Íslenskt mál og almenn málfræði - 01.01.1993, Qupperneq 30

28 Halldór Ármann Sigurðsson
sama á t.d. við um Cecil. Á hinn bóginn verður að ætla að löggjafinn
hafi litið svo á að hamla beri gegn því að tekinn sé upp ritháttur sem
er í andstöðu við hefð (sbr. 3. tölulið 18. greinar mannanafhalaganna).
í samræmi við þennan skilning hefiir mannanafnanefhd nýlega synjað
beiðni um ritháttinn Súsana (með einu n-i) og myndi á sama hátt hafha
t.d. Haldór, Scevarr, Sæfar og Sússanna, Sússann, Súsan, Susana og
svo framvegis. Hér skiptir hefðarrof máli því að fomum ritmyndum
eins og Sœvarr er naumast unnt að hafha með öðmm rökum en þeim
að hefð þeirra er rofin.
Álitamál er hvemig bregðast skuli við þegar óíslenskuleg mynd töku-
nafhs er hefðuð en önnur og íslenskulegri mynd þess ekki. Þannig koma
ritmyndimar Polly og Pollý báðar fyrir en ef miðað er við kvarðann í
(10) er einungis sú fyrri hefðuð. Samkvæmt ofansögðu verður því að
heimila Polly en jafnframt er auðsætt að löggjafinn hefur ekki viljað
hamla gegn aðlögun ungra tökunafha að íslenskum ritvenjum. I tilvik-
um sem þessu á mannanafnanefnd því ekki annars kost en fallast á
báðar nafnmyndimar.
Þrátt fyrir óljóst orðalag mannanafhalaganna um „íslenskt málkerfi“
virðist unnt að skilja það þannig að túlkun þess sé allt í senn í anda
laganna, sjálfri sér samkvæm og framkvæmanleg í sæmilegum friði við
almenning í landinu. En slík túlkun byggist augljóslega á því sjónarmiði
að hefð ráði því hvað telja beri samrýmanlegt „íslensku málkerfi". Hér
ber því að þeim sama bmnni og áður að skýr túlkun á hefðarhugtaki
mannanafnalaganna ræður mestu um hvemig til tekst um ffamkvæmd
þeirra. Almenningur sættir sig við að hafnað sé nöfnum á borð við
Dollý en hefur að sjálfsögðu lítinn skilning á því þegar nöfnum sem
em borin af hundmðum íslendinga er úthýst.
4. Önnur ákvæði 2. greinar
Hingað til hefur hér einungis verið rætt um hefðarhugtakið í 1. máls-
grein 2. greinar mannanafnalaganna. Hefðarhugtakið kemur þó einnig
fyrir í 3. málsgrein sömu greinar:
Óheimilt er að gefa bami ættamafn sem eiginnafn nema hefð sé fyrir
því nafhi