Líf og list - 01.04.1950, Blaðsíða 19
MYNDLIST
Sjálfsmynd.
inna hermanna í grafreitnum í
Roggeveldc í Belgíu.
Sjalf hafði hún séð þjáningar
heimsins frá }jví að hún var barn.
Þó voru góðar heimilisástæður.
Hún var kornung sett til listnáms.
En augu hennar höfðu ætíð beinzt
að hörmungum mannanna. Hún
giftist 24 ára og fluttist þá frá fæð-
ingarborg sinni Königsberg í
Þýzkalandi til Berlínar, Jjar sem
maður hennar varð læknir í fá-
tækrahverfi, og þar gafst henni
færi á að virða fyrir sér eymdina,
og næstu fimmtíu árin sótti hún
flest yrkisefni sín í ævi öréiganna í
stórborginni. Og hún tók þátt í
þjáningum þeirra, eins og Jtær
heíðu komið yfir hana eina.
„Fyrst þegar ég fyrir tilstilli
manns mins kynntist ævi öreigans,
eymd hans og harmleik, fyrst Jregar
ég mætti konum, sem komu að
leita lijálpar hjá manni mínum —
og stundum lijá mér — skildi ég til
fulls örlög öreigans, sem gripu af
öllu afli inn í allt, sem
ég tók mér fyrir hend-
ur.“
Káthe Kollwitz varð
fyrst fræg vegna mynda-
flokks, sem hún gerði
við ieikritið „Vefararn-
ir“ eftir Gerhart Haupt-
mann, og var heiðruð
fyrir. Og ]>að er líka
einna víðkunnast af
verkum hennar.
I heimsstyrjöldinni
fyrri kom fyrsta áfallið
á heimili hennar. Eldri
sonur þeirra hjóna fór
í stríðið og kom ekki
> aftur. Þetta varð henni
mikil raun. En ltún leitaði hugg-
unar í listinni.
í lok stríðsins, 1919, var hún
gerð að meðlim listaakademísins.
Nú sækir hún el'ni í styrjöldina til
að mótmæla stríði. En á næsta leiti
er hreyfing, sem hlaut að leiða af
Öður
þjáningar-
innar
Sýning á verkum eft-
ir listakonuna Káthe
Kollwitz í Sýningar-
sal Ásmundar Sveins-
sonar.
Káthe Kollwitz segir
í einu bréfa sinna: „Eg
vil skapa myndaf konu,
sem sér Jjjáningar heimsins. Hún
litast ekki um, hún hrærir livorki
legg né lið — en hún þekkir þján-
ingar alheimsins." Og þá varð til
eitt af hennar stórfenglegu verk-
um, höggvið í grágrýti: Móðirin,
minnismerki, sem er á leiði fall-
Hungrað bam
Kveðja.
LÍF og LIST
19