Vera


Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 28

Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 28
BOÐ OG BÖNN LEYSA ENGAN VANDA Meö þjóðum sem hafa ströngustu lögin varöandi kyn- lífsmarkaöinn - Bandaríkin og Austurlönd fjœr - er ofbeldi gagnvart vœndiskonum mesf. í umræðunni, sem fram hefur far- ið um klám að undanförnu, hefur verið bent á uppruna orðsins ,,pornography“: — Orðiö er komið úr grísku og merkir lýsing á hóru. Þessi rót orðsins hefur verið notuð til að réttlæta and- stöðu við klám: Að vera hóra er að vera notuð, þess vegna niðurlægir klám konur. En hvað er það að vera hóra? Og hvers vegna og hvernig verða konur hórur? Vissulega er ekki eftirsóknarvert fyrir konur að vera notaðar og niðurlægðar en hvernig getum við sem kvenfrelsiskonur beitt okkur gegn því? Orðið hóra er notað um vænd- iskonur. Það er Iíka notað til að lýsa konu sem talin er haga sér eins og hóra — þið hafið áreiðan- lega heyrt það notað í kvikmynd- um: karlmaður kallar konu sína eða ástmey hóru áður en hann löðrungar hana líkt og til að rétt- læta kinnhestinn. E.t.v. hafði hún haldið framhjá, eða lá undir grun um það. Sjálf hef ég heyrt orðið notað um einhleypar konur sem sofa hjá fleiri en einum karlmann — stundum nægir jafnvel aðeins einn. En ef karlmaður heldur við margar konur í einu er það talið bera vott um karlmennsku hans og kynferðislegt aðdráttarafl. Orðið vændiskona er skilgreint í orðabókinni minni — þ.e. auk þess að merkja konu sem selur blíðu sína fyrir peninga — sem manneskja ,,sem aðhyllist spillt- an eða lágkúrulegan málstað". Darol Leigh, vændiskona í San Fransisco er þeirrar skoðunar að til sé lágkúrulegri málstaður en sá að vilja komast af eða framfleyta fjölskyldu. En hvaða konur eru þetta — vændiskonurnar, nektardans- meyjarnar, klámmyndaleikkon- urnar og yfirleitt allar þessar kon- ur sem hafa atvinnu af kynlífi. Hver eru tengslin á milli þessarar atvinnugreinar og ofbeldis gagn- vart konum? Hvar koma lögin við sögu og hvernig? Hvað segja þess- ar konur sjálfar? í bókinni „ Kynlífsem atvinnu- grein, greinar eftir konur í klám- iðnaöinum" (Sex Work, Writing hy Women in the Sex Industry) eru að finna svör við mörgum slíkra spurninga og upplýsingar sem draga úr fyrirframgefnum ranghugmyndum á borð við: ,,Engin velur sér að starfa við petta nema af illri nauðsyn' ‘ eða þeirri skoöun að flestar vændis- konur séu útbrunnar götuskækj- ur." Af þessari bók lærði ég í fyrsta lagi að í Bandaríkjunum einum eru þrenn samtök sem berjast fyrir réttindum vændis- kvenna. COYOTE (call of your old tired ethics) er aðili að ,,Alpjóðlegri nefnd um réttindi vændiskvenna“ (ICPR). Þessi samtök halda fram rétti kvenna til að ráða yfir líkama sínum hvort sem um er að ræða barneignir, vændi, kynhneigð eða það eitt að vera skírlífar. ,,Samstarfshópur bandarískra vœndiskvenna (The US Prostitutes’ Collective) starfar í samvinnu við alþjóðleg samtök sem berjast fyrir því að heimilisstörf verði launuð. Þessi samtök telja vændi af sama meiði og stéttar- og kynþáttakúgun og neyði fátækar konur til að starfa í kynlífsiðnaðinum. Þriðji hópur- inn WHISPER (Women hurt in systems of prostitution engaged in revolt) segja að allar konur á kynlífsvinnumarkaðinum séu fórnarlömb. Allir þessir hópar eiga það sameiginlegt að vilja binda endi á misnotkun, ofbeldi og sársauka í lífi kvenna — allra kvenna. Mörgum ykkar kann að finnast það ótrúlegt að nokkur kona skuli velja sér vinnu af þessu tagi fremur en t.d. sem einkaritari eða ræstitæknir (eða viö fisk- vinnslu!).2' Segjum sem svo að það sé ótrúlegt. Ættum við þá að setja strangari lög og banna kon- um að hafa atvinnu af kynlífi? Þá ber fyrst að hafa í huga, að ef ekki kæmu til önnur atvinnutækifæri missti fjöldi kvenna vinnuna (í til- vikum þar sem vændi er síðasta hálmstráið),og þá ekki síður hitt að slík lög yrðu gagnslaus. Með þjóðum sem hafa ströngustu lög- in varðandi kynlífsmarkaðinn — Bandaríkin og Austurlönd fjær — er ofl^eldi gagnvart vændiskonum mest. Þar er líka að finna viöa- mestu starfsemina sem er rekin ólöglega af karlkyns glæpahring- um fyrir opnum tjöldum á hótel- um og veitingastöðum sem taka nokkurs konar toll af vændiskon- um sem starfa undir þeirra þaki. Aftur á móti í löndum sem hafa frjálslegri löggjöf, svo sem í Hollandi, Danmörku, Svíjijóð og Vestur-Þýskalandi, er vandinn minni. Samtökin bandarísku sem nefnd voru hér að ofan eru öll sammála um að núgildandi lög refsi aðeins konunum, ekki hin- um sem njóta góðs af klámiðnað- inum svo sem viðskiptavinum, melludólgum, eigendum klúbb- anna og nuddstofanna, kvik- myndaframleiðendum o.s.frv. Þetta kann að vera hættan við að láta karlkyns löggjafarvaldi eftir 28

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.