Svart á hvítu - 01.10.1978, Blaðsíða 21

Svart á hvítu - 01.10.1978, Blaðsíða 21
& á hvaða forsendum þá var það óhagganleg staðreynd að L. hafði hlotið þetta eftirsóknarverða starf & hún var í senn öfunduð grimmu hatri & dáð takmarkalausri virðingu af kynsystrum sínum & strákarnir þorðu naumast að klámyrða á hana slík tignarmey þótti hún starfans vegna í launhelgum sláturhússins. Sjálf var hún í raun & veru & innst inni ekkert yfir sig hrifin af starfinu er svo margir þráðu & fengu ekki þótt því fylgdu ýmsir kostir & hlunnindi en aldrei lét hún orð falla í þá átt né íaði að því annan veg & hún skildi hreint ekkert í því hvað það eiginlega var sem olli hinni gífurlegu eftirsókn í það er hún þráfaldlega varð vör við hjá hinum stúlkunum í sláturhúsinu. Það var að vísu bærilega launað í dagvinnu & stundum var hún jafnvel ræst á næturnar & slík auka & næturvinna drýgði mjög kaupið & hefði átt að vera kærkominn fengur en L. kunni því miður vel þrátt fyrir auka- greiðslurnar & upþeldi sitt hún svaf fast & var sein að vakna & henni var illa við að vera rifin upp um miðja koldimma blánótt til að vinna. & að auki var starfið ákaflega óþrifalegt nákvæmnisverk & ógeðslegt eða svo fannst henni. Það var í stuttu máli í því fólgið að þvo & hreinsa sem allra vendi- legast & nostursamlegast ganginn alltfrá útidyrum herbergið eða Kapelluna svo & sjálfa Rafkindina. Hún fékk þau fyrirmæli þegar í upphafi að ekki dygði neitt hálfkák eða flaustur & henni var það gefið í skyn aö litið væri eftir þeim er þarna unnu. Allt hreint þrifalegt & þokkalegt þannig hljóðuðu hin opinberu fyrirmæli enda veggir tjaldaðir há- rauðu flaueli & gólfið lagt hvítum & svörtum marmarahellum & líktist taflborði. L. komst fljótlega að raun um það að á þessum stað njósnaði hver um annan & sláturhússtjóranum bárust einatt sam- stundis fregnir ef einhverjum höfðu orðið á mistök eða vanrækt eða framkvæmt með hangandi hendi skyldu sína & öllum yfirsjónum fylgdu misþungar ávítur jafnvel viðvaranir & L. sem rennt hafði grun í einhverjar þvílíkar aðgerðir þegar er henni var skýrt frá starfinu með fyrrgreindum aóvörunum á rósa- máli ákvað að gefa á sér engan höggstað & rækti skyldustörf sín dyggilega. Enda kom aldrei til þess að hún væri kölluð á einræður við sláturhússtjóra & vítt en á hinn bóginn féll aldrei eitt einasta stakt viðurkenningarorð um lagni hennar af vörum sláturhússtjórans. í sem skemmstu máli: hann yrti aldrei á hana. L. lét sér í léttu rúmi liggja það sem þarna fór fram enda engin kveif eða veifiskati gagnvart aftökum & ýmsum fjölbreytilegum afbrigðum líflátsafbrigða einsog svo margir núádögum & henni fannst það í furðulegra lagi & óþarfa fastheldni á úrelta siði þagnarheitið sem hún var látin vinna við ráðningu. En oft var subbulegt um að litast eftir að tækið hafði verið notað & flosdúkurinn á marmaragólfinu sem lá alla leiö frá einkainngangi sláturhússtjórans þar sem einnig hrútarnir voru leiddir inn & að stein- þrepunum upptil Rafkindarinnar útsparkaður & drullugur eftir skepnurnar oj. Oj er ekki hægt að þvo á þeim helvítis lappirnar í útidyrunum? And- stæðan milli hins konunglega glæsileika kapell- unnar & hinsvegar drullugra rassklepróttra hrút- anna & drullunnar eftir þá margfaldaði & undirstrik- aði einkum hið síðarnefnda í sölunum átti ógeðið á hinn bóginn heima & féll inní heildarmyndina & því varð skjótlega vanist. Hægra megin við Rafkindina var steinþró hin vandaðasta smíð enda sérstaklega höggvin af þjóðfrægum listamanni í sinni grein & fyrir þetta herbergi & þangað voru hrútarnir dregnir & skornir eftir að þeim hafði verið hleypt á hana. En þar var niðurfall & rennandi vatn & því hægðar- leikur fyrir L. að þrífa en leiðin þangað & eftir mar- maragólfinu útað hliðardyrunum hægra megin var blóðug & ógeðsleg & marmarinn átti að vera gljá- andi hreinn áður en næsti hrútur væri leiddur inn oftlega að bragði & stundum komu tarnir & L. fékk velgju af blóðinu & skítnum. Allir sem þarna störfuðu urðu að sýna gæzlu- mönnum sérstök skilríki áður en þeim var hleypt inn. Gæzlumennirnir voru fjórir & unnu í vöktum tveir á daginn & tveir á næturnar. Þeir sem unnu í sjálfri kapellunni voru þrír talsins auk L. tveir sem sáu um hrútana að leiða þá inn & á & frá kindinni að þrónni & útá gang & frammí hægri álmuna & einn raftæknifræðingur sem hafði veg & vanda af hinu hugvitsamlega tæki sem var í raun hreinasta undur svo eðlilegt var það & náttúrlegt gaf jafnvel frá sér vissa lykt & ekki að kynja þótt mörgu karldýri yrði umgengni við það the ultimate satisfaction einsog tæknifræðingurinn orðaði það svo hnyttilega. Undir hans leiósögn hreinsaði L. Rafkindina & dugði þar ekki hraðvirkni heldur aðeins vandvirkni nostur & aftur vandvirkni & vakti það furðu hennar af hvílíkri ást & umhyggju raftæknifræðingurinn fór höndum um tækið strauk því klappaði & kjassaði en virtist ekki sýna L. hinn minnsta áhuga eða athygli umfram þá sem starfið krafðist slíkt hefði þó verið eðlilegt & í alla staði heilbrigt hann um þrítugt & ókvæntur. L. var óneitanlega nokkuð spæld fyrst í stað en hún vandist því & hún átti fljótlega margra annarra kosta völ. Þessi fjögur sáu um allan undir- búning athöfnina sjálfa & eftirleikinn en auk þeirra var sláturhússtjórinn þó alltaf einnig viðstaddur þegar hleypt var á tvíræðið í þessu orðasambandi var staðarfyndni en oft var einfaldlega talað um að hleypa til svo sem: erverið að hleypatil íKapellunni Bensi? nei hún er ekki blesma fyrr en hinn daginn lagsi en þá fær hún líka fylli sína & þess háttar enda hafði hann undurgaman & óvenjulega & sjaldgæfa ánægju af því að fylgjast með athöfninni sem fór fram sem helg væri. Þessvegna hafði verið komið fyrir hægindastól & reykborði á upphækkun í horninu vinstra megin er gengið var inn einka- dyrnar þannig að hann hefði sem bezta útsýn yfir svæðið & sæi í smáatriðum allan framgang málsins með aðstoð óvenju fullkomins leikhúskíkis er hann hafði ávallt meðferðis í sláturhúsið. Hann var þá tíðum í silkislopp einum fata enda ók hann bíl sínum fast uppað sérinnganginum. Sláturhússtjórinn skríkti oft & hló af kátínu & var einsog færi krampi um hann allan & hjalaði við sjálfan sig á barnamáli meðan undirbúningurinn & athöfnin fóru fram en þegar straumnum hafði verið SVART Á HVlTU 19
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Svart á hvítu

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Svart á hvítu
https://timarit.is/publication/821

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.