Svart á hvítu - 01.10.1977, Síða 19

Fyrir þina hönd
Steinunn Siguröardóttir
Þaö er allt andstætt
andstætt líf.
Ég svo ung svo ófríð illa gefin
í einu oröi: engu lík.
Vagg í vinnunni, gæshúð,
svuntan dugir ótrúlega skammt
og útstæö augun, saga til næsta bæjar
eöa varirnar þykkar og frussast þegar ég tala.
Ó væri ekki annaö líf aö loknu þessu
labbaöi ég í sjóinn strax I dag.
(Einkum meö hliösjón af þessu: Svona eru ekki allir
Hvers á ég aó gjalda? Sumir eiga kærasta og kunna líka dönsku.
En ég á ekki neitt og hvaö kann óg?)
Heima er mamma heilsulaus og pabbi minn óóur.
Maja litla rangeygö og barinn eins og fiskur.
Ég geri það líka og hún grætur oftastnær.
Ó væri ekki annaö líf aö loknu þessu
labbaöi ég í sjóinn strax i dag.
Svo get ég ekkert ekkert. Varla flakað.
Þaö er verst. Ég bíö bara eftir hinu. Þetta er ekki þess viröi.
Og mig sem langar aö syngja. Þaö er engu líkt að heyra mig syngja.
Mór er sagt aö þegja.
Ég er svo vitlaus
aö ég get ekki einu sinni skrifaó þetta.
Þaö gerir kona útí bæ. En hvaö veit hún.
ó væri ekki annað iíf að loknu þessu
lúllaöi ég í sjónum strax í dag.
(Það er annaö líf. Þaö er annaö líf.
ó ó þaö er allt annaö lif)