Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1991, Qupperneq 187

Mál er að mœla
185
Sambærileg tala er 82 ms hjá Magnúsi Péturssyni og passar það best
við okkar niðurstöður.
Hlutfall stuttra og langra lokhljóða í norðlensku er hjá okkur 1:1,44,
en sama hlutfall í öðrum rannsóknum er 1:1,84 (SE), 1:1,59 (MPI) og
1:1,85 (ER). Allt ber þetta að sama brunni: Munur langra og stuttra
lokhljóða í norðlensku er greinilega minni í okkar rannsókn en í fyrri
rannsóknum. Þessar niðurstöður ganga þvert á niðurstöður fyrri athug-
Unar Magnúsar Péturssonar, en þar virtist samhljóðalengd mun betur
varðveitt í norðlensku en sunnlensku.
*5.2 Önnur samhljóð
Ef bomar eru saman niðurstöður þeirra rannsókna sem tóku til
annarra samhljóða en lokhljóða kemur einkum tvennt athyglisvert í
Ijós. Annars vegar það að tölur Söm Games um lengd þessara hljóða
eru mjög líkar okkar tölum, t.d. munar aðeins 1-3 ms á mælingum á
stuttu lognogá löngu s í þessum rannsóknum. Mestur er munurinn á
löngu r, 53 ms.
Hins vegar ber tölum okkar og Magnúsar Péturssonar alls ekki saman.
1 niælingum Magnúsar er lengd hljóðanna í norðlensku alls staðar mun
meiri en hjá okkur, að undanskildu stuttu logs sem em álíka löng. Öll
löngu sunnlensku hljóðin em aftur á móti mun styttri hjá honum og
því dregur hann þá ályktun að mismunur langra og stuttra samhljóða
sö ekki aðgreinandi í sunnlensku (sbr. töflu 25).
Sunnlenskur framburður
SG (1976) MP (1974b) ÞGI(1987)
C: C C:-í-C C: C C:-s-C C: C C:-i-C
n 184 94 90 143 99 44 189 97 92
m 199 116 83 136 104 32 188 106 82
1 205 108 97 137 105 32 167 107 60
s 231 154 77 164 140 24 233 186 47
r 103 29 74 109 47 62 156 49,3 106,7