Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1991, Side 146

144
Þorsteinn G. Indriðason o.fl.
haldið vel aðgreindri í sunnlensku og betur en í norðlensku. Það stangast
á við niðurstöður fyrri rannsókna.
1.2 Efnisskipan
Efnisskipan er á þá leið að í 2. kafla verður rætt um hugmynd-
ir manna um hljóðkerfislega lengd í íslensku og samband hennar og
hljóðfræðilegrar lengdar. í 3. kafla verður greint frá fyrri rairnsóknum
á samhljóðalengd í íslensku. Þessar rannsóknir em að ýmsu leyti ffá-
bmgðnar okkar rannsókn, en tínt hefur verið til það helsta sem okkur
virðist samanburðarhæft. í 4. kafla er lýsing á rannsókn okkar þar sem
lýst er m.a. efhiviði og aðferðum við úrvinnslu. f 5. kafla em niðurstöð-
ur sjálfrar rannsóknarinnar tíundaðar. í 6. kafla er að finna samanburð
við niðurstöður annarra. í 7. kafla em svo nokkur lokaorð.
/
2. Um samband hljóðkerfislegrar og hljóðfræðilegrar Iengdar i
íslensku
2.0
í þessum kafla er greint frá helstu hugmyndum málfræðinga um
hlutverk hljóðalengdar í íslensku hljóðkerfi. í 2.1 er greint frá nokkrum
meginatriðum íslenska lengdarkerfisins sem flestir málfræðingar hafa
verið sammála um og bent á ýmsa möguleika til túlkunar á þeim. í 2.2
em tíundaðar skoðanir nokkurra málfræðinga á fyrmefndum möguleik-
um. í 2.3 er svo reynt að glöggva sig á hvort og þá hvemig hljóðfræði-
rannsóknir geta skorið úr vafamálum varðandi hljóðkerfislega lengd-
2.1 „Staðreyndir“ og möguleikar
Þótt lengd hljóða í íslensku hafi reynst málfræðingum drjúgt þrætu-
epli má draga fram nokkur atriði varðandi hljóðfræðilega lengd sem
menn em sæmilega sammála um. Þau helstu em:
(2) a í íslensku em tvö lengdarstig, langt og stutt, og á það bæði
við um sérhljóð og samhljóð.
b Löng hljóð (sérhljóð og samhljóð) geta aðeins komið fyrir 1
áhersluatkvæði.