Vera


Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 32

Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 32
LEGGST VELI OKKUR Á framboðslista Kvennalistans fyrir borg- arstjórnarkosningarnar í Reykjavík í vor eru margar konur sem ekki hafa verið fyr- irferðamiklar í pólitísku starfi á undan- förnum árum en það væri þó synd að segja að þarna væru einhverjir nýgræðingar á ferð. Það kom m.a. í ljós þegar VERA spjallaði við þrjár þeirra nú á dögunum, þær Guðrúnu Ögmundsdóttur félagsráð- gjafa á Kvennadeild Landspítalans, sem skipar annað sæti á listanum, Elínu Vigdísi Ólafsdóttur kennara í Selásskóla, sem skipar fjórða sætið, og Margréti Sæ- mundsdóttur fóstru hjá Umferðarráði, sem skipar fimmta sætið. Guðrún og Elín voru í Rauðsokkahreyfingunni á árunum 1975-’80 en Guðrún hefur að auki verið formaður Stéttarfélags íslenskra félags- ráðgjafa um tveggja ára skeið. Margrét þekkir borgarmálin af eigin raun því hún hefur setið í byggingarnefnd stofnana aldraðra í rúm tvö ár og tekið þátt í störf- um borgarmálahóps Kvennalistans í fjög- ur ár. Ég byrjaði á því að spyrja þær hvað hefði rekið þær til þess að fara að skipta sér af borgarmálum — af hvaða hvötum þær færu í framboð. Eruð þið með þessu „að fara út í pólitík“ eins og sagt er, er það áhugi á borgarmálum sem rekur ykkur áfram eða eruð þið hreinlega svona afskiptasamar? Guðrún: Já það má ekki gleyma þessu með af- skiptasemina því hún hefur auðvitað heilmikið með þessa ákvörðun að gera. Ég held þó að það sem mestu ráði sé meðvitund um að vegna reynslu minnar, vinnu og annarra starfa geti ég látið ýmislegt gott af mér leiða. Maður hefur skoðun á ýmsum málum og hugmyndir um hvernig eigi að vinna þau og vill gjarnan leggja sitt af mörkum. Margrét: Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á þjóðfélagsmálum, ég hef tíma núna sem ég vil gjarnan nýta einhvers staðar þar sem ég held — eins og Guðrún segir — að ég geti komið góðu til leiðar. Ég hef alltaf haft áhuga á kvenna- pólitík enda drakk ég hana í mig með móður- mjólkinni. Mamma var mikil kvenréttindakona og formaður Kvenréttindafélagsins um tíma. Hún starfaði í öllum mögulegum kvenfélögum þannig að ég hef kynnst félagsmálastarfi alla mína ævi og hef áhuga á því. Þegar Kvennalist- inn byrjaði þá lá það bara beint við að ég hlyti að taka þátt í starfsemi hans. Elín: Ég var nú í Rauðsokkahreyfingunni á sín- um tíma þó ég hafi ekki skipt mér af kvenna- pólitík nú í nokkur ár. Fæðingarheimilismálið ýtti mér af stað aftur því það skelfdi mig svo hvernig ákvarðnir voru teknar í því máli að mér fannst að ég yrði bara að gera eitthvað og koma til starfa. Ákvörðunin um framtíð Fæðingar- heimilisins var í rauninni tekin bakvið tjöldin löngu áður en hún varð opinber. Hún var tekin bakvið allt starfsfólkið, almenning og konurn- ar. Þarna var tekin flokkspólitísk ákvörðun í máli sem ekki er í eðli sínu flokkspólitískt. Og það er ekki hlustað á eitt eða neitt hversu mál- efnalegt sem það er. Svo eru þessir menn að hneykslast á Rúmeníu! Ég hafði mjög ákveðna skoðun á Fæðingarheimilismálinu og mér fannst að það væri mín ábyrgð sem þegn borg- arinnar að koma henni á framfæri. Ég hef reyndar verið mjög vantrúuð á hina flokks- pólitísku leið, þ.e. að fara inn í pólitík til að breyta þjóðfélaginu, en mér finnst allt í lagi aö prófa. Láta á það reyna hvort maður fær ein- hverju breytt. Þetta mjakast auðvitað ekkert nema maður reyni að klóra í bakkann. Kannski sem víðast og sem oftast? Elín: Já. Það má líka segja að ég finni sérstak- lega sterkt fyrir stöðu minni núna af því að ég er ófrísk. Ég hef m.a. verið að athuga með fæð- ingarstofnun og kanna fæðingarorlofið. Svo er ég að auki nýbyrjuð í sambúð, var að kaupa mér íbúð í fyrsta sinn í fyrra og finnst það svo blóð- ugt hvernig fólki er ætlað að lifa. Guðrún:: I starfi mínu á Kvennadeildinni verð ég lika mjög áþreifanlega vör við ýmislegt sent brennur á konum sem ýtti aftur undir það að ég segði já við því að vera á listanum. Mér finnst ég hafa eitthvað að segja — líka fyrir hönd allra þeirra kvenna sem ekki eru starfandi hér og nú. Þér finnst þá að þú getir borið ákveðin skilaboð frá þessum hópi kvenna og inn í kerfið? Guðrún: Já, ekki spurning. Nú eruð þið allar starfandi og hafið menntun á sviði félagsmálaþjónustu. Haldið þið ekki að það hafi talsvcrð áhrif á að þið komið til starfa í hrey fingu eins og Kvennalistanum? Margrét: Jú. Viðerum alltaf að vinna með fólki og fyrir fólk. Við hittum mikið af alls konar fólki sem ekki er ánægt með hvernig þetta þjóð- félag er og vill mörgu breyta og maður getur kannski komið því á framfæri eins og þú varst að segja Guðrún. Ef ég tek dæmi úr mínu starfi þá finnst mér ég t.d. hafa orðið vör við að kon- ur hafa oft á tíðum aðra afstöðu til umferðar- mála en karlar. Þeir eru nánast allir á bílum og hafa t.d. fæstir upplifað það að vera á ferð í snjónum nteð barnavagn. Reykjavíkurborg er fyrst og fremst bílaborg og ekki aðlöguð að gangandi fólki. En hvað finnst ykkur um Reykjavík? Er þetta góð borg, falleg borg eða vond og ljót borg? Margrét: Þessi borg er mjög gé>ð að búa í fyrir fólk sem á börn yfir 12 ára aldri. En grunnskól- inn og dagvistarkerfið er alls ekki aðlagað þörf- um tímans heldur er hvort tveggja aölagað því sem var fyrir 20-30 árum þegar mömmurnar voru heima í hádeginu og elduðu ýsu ofan í all- an mannskapinn. 32

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.