Freyr - 01.07.1929, Blaðsíða 15

FREYR
75
urs. Það er algild regla, að sú ræktun
svarar best kostnaði, þá ræktaðar eru
þær jurtir sem best þrífast við þau skil-
yérði, sem liægt er að bjóða þeiin. Iiér
þrífast grastegundirnar best. Aðal-
áherslunina verður því að leggja á
ræktun þeirra.
Alt fyrir grasræktina.
S. Sigurðsson.
Heypípur.
Þess befir verið óskað, að ég skýrði
frá tilbúningi, notkun og gagni því, er
eftir revnslu minni, má liafa af þeim
hlutum, sem ég kalla heypípur.
Það var sumarið 1924, er ég fyrst bjó
til pípur þessar, til þess að varna
skemdum af ofliita í lievi. er ég þá
neyddist til að hirða vanþurkað. Eg var
þá að liirða í stóra hlöðu nýsteypta; og
það er — auk tjónsins — ekki skemti-
leg tilhugsun að verða, ef til vill, að
rífa upp hey, sem komið er að bruna
i 8—9 álna djúpum hlöðum.
Smíði á pípunum er mjög óbrotið, og
fátt við það að athuga. Þó er ekki sama
hvaða tökum það er tekið, eða af hendi
leyst, fremur en annað. Eg ætla þvi að
minnast á það með nokkrum orðum.
Hentugast er að búa pípurnar til
úr sléttu galvaniseruðu járni, heldur
þunnu, og klippa það niður úr heilum
plötum, mátulega breiðar lengjur til
þess að hafa í pípurnar. En vel má lika
hafa bárujárn ef það er ekki ryðgað,
og nota til þess afklyppur og búta þótt
áður hafi verið notað og naglrekið. En
sé slikt efni notað þarf að byrja á að
smíða neðri og mjórri enda pípunnar,
og skara út.á hana, meðal annars til
þess að hægra sé að draga pípurnar
upp úr lieyinu.
Það er fljótlegast, hægast og best, að
setja pípurnar saman með þvi að hafa
fjalarrenning úr panel eða þunnum
flettingum innan í þeim og negla rend-
urnar á járninu, þar sem þær ganga á
misvíxl, eftir að beygt er, inn i röndina
á trénu. Líka verður að negla strjál-
nöglum inn í röndina binu meginn, svo
að renningurinn verði vel fastur. Borð-
renningurinn er hafður jafnbreiður og
pípan á að vera víð (þvermálið) ca.
10 cm. standi upp úr viðari enda píp-
unnar, og þar á gat, til að festa streng
í (sbr. síðar).
Auðveldast er, að beygja járnið saman
með þvi að snúa vír utan um pípuna á
2 eða fleiri stöðum.
Vont er að pípurnar séu stuttar.
Ilæfilegt að þær séu 3—4 álnir.
Fyrstu pípurnar, sem ég smíðaði,
hafði eg 12—14 cm. í þvermál, en
reynslan hefir kent mér að nóg er að
þvermálið sé 6—8 cm. Annars getur
maður í því falli hagað sér eftir þvi
efni sem fyrir er.
Það er hæfilegt að þær séu 2 cm. víð-
ari i efri endann, til þess, eins og fyr
segir, að liægara sé að draga þær upp,
og þær falli síður aftur niður i lioluna,
ef enginn strengur lieldur þeim uppi,
en auk þess rýkur þá vatnsgufan betur
upp úr þeim, einkum ef þær eru gat-
aðar.
Eg hafði engin göt á hliðunum á
fyrstu pípunum sem ég smíðaði, en síð-
an hefi ég komist að raun um að það
er miklu betra og þá að hafa götin all-
stór (Y2—1 cm.) og ca. 3 cm. milli gat-
anna.
Vilji maður liafa pípurnar með göt-
um er fljótlegast að búa þau til áður en