Svart á hvítu - 01.10.1978, Síða 21

& á hvaða forsendum þá var það óhagganleg
staðreynd að L. hafði hlotið þetta eftirsóknarverða
starf & hún var í senn öfunduð grimmu hatri & dáð
takmarkalausri virðingu af kynsystrum sínum &
strákarnir þorðu naumast að klámyrða á hana slík
tignarmey þótti hún starfans vegna í launhelgum
sláturhússins. Sjálf var hún í raun & veru & innst
inni ekkert yfir sig hrifin af starfinu er svo margir
þráðu & fengu ekki þótt því fylgdu ýmsir kostir &
hlunnindi en aldrei lét hún orð falla í þá átt né íaði
að því annan veg & hún skildi hreint ekkert í því
hvað það eiginlega var sem olli hinni gífurlegu
eftirsókn í það er hún þráfaldlega varð vör við hjá
hinum stúlkunum í sláturhúsinu. Það var að vísu
bærilega launað í dagvinnu & stundum var hún
jafnvel ræst á næturnar & slík auka & næturvinna
drýgði mjög kaupið & hefði átt að vera kærkominn
fengur en L. kunni því miður vel þrátt fyrir auka-
greiðslurnar & upþeldi sitt hún svaf fast & var sein
að vakna & henni var illa við að vera rifin upp um
miðja koldimma blánótt til að vinna. & að auki var
starfið ákaflega óþrifalegt nákvæmnisverk &
ógeðslegt eða svo fannst henni. Það var í stuttu
máli í því fólgið að þvo & hreinsa sem allra vendi-
legast & nostursamlegast ganginn alltfrá útidyrum
herbergið eða Kapelluna svo & sjálfa Rafkindina.
Hún fékk þau fyrirmæli þegar í upphafi að ekki
dygði neitt hálfkák eða flaustur & henni var það
gefið í skyn aö litið væri eftir þeim er þarna unnu.
Allt hreint þrifalegt & þokkalegt þannig hljóðuðu
hin opinberu fyrirmæli enda veggir tjaldaðir há-
rauðu flaueli & gólfið lagt hvítum & svörtum
marmarahellum & líktist taflborði. L. komst fljótlega
að raun um það að á þessum stað njósnaði hver um
annan & sláturhússtjóranum bárust einatt sam-
stundis fregnir ef einhverjum höfðu orðið á mistök
eða vanrækt eða framkvæmt með hangandi hendi
skyldu sína & öllum yfirsjónum fylgdu misþungar
ávítur jafnvel viðvaranir & L. sem rennt hafði grun í
einhverjar þvílíkar aðgerðir þegar er henni var skýrt
frá starfinu með fyrrgreindum aóvörunum á rósa-
máli ákvað að gefa á sér engan höggstað & rækti
skyldustörf sín dyggilega. Enda kom aldrei til þess
að hún væri kölluð á einræður við sláturhússtjóra &
vítt en á hinn bóginn féll aldrei eitt einasta stakt
viðurkenningarorð um lagni hennar af vörum
sláturhússtjórans. í sem skemmstu máli: hann yrti
aldrei á hana.
L. lét sér í léttu rúmi liggja það sem þarna fór fram
enda engin kveif eða veifiskati gagnvart aftökum &
ýmsum fjölbreytilegum afbrigðum líflátsafbrigða
einsog svo margir núádögum & henni fannst það í
furðulegra lagi & óþarfa fastheldni á úrelta siði
þagnarheitið sem hún var látin vinna við ráðningu.
En oft var subbulegt um að litast eftir að tækið hafði
verið notað & flosdúkurinn á marmaragólfinu sem
lá alla leiö frá einkainngangi sláturhússtjórans þar
sem einnig hrútarnir voru leiddir inn & að stein-
þrepunum upptil Rafkindarinnar útsparkaður &
drullugur eftir skepnurnar oj. Oj er ekki hægt að
þvo á þeim helvítis lappirnar í útidyrunum? And-
stæðan milli hins konunglega glæsileika kapell-
unnar & hinsvegar drullugra rassklepróttra hrút-
anna & drullunnar eftir þá margfaldaði & undirstrik-
aði einkum hið síðarnefnda í sölunum átti ógeðið á
hinn bóginn heima & féll inní heildarmyndina & því
varð skjótlega vanist. Hægra megin við Rafkindina
var steinþró hin vandaðasta smíð enda sérstaklega
höggvin af þjóðfrægum listamanni í sinni grein &
fyrir þetta herbergi & þangað voru hrútarnir dregnir
& skornir eftir að þeim hafði verið hleypt á hana. En
þar var niðurfall & rennandi vatn & því hægðar-
leikur fyrir L. að þrífa en leiðin þangað & eftir mar-
maragólfinu útað hliðardyrunum hægra megin var
blóðug & ógeðsleg & marmarinn átti að vera gljá-
andi hreinn áður en næsti hrútur væri leiddur inn
oftlega að bragði & stundum komu tarnir & L. fékk
velgju af blóðinu & skítnum.
Allir sem þarna störfuðu urðu að sýna gæzlu-
mönnum sérstök skilríki áður en þeim var hleypt
inn. Gæzlumennirnir voru fjórir & unnu í vöktum
tveir á daginn & tveir á næturnar. Þeir sem unnu í
sjálfri kapellunni voru þrír talsins auk L. tveir sem
sáu um hrútana að leiða þá inn & á & frá kindinni að
þrónni & útá gang & frammí hægri álmuna & einn
raftæknifræðingur sem hafði veg & vanda af hinu
hugvitsamlega tæki sem var í raun hreinasta undur
svo eðlilegt var það & náttúrlegt gaf jafnvel frá sér
vissa lykt & ekki að kynja þótt mörgu karldýri yrði
umgengni við það the ultimate satisfaction einsog
tæknifræðingurinn orðaði það svo hnyttilega.
Undir hans leiósögn hreinsaði L. Rafkindina &
dugði þar ekki hraðvirkni heldur aðeins vandvirkni
nostur & aftur vandvirkni & vakti það furðu hennar
af hvílíkri ást & umhyggju raftæknifræðingurinn fór
höndum um tækið strauk því klappaði & kjassaði en
virtist ekki sýna L. hinn minnsta áhuga eða athygli
umfram þá sem starfið krafðist slíkt hefði þó verið
eðlilegt & í alla staði heilbrigt hann um þrítugt &
ókvæntur. L. var óneitanlega nokkuð spæld fyrst í
stað en hún vandist því & hún átti fljótlega margra
annarra kosta völ. Þessi fjögur sáu um allan undir-
búning athöfnina sjálfa & eftirleikinn en auk þeirra
var sláturhússtjórinn þó alltaf einnig viðstaddur
þegar hleypt var á tvíræðið í þessu orðasambandi
var staðarfyndni en oft var einfaldlega talað um að
hleypa til svo sem: erverið að hleypatil íKapellunni
Bensi? nei hún er ekki blesma fyrr en hinn daginn
lagsi en þá fær hún líka fylli sína & þess háttar enda
hafði hann undurgaman & óvenjulega & sjaldgæfa
ánægju af því að fylgjast með athöfninni sem fór
fram sem helg væri. Þessvegna hafði verið komið
fyrir hægindastól & reykborði á upphækkun í
horninu vinstra megin er gengið var inn einka-
dyrnar þannig að hann hefði sem bezta útsýn yfir
svæðið & sæi í smáatriðum allan framgang málsins
með aðstoð óvenju fullkomins leikhúskíkis er hann
hafði ávallt meðferðis í sláturhúsið. Hann var þá
tíðum í silkislopp einum fata enda ók hann bíl sínum
fast uppað sérinnganginum.
Sláturhússtjórinn skríkti oft & hló af kátínu & var
einsog færi krampi um hann allan & hjalaði við
sjálfan sig á barnamáli meðan undirbúningurinn &
athöfnin fóru fram en þegar straumnum hafði verið
SVART Á HVlTU
19