Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Side 14

12
endurnir fylgja ekki heldur Westcott
og Hort eða gríska textanum, sem
við þá er kendur, að öllu leyti í þessu
efni, og má vel vera að svo sje víðar
en jeg hef enn fundið.
I Lúkas 2. 26. þýða þeir: tov
Xqiotov Kvqiov með: drottins Smurða,
í Jóh. 9. 22. stendur hinn Smurði
þar sem W. og H. hafa engan greini
og skrifa Xqlotov. I Lúkas 2. 11.
og Efes. 3. 11. skrifa þeir hinn
smurða (með litlum staf). Efes. 4. 13.
ber vott um að þýðendurnir sjálfir
hafa rekið sig á hvað þýðingin verð-
ur viðfeldnari þar sem Krists-nafninu
er haldið óbreyttu og þýða þar: mv
nhjQO)/uaTog tov y'qiotov með: Krists-
fyllingarinnar, — en sú þýðing er
ekki samkvæm reglu þeirra.
Sje þeim kappsmál þýðendunum
að gera greinarmun í þýðingunni á
því hvar ákveðni greinirinn er með
Krists-nafni í grískunni og hvar ekki,
þá væri miklu viðfeldnara að halda
Messíasar-nafninu á fyrnefndum stöð-
um. Það getur mint iærða menn
alveg eins vel á hugmyndir þær, sem
Gyðingar tengdu við nafnið, eins og
óíslenskulega nafnið „hinn Srnurði",
— — því að þess vegna er verið að
basla við þessa aðgreiningu, — sem
ekki veiður annað en steinn í götu
almennra biblíulesenda.
Jeg spái því að síra Magnús I-Ielga-
son fari ekki að taka þetta nafn