þökk sé fyrir þær góðu minninga-
myndir.
Blessuð sé minning Þorsteins
Steingrímssonar.
Helgi Seljan.
Þorsteinn
Steingrímsson
Elsku amma, mér leið mjög
skringilega þegar ég vissi að þú
varst farinn, ég gat varla trúað
því. Ég mundi strax eftir öllum
dögunum sem við komum heim til
þín með pabba og þér fannst alltaf
svo gaman að fá okkur til þín, þótt
að við kæmum ekki oft. Ég man
sérstaklega eftir því þegar við
komum á jóladag í afmæli til þín,
þú varst alltaf með matarboð fyrir
alla fjölskylduna þann dag.
Í hvert sinn þegar við komum í
heimsókn áttirðu alltaf eitthvað
nammi til þess að bjóða okkur upp
á, svo fórum við alltaf út að leika
okkur í skólanum á bak við hús.
Ég man líka vel eftir því þegar þú
vannst í sjoppunni á Álftanesi og
þú gafst okkur ís. Ég vona að þér
Theódóra G.
Gunnarsdóttir
✝ Theódóra G.Gunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
25. desember 1941.
Hún lést á Land-
spítala í Fossvogi 4.
október 2011.
Útför Theódóru
verður gerð frá
Fossvogskirkju í
dag, 12. október
2011, og hefst at-
höfnin kl. 13.
líði betur á himnum,
því þú varst svo oft
veik. Mér hefði lang-
að að hitta þig aftur,
af því að mér finnst
við hafa heimsótt þig
allt of sjaldan. Samt
fórum við alltaf að
hitta þig nokkrum
sinnum þegar við
komum til Íslands.
Ég sakna þín mjög
mikið og ég veit ekki
hvernig það verður að koma til Ís-
lands án þess að fara að hitta þig.
Svona hlutir gerast alltaf allt í
einu og maður býst aldrei við
þeim, sérstaklega þegar maður er
svona langt í burtu. Hvíl í friði,
elsku amma mín.
Þinn
Ólafur Ketill Guðrúnarson.
Þegar þetta gerðist þá varð ég
mjög sorgmædd, en svo fattaði ég
að þér líður örugglega betur hjá
englunum, að því þú varst alltaf
svo veik. Við áttum einn hlut sam-
eiginlegan, við elskuðum báðar
nammi. Þú varst alltaf svo góð við
mig.
Ég elska þig, amma.
Perla Líf Kjartansdóttir.
Nú er komið að kveðjustund
við elsku afa og langafa. Hann
afi í Brekkó eins og við köll-
uðum hann á okkar heimili er
látinn. Nú sit ég og hugsa til
baka og upp koma margar góð-
ar og skemmtilegar minningar.
Afi í Brekkó var lukkunnar
pamfíll með henni elsku Önnu
Ólafur Pálsson
✝ Ólafur Pálssonvar fæddur 18.
maí 1921 í Reykja-
vík. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Eir 4. október
2011.
Útför Ólafs Pál-
sonar fór fram frá
Dómkirkjunni í
Reykjavík þriðju-
daginn 11. október
2011.
Siggu sinni eins og
hann kallaði ömmu
alltaf í nærveru
minni. Eftir að hafa
komið upp sjö
börnum jókst tala
afkomenda jafnt og
þétt og þegar hann
kvaddi voru afkom-
endurnir orðnir 54
talsins. Þegar afi
talaði um og við af-
komendur sína
mátti sjá stolt og gleði í augum
hans og lýsti hann því óspart
hvað hann væri heppinn og rík-
ur maður að eiga allan þennan
fjársjóð.
Þegar ég hugsa til barnæsku
minnar situr í minningunni þau
ófáu sunnudagsmatarboð í
Brekkugerðinu þar sem alltaf
var lambalæri og þessi svaka
fína ísterta með blómum á. Í
þessum matarboðum var ekki
lognmollan og fengu barnabörn-
in að skiptast á að sitja í
„kónga- og drottningarstólun-
um“ eins og við kölluðum þá þar
sem þeir voru svo flottir. Þegar
ístertan var borin fram var mis-
jafnt hver fékk ísblómin og var
það allaf mikil spenna. Í heim-
sóknum okkar fengum við oft að
sitja inni í vinnuherbergi afa og
horfa á sjónvarpið sem var svo
flott að það var hægt að draga
fyrir skjáinn.
Á jólunum hittumst við alltaf
og dönsuðum í kringum jólatréð
og var alltaf endað á 10-20
leiknum sem öllum þótti mjög
skemmtilegur. Að honum lokn-
um tók afi pakkana undan trénu
og var þeim iðulega kastað til
okkar, okkur fannst það mjög
gaman.
Afi hafði ákaflega gaman af
því að tala við Gunna um verk-
fræði, sjómennsku og þá þróun
sem hefur átt sér stað í gegnum
tíðina. Stelpurnar mínar muna
eftir langafa sínum sem „góða
og skemmtilega afa sem átti
dótaskúffuna“ sem öll hans
barnabörn og barnabarnabörn
hafa leikið sér með. Þegar við
eignuðumst drenginn okkar var
afi svo ákaflega stoltur því hann
Oliver, eða Óli eins og afi sagði
alltaf, var afkomandi hans núm-
er 50.
Það skipti engu máli hvað við
lærðum eða gerðum, afi var allt-
af ákaflega stoltur af öllu sínu
fólki og var hann mjög duglegur
að sýna okkur stolt sitt.
Elsku afi, við kveðjum þig
með söknuði en geymum gleði
og góðar minningar í hjörtum
okkar.
Þín
Anna Sigríður Björns-
dóttir, Gunnar Hrafn Hall,
Malín María Hall, Rakel
Rán Hall og Oliver Orri
Hall.
✝
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýnduð
okkur samúð og hlýju við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
BRAGA K. NORÐDAHL
fv. flugstjóra,
Kópavogsbraut 1b,
áður til heimilis að Þinghólsbraut 66,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk dagdvalar Sunnuhlíðar í
Kópavogi.
Einnig viljum við þakka læknum og öðru starfsfólki deildar L4 á
Landspítala Landakoti fyrir einstaka umönnun í veikindum hans
og hlýju í okkar garð.
Ingunn Runólfsdóttir Norðdahl,
Erna Norðdahl, Edward Finnsson,
Kristín Norðdahl, Kristinn Guðmundsson,
Björk Norðdahl, Bragi Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna fráfalls og jarðarfarar elsku-
legs eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
ÞORVALDAR BJÖRNSSONAR
kennara og organista.
Sérstaklega þökkum við starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Skjóli, 5. hæð og Drafnarhúsi í Hafnarfirði fyrir
góða umönnun á liðnum árum.
Kolbrún Steingrímsdóttir,
Steingrímur Þorvaldsson, Helga Sjöfn Guðjónsdóttir,
Guðrún Þorvaldsdóttir, Guðmundur E. Finnsson,
Hólmfríður Þorvaldsdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Björn Þorvaldsson, Anna Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín,
RAGNA GUNNARSDÓTTIR,
Samtúni 10,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn
27. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á 3. hæð á Skjóli fyrir góða
umönnun og kærleiksríkt viðmót.
Þakka auðsýnda samúð.
Garðar Sölvi Helgason.
✝
Systir okkar,
ÞORBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR,
Austurbrún 6,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
miðvikudaginn 28. september.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Systkini hinnar látnu.
✝
Okkar ástkæra eiginkona, móðir, tengda-
móðir og amma,
HERDÍS JÓNSDÓTTIR
kennari,
Auðbrekku 29,
Kópavogi,
lést á heimili sínu að kvöldi þriðjudagsins
4. október.
Jarðarförin fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 14. október
kl. 15.00.
Halldór Snorri Gunnarsson,
Berglind Björk Halldórsdóttir, Hannes Þór Baldursson,
Svanhildur Sif Halldórsdóttir, Hjalti Geir Pétursson,
Lovísa Lára Halldórsdóttir, Ársæll Rafn Erlingsson,
Gunnar Már Halldórsson
og ömmubörnin þrjú.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, "Senda inn minning-
argrein", valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá inn
slóðina www.mbl.is/sendagrein
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
skal senda hana með æviágripi í
innsendikerfinu. Hafi æviágrip
þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar