Freyr - 01.07.1929, Síða 11

F R E Y R
71
tvisvar yfir svæðið (þvert og endilangt).
Áburðurinn kernur þá jafnara niður
þótt ójafnt sé dreift.
Líkt þessu er sáð höfrum og grasfræi,
Af höfrum er þó tekið minna í henfa í
einu en af tilbúnum áburði, og af gras-
fræi aðeins milli 3—4 fingra, og farið
2—4 umferðir.
Áður en menn byrja á að dreifa til-
búnum áburði eða sáðvöru, ættu þeir
að æfa sig með sandi eða þ. u. 1.; það
borgar sig.
Á háa hóla í túni og harðbalajörð
má fá ágætt gras með tilbúnum áburði,
þótt brenni undan búfjáráburði. Er þá
best að nota saltpétur eða nitrophoska.
Þegar gerðar eru græðisléttur, er á-
gætt, auk búfjáráburðar, að bera dá-
litið af saltpétri í flagið, þegar það fer
að gróa upp. Hann hjálpar ákaflega vel
hinum særðu, veigalitlu jurtum til þess
að festa rætur og vaxa; og gerir þannig
tvent í senn, eykur uppskeruna bein-
línis og flýtir fyrir uppgræðslunni.
Þar sem grasmaðkur er í túnum hefi
eg vitað reynast vel að bera á saltpétur.
Hann eflir sérstaklega blaðvöxtinn og
gerir það að verkum, að grasið nær sér
fljótar eftir að maðkurinn fer að hverfa
seinni hluta sumars.
Guðm. Jónsson,
frá Torfalæk.
Góð græðislétta.
í sumar fékk Jón Jónsson, bóndi i
Huppahlíð í V.-Húnavatnssýslu, nær því
70 hesta af vænu bandi af tveg'gja ára
græðisléttu utantúns, sem er 3 dagsl.
að stærð, eða um 23 besta af dagsláttu.
Þetta má teljast ágætt, enda sparaði
Jón ekki áburð. Auk ágætrar breiðslu
af búfjáráburði hefir sléttan fengið
skamt af saltpétri. Það þurfa græði-
sléttur ávalt að fá, a. m. k. fyrsta eða
annað árið. G. J.
Um akuryrkju á íslandi.
Kornyrkja til forna.
Það er talið fullvíst að á landnáms-
öld, og lengur, hafi verið stunduð
nokkur kornyrkja hér á landi.
í hve stórum stíl þessi lcornrækt hef-
ið verið stunduð er næsta óvíst, en
mörg staðanöfn víðsvegar um land,
benda til að víða hafi akuryrkja verið
reynd. Hinsvegar eru fáar upplýsingar
um eftirtekjuna. Á landnámstíð hefir
landið verið skýlla en nú, því þá voru
hér skógar miklir, og stormar og næð-
ingar léku þá eigi eins lausum liala og
nú.—
Á landnámsöld gerðu menn eigi mikl-
ar kröfur til uppskerunnar. Miklir erf-
iðleikar voru þá á því að ná korni frá
öðrum löndum, og menn munu hafa
sætt sig við það þó lítil væri eftirtekjan.
Á miðöldunum fór öll kornyrkja út
um þúfur. Ef til vill stóð þetta i sam-
bandi við bvarf skóganna og liið al-
menna framtaksleysi, sem þá ríkli hjá
þjóðinni.
Tilraunir með akuryrkju á 18. ötd.
Á 18. öldinni vaknaði ný hreyfing
um akuryrkju- og búnaðarbætur hér á
landi. Margir höfðu þá trú að akuryrkj-
an myndi að gagni koma, og nýjar til-
raunir hófust í þá átt. Danska stjórnin
studdi rækilega þessar tilraunir.
I Lýsingu íslands eftir Þorvald Thor-
oddsen, í kaflanum um búnað á Islandi,
er allítarlega skýrt frá þessum akur-