Vera


Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 29

Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 29
umsjón mála. Konurnar verða fyrir stöðugri áreitni frá hendi lögreglu, atvinnurekenda sinna eða dólga, og frá hendi viðskipta- vina sinna. U.þ.b. 70% þeirra er nauðgað í vinnunni. Þær hafa ekki rétt til að skipuleggja sig sem stétt og njóta lítillar verndar lag- anna. Árið 1986 var ákæru vænd- iskonu sem hafði verið nauðgað, vísað frá af dómara með þessum orðum: ,,Skœkja er skœkja er skœkja". Rannsóknarlögregla hefur látið undir höfuð leggjast að rannsaka fjöldamorð þangað til vændiskonurnar sem myrtar höfðu verið voru orðnar tíu tals- ins eða þangað til ,,heiðvirð“ kona var myrt. Meðal fjölda- morða sem fengið hafa slíka með- ferð má nefna ,,jjallakyrkjar- ann“ og ,,suðurbakka-slátrar- ann“ í Los Angeles, ,,Leeds- morðingjann“ í Bretlandi og ,,Grcenár-morðingjann“ í Seattle í Bandaríkjunum. Til að bæta gráu ofan á svart hafa kvennaathvörf neitað vændiskon- um, sem hafa orðið fyrir oflseldi, um aðstoð með þeim rökum að þau hafi ekki sérfræðinga til að mæta svo ,,sérstökum“ vanda. Vændiskonur og aðrar konur sem hafa atvinnu af kynlífi vilja og þarfnast lagalegra réttinda til að geta bætt öryggi sitt og að- stöðu. Þær óttast að bönn og boð muni sökkva iönaðinum dýpra undir yfirborðið. Þær eru þess vegna andmæltar banni á klámi og leggja áherslu á rétt þeirra sem starfa við þá atvinnugrein til að ákvarða innihald, framleiðslu og dreifingu klámvarningsins. Sam- tökin ICPR (sjá ofar) hafa stungið upp á fræðslu sem miði að því að breyta kröfum markaðarins og geri hann afhuga notkun barna og ofbeldis gagnvart konum. Vænd- iskonum er illa við forsjárhyggju kvenna sem ekki stunda vændi en eru aftur á móti í þörf fyrir sam- starf við kvennahópa líkt og gerst hefur í Hollandi og hjá hópunum ,,Rauður þráður“ og ,,Bleika ógnunin“. Vændiskonur vilja hreinsa sig af stimpilmerkjunum. Sumar þeirra benda á að konur sem fjárhagsins vegna kjósa að þrauka í óhamingjusömum hjónaböndum leggi í raun stund á vændi. Sumar segjast þá fyrst hafa fundist þær hafa vald þegar þær gátu krafist greiðslu fyrir það sem konum er ætlað að veita ókeypis. Allar konur þurfa réttinn til að geta sagt nei þegar þær meina nei. Við eigum það kvennahreyfing- unni að þakka að nú er hægt að tala um ofbeldisglæpi og nauðgun og til eru athvörf handa konum sem sætt hafa slíkri meðferð. Við þurfum líka athvörf fyrir unglinga sem farið hafa að heiman og leið- ast oft út í vændi vegna þess að þau kunna ekki annað. (Ungling- arnir eru oft að flýja heimilin vegna ofbeldis svo lítið gagnar að senda þau aftur heim.) Við þörfn- umst átaks gegn neyslu fíkniefna fyrir fólk, sem snýr sér að vændi til að afla fjár til kaupa á eitrinu. Ef allir þeir fjármunir sem fara í að elta uppi og fangelsa vændiskon- ur væru í staðinn notaðir til að að- stoða allt það fólk sem starfar í klámiðnaðinum og sem þarfnast hjálpar, værum við komin betur á veg við að leysa vandann. I nýlegum umræðum um klám hefur miklu púðri verið eytt í að skilgreina muninn á klámi og erótík. Öll höfum við okkar eigin sérstöku skoðun á þeim mun — en hvað felur hann í sér pólitískt? Oftast segir fólk eitthvað í þá átt að erótík beri með sér ást og hlýju — klám sé hins vegar kynlíf án ástar og jafnvel fyllt hatri. Ber að skilja þetta svo að erótík sé alltaf af hinu góða og að klám sé alltaf af hinu illa og niðurlægjandi fyrir konur? Það er vissulega hægt að skilgreina skáldsögu eftir Barböru Cartland sem erótík, samt sem áður verður varla sagt að staðlaður söguþráður bóka hennar — kona leitar að sterkum karlmanni til að annast sig — sé jákvæður eða sýni nútímakon- unni virðingu. Á hinn bóginn má I Bandaríkjunum einum eru þrenn samtök sem berjast fyrir réttindum vœndiskvenna. Allir þessir hópar eiga þaö sameiginlegt að vilja binda endi á misnotkun, ofbeldi og sársauka í lífi kvenna - allra kvenna. velta því fyrir sér hvort kynlífslýs- ingar án söguþráðar séu ekki nið- urlægjandi. Andrea Dworkin, ein helsta talskona bandarísku kvennahreyfingarinnar gegn klámi (WAP) hefur skilgreint klám sem hreina kynferðislega undir- okun kvenna lýst á augljósan máta með aðferðum sem hún tel- ur síðan upp. Meðal þeirra að- ferða sem hún nefnir eru aðferðir ofbeldisins en hún nefnir einnig ,,boð um inn-limun“ (inviting penetration) og „ inn-limun með hlutum" (penetration with objects). Ég kann að hafa rangt fyrir mér en ég hefði talið að margar konur hafi ánægju af inn- limun, þótt það sé vissulega ekki það eina sem máli skiptir. Þegar erótík er stillt upp sem andstæðu kláms er erótík látin tákna það kvenlega, fegurðina, unaðinn o.s.frv. — klám er þá það karllega; árásargjarnt, þrúgandi, ofbeldis- hneigt. Eru þessar andstæður ekki einmitt það úrelta hugmynda- hjólfar sem við höfum verið að reyna að komast upp úr? Það er fremur móðgandi við karlmenn og konur að halda því fram að þeir samsvari klámi og þær erótík. Ellen Willis hefur aðra kenningu: Erótík er flott klám dulbúið sem list eða bókmenntir, en fátæklegri framleiðsla er klám því hún getur ekki látið sem hún liafi annan tilgang en þann að æsa fólk upp kynferðislega. Sé klámi ætlað að æsa upp verður það að höfða til kennda sem fyrir hendi eru, ekki til hugsjóna um kenndir. Mörgum konum finnst erfitt að taka þátt í umræðu um kynlíf og kynhvatir. Ég hef heyrt kvenfrels- iskonur segja að kynlífsbylting sjöunda áratugarins hafi komið körlum til góða — ekki konum. En vill einhver hverfa 20 ár aftur í tímann þegar kannanir sýna að 75% giftra kvenna kváðust að- spurðar eiga erfitt með að njóta kynlífs. Hlýtur þetta ekki að hafa lagast núna þegar fræðsla og um- ræða hafa svipt hulunni af bann- orðunum? Við getum stjórnað kynlífi okkar núna þökk sé pill- unni og auknum rétti yfir frjó- semi okkar. Samt sem áður hefur WAP (Konur gegn klámi, sjá ofar) tekið höndum saman við hópa sem síst allra er hægt að kenna við réttindabaráttu kvenna, hópa á borð við hægri sinnuð sóknarfé- lög, móralska meirihlutann, 29

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.