Reykvíkingur - 26.07.1928, Qupperneq 21

341
REYKVIKINGUR
..Soames á að vera hér sem
Þjónn jmr til leitin að honum iinin-
ir eitthvað. Said getur breytt út-
lrti hans. Hann kemur nú.“
Wo-Pin kiappaði þrisvar sanian
'ófunum og dyrnar við hinn enda
^ellisins o nuðust. Kom þar inn
Sddur maður í búningi bifreið-
arstjóra. Hann leit út fyrir að
vrru Arabi.
Ho-Pjn sagði eitthvað við hann
a Tnáli, sem Soames ekki skildi,
Gianopolis benti Soames að
fara með Said.
Heir fóru eftir löngum gangi og
'uu í rúmgott herbergi; var jrar
vistle'gt, en enginn gluggi.
Soames yrti á Said á ensku,
en komst brátt að raun um Jð
l'að jiýchii ekki; hann talaði eitt-
lvað mál sem Soames skildi ekki.
Hann
Þann
er
gerði Soames skiljanlegt að
ætti að koma að baðklefa,
ho
var við herbergið. Gerði hann
num síðan skiljanlegt að hann
að taka af sér hálslínið, ^og
fer*i Soames jrað. Að pvi búnu
)Voði Said honum um höfuðið
()g Þurkaði hár hans með blæ-
a!ng. Síðan bleytti hann á ný
dr hans og þurkaði jrað aftur
1 sarna hátt. Þá gerði hann ^oa-
n*es sKiljanlegt, að hann þyrfti
^ raha hann, en að því húnu
■ ^ -1£lnn e'tthvað vandlega fram-
1 hann, eínnig á háls hans
g aúgnalok.
Soames tók þessu öllu með
jjolinmæði, en hálfkveið því sem
á eftir færi, þegar farið yrði að
breyta útliti hans. En Said lét
hann nú standa upp,' og varð
honum þá á að líta í spegif,
sem þar var yfir þvottaborði.
l>að lá við að hann hljóðaði
upp, svo hverft varð honum við
að sjá sjálfan sig. Hann sem var
Ijóshærður með litiausar augabrýr
og fölur í andliti, var nú <;vart-
hæxður með svartar augabrýr, og
hörundslitur hans var eins og á
blámannskynbiendingi, eða manni,
sem lengi hefði verið i hitabeit-
inu. Hann var i stuttu máli ^anin-
ig, að honum bauð sjálfum við
útliti sínu, því hann liafði ælíð
haft andstygð á hörúndsdökkúm
þjóðum.
Said benti honum nú að koma,
og gekk hann á eftir honum. En
þegar út í ganginn var komið,
sá hann þar engar dyr, ekki einu
sinni þæx, sem hann var nýkom-
inn út um. v
1 miðjum ganginum stóð Hó-
Pin undir rafljósi.
„Herra King vill finna yður,“
sagði hann. Hanin opnaði hurð,
sem reyndist vera rétt á bak -við
hann, j)ó liann liefði enga j>ar
áður séð.
„Haldið hendinni á öxlinni á
mér,“ sagði Ho-Pin, „og gangið
rétt á eftir mér.“ Frh.