Freyr - 01.01.1912, Qupperneq 17

FRE YR.
11
Áriö 19 11,
Það mmi ekki fjarri sanni, þó sagt sé, að
árið þetta sem var að líða, hafi verið undir það
meðal ár, þegar alls er gætt.
Yeturinn frá nýári var mildur, og yfirleitt
góður. — Sunnanlands og vestan voru þó um-
hleypingar, og stormasamt um miðjan veturinn.
I þorralokin, eða upp úr miðjum febrúar gerði
kælu, er hélst fram yfir mánaðarmótin, febrúar
og marz. Yarð frostið þá suma dagana 10—
20° C. Einna mest varð það dagana 17<—20.
febr. En upp frá því mátti heita öndvegistíð,
veturinn út.
Vorið var kalt, og spratt seint og ekki vel.
Sunnanlands voru úrkomur öðruhvoru; óhemju
krapaskúrir og kalsi. En norðanlands þar á
móti kuldar og úrkomuleysi. Afleiðingin af
því, sprettuleysi einkum á túnum og harðvelli.
Sumarið var og óvenju kalt. Gerði kulda-
kast mikið um land alt 22.—27. júlf. Kyngdi
þá niðnr snjó á fjöll og keiðar. Dagana 26.
—27. júlí, var sagður kviðsnjór á Breiðdalskeiði
vestra. Suma dagaua var hitinn fádæma lítill,
um það leyti árs; oft ekki nema 3- -6° C. Einna
minstur mun hann hafa orðið 25. júlí. £>á
var hann aðeins l1/,,0 C. á Grímsstöðnm á Ejöll-
urn. —- Töðubrestur varð alstaðar nokkur, og
sumstaðar mikill. Munaði það víða J/4—2/5,
sem töð.ur urðu minni eu talið er að vera í
meðal ári. Útjörð, einkum mýrar, spruttu skárr,
og sumstaðar sæmilega.
Nýting á heyjum varð misbrestasöm. Sunn-
anlands var hún góð, og keyskapur yfir höfuð
víða undir það í meðal lagi, að minsta kosti
í niðursveitum Árnessýslu og Raugárvaílasj’dlu,
og í Borgarfirði. — En norðaulands, svo og
vestau og austan lands, mun heyaflinn hafa
orðið með rýrara móti. Gengu þar óþurkar
framan af sumrinu og hröktust töður manna
alment. t)m miðjan ágúst gerði samt þurk, og
náðu þá flestir inn því, sem þeir áttu úti. í
Húnavatnssýslu og víðar gerði hvassviðri inik-
ið í september, og olli það tilfinnanlegum hey-
sköðum.
Þrátt fyrir kuldann og sprettuleysið byrj-
uðu þó sumir snemma að slá. — I Mýrdalnum
báru þeir fyrstu niður 24..—26. júní, eða um
10. sumarhelgina. í Ólafsdal var byrjað að slá
um mánaðarmótin júní og júlí. Á Pellseuda í
Dölum var borið niður 3. júlí, Meðalfeíii í Kjós
8. júlí o. s. frv. Á Krossastöðum á Þelamörk
voru túnin alhirt 9.—10. júlí.
Smátt og smátt fjölgar þeim er taka upp
þann góða sið, að verka vothey eða súrliey. Voru
þeir mun fleiri, er það gerðu í sumar er leiðr
en að undanförnu. Eram að þessu hafa ekki
gert það nema einstaka menn, mest einn og
tveir í sveit, og i mörgum sveitum enginn. Eu
í sumar vissi eg um ekki svo fáa, er byrjuðu
á því, einkum hér sunoanlands. Munu þeir
vafalaust halda því áfram eftirleiðis. Elestir,.
ef ekki allir, sem hafa reynt það að undanförnu
láta vel yfir því. Telja það vandalítið og lofa
mjög hvað heyið étist vel. Sumir fylgja þeirri
reglu að húa til súrhey, jafnvel hvernig sem
viðrar, og álfta að það borgi sig ágætlega.
Þeim þykir ómissandi að eiga það, og gefa
það kúnum. — Ættu menn alment að taka upp
þessa heyverkunaraðferð, og búa sig undirþað
nú í vor, fyrir sláttinn.
Haustið var gott, stillur og veðurblíða alla
jafna. Og sú veðurblíða hélzt að heita mátti
fram að áramótum.
Uppskera úr görðum var fremur rýr vfða
að þessu sinni, og sumstaðar brást hún svo að
segja alveg. Ollu því kuldarnir, sem gengu um
vorið og fram eftir öllu sumri.
Fénaðarhöld voru alment góð þetta ár, og
og sauðburður hepnaðist vel, að kalla mátti,