Nýtt og gamalt - 01.01.1914, Síða 44

42
bls. 265. Allir telja þeir hann hiklaust
rangan.
Synir og börn. Eins og allir
munu kannast við, sem lesið hafa
nýja testamentið á írummálinu, er
orðið sonur (viog) stundum notað
einkum í fleirtölu, til að tákna þá
(menn og konur) sem sjeu andlega
skyld einhverju tilgreindu, og hefir
það þá verið þýtt á vora tungu með
orðinu börn („börn heimsins", „börn
ljóssins", „börn Guðs“). En í síðustu
biblíuþýðingunni er það ýmist þýtt
börn („börn heimsins", „börn ijóss-
ins“ Lúk. 16. 8.) eða s y n i r („synir
Guðs“ t. d. Matt. 5. 9. Rómv. 8. 14.,
og víðar), þar sem þó er bersýnilegt,
að jafnt er átt við konur og karla.
En jafnframt, þessu sýnir þýðingin
ekki á ýmsum mikilvægum stöðum
í n. testam., að ákveðni greinirinn
er með orðinu „sonur“ í frummálinu
þar sem það er haft um Jesúm. —
Jóhannes skírari heyrir Guð segja
við skírn Jesú: „Þessi er sonur*
i n n elskulegi" o. s. frv., en í þýð-
ingunni stendur: s o n u r (Matt. 3. 17.,
Mark. 1. 11., Lúk. 3, 22.), svipað er
og í frásögunni um ummyndina (Matt.
17. 5. Mark. 9. 7. Lúk. 9. 35) og í
svari Pjeturs (Matt. 16. 16. ogvíðar),
en aftur halda þýðendurnir greininum
sumstaðar t. d. Matt. 11. 27. og 26. 63.
Þetta virðist mjer harla aðgæslu-
vert atriði; meðal annars vegna þess,