Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.2004, Blaðsíða 22

22 FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2004
Fókus DV
USA vs. USSR
Kvikmyndin Miracle með
Kurt Russel er tekin til sýn-
inga í dag í Bandaríkjunum.
Myndin fjallar um það þegar
Bandaríkin sigruðu Sovét-
ríkin, sem þá áttu að vera
rneð
Bíómolar
jið f
heimi, í íshokkí árið 1980.
Eftirmálin þekkja allir; þjóð-
in lærði að öskra U.S.A. af
meiri sann-
færingar-
krafti,
Reagan var
kosinn for-
seti,
Bandarík-
in unnu
kalda
stríðið og Sovétríkin
hrundu til grunna. Að kalda
stríðinu loknu virtust ís-
lendingar ætla að taka við af
Rússum sem helstu and-
stæðingar Bandaríkjanna í
íshokkí á hvfta tjaldinu, eins
í myndinni The Mighty
Ducks 2, þar sem Islending-
ar sem báru nöfn eins og
Wolf öskruðu klassískar lín-
ur eins og „Áfram áfram,
destroy!" En Bandaríkja-
menn virðast aftur vera
farnir að takast á við sína
fornu fjendur í hringnum.
Bill verður Grettir
Bill Murray, sem var ný-
lega tilnefndur til ósk-
arsverðlauna fyrir leik sinn
í Lost in Translation, mun
næst birtast kvikmynda-
unnendum sem rödd leti-
blóðsins og kattarins Grett-
is í væntanlegri bíómynd.
Er myndin blanda af leiknu
og teiknuðu efni, og mun
Party of Five-beibið Jenni-
fer Love Hewitt leika lækn-
inn sem eigandi Grettis,
Jón, er skotinn í, en einhver
maður sem kallar sig
Breckin Meyer leikur Jón.
Mun söguþráðurinn í gróf-
um dráttum snúast um að
hundinum Oddi er rænt og
þarf Grettir, sem er þvert
um geð að hreyfa sig yfir-
höfuð, að leita hans. Von-
andi tekst Bill Murray betur
upp sem köttur heldur en
félaga hans, Chevy Chase,
sem hundur í Karate Dog
og Oh! Heavenly Dog.
Hitchhiker í bíó
í vinnslu er bíómynd
byggð á hinum stór-
skemmtilegu bókum
Hitchhikers Guide to the
Galaxy. Martin Freeman úr
Office-þáttunum leikur
hinn óheppna Arthur Dent,
sem verður vitni að því að
heimapláneta hans, Jörðin,
er sprengd í tætlur til að
rýma fyrir nýrri geimhrað-
braut. Sam Rockwell úr
Confessions of a Dangerous
Mind leikur hinn tvíhöfða
forseta alheimsins, en deilur
hafa staðið um bandaríska
rapparann Mos Def, sem
leikur geimveruna Ford
Prefect. Bretar vilja meina
að þar sem Ford hafi löng-
um búið í Bredand sé hann
svo gott
sem
breskur,
hvort
sem
hann er
utan úr
geimnum eða ekki. Sögurn-
ar hafa þegar birst sem út-
varpleikrit og sjónvarps-
þættir, og verður spennandi
að sjá hvernig Dent og co.
taka sig út á hvíta tjaldinu.
Leikararnir Jack Nicholson, Keanu Reeves, Diane Keaton og Francis McDormand
leika í myndinni Something’s Gotta Give. Hún Qallar um mann sem á í sambandi
við sér mun yngri konu en uppgötvar að hann er ástfanginn af móður hennar.
Hann þarf þó að keppa um ástir hennar við ungan lækni, og ástarþríhyrningur
upphefst.
Something's Gotta Give Jack Nicholson á í ástarsambandi
við unga konu en verður svo ástfanginn afmömmu hennar,
sem leikin er af Diane Keaton.
Það er ekki oft sem leikarar í
Hollywood eru með einhverjum á
sínum eigin aldri, hvort sem það er á
hvíta tjaldinu eða í raunveruleikan-
um. í As Good As It Gets er hinn sex-
tugi Jack Nicholson að reyna við
hina 34 ára Helen Hunt, sem þó er
vel komin til ára sinna miðað við
hina 26 ára Jennifer Lopez, sem
hann var með í Blood and Wine ári
áður. Utan tjaldsins hefur Jack
einnig verið í slagtogi við sér mun
yngri konur, nú síðast Twin Peaks
leikkonuna Löru Flynn Boyle, sem
var 29 ára þegar þau kynntust en
hann 62.
Upp á síðkastið hefur Jack hins-
vegar verið duglegri að vera með
konum á sínu reki í myndum sínum.
í About Schmidt er hann giftur
leikkonunni June Squibb, sem er
reyndar tveimur árum eldri en
hann, og hann veltir því fyrir sér
hver þessi gamla kona sé sem sefúr í
rúmi hans.
Ástfanginn af mömmunni
í Something’s Gotta Give á hinn
66 ára Nicholson í sambandi við
hina 31 árs Amöndu Peet. En eitt-
hvað fer það illa með hann, því hann
fær hjartaáfall í miðjum klíðum og
móðir kærustunnar, Diane Keaton,
hjúkrar honum aftur til heilsu. Ástir
takast með þeirn, þrátt fyrir að
Keaton sé aðeins níu árum yngri en
Nicholson. Jack trúir Jækninum sín-
um fyrir því að hann hafi aldrei séð
konu á þessum aldri nakta áður, og á
það líklega við í raunveruleikanum
líka. Læknirinn, leikinn af Keanu
Reeves, verður reyndar ástfanginn
af móðurinni lfka, og ástarþríhyrn-
ingur upphefst. Það ;er þó kannski
einna mest spennandi að sjá hvern-
ig Keanu ferst að leika mann með
doktorsgráðu.
Hvað er það sem konur vilja?
Leikstjórinn Nancy Meyers hef-
ur frá upphafi ferils- síns verið að
skoða samskipti kýnjanna. Sem
handritshöfundur héfur hún fjallað
um hefðbundin kynhlutverk. Hún
hefur sent Goldie Hawn í herinn í
Private Benjamin, og sem þjón-
ustustúlku sem verður sendiherra
til Mið-Austurlanda í myndinni
Protocol. Um þá síðarnefndu segir
reyndar á plakatinu: „Patriot ... or
Prostitute." í Baby Boom er Diane
Keaton uppi sem þarf að fást við
barnauppeldi, og í What Women
Want kemst Helen Hunt að því að
Mel Gibson er það sem allar konur
vilja. Something’s Gotta Give sam-
einar því Keaton og Meyers aftur,
og mun koma í ljós hvort þeim tekst
endanlega að hnekkja karlaveldinu
í þetta skiptið. Myndin er frumsýnd
í Sambíóunum og Háskóiabíói í
dag.
Farfuglar koma,fara og farast
Er hægt að gera skemmtilega
tveggja tíma mynd sem sýnir fátt
annað en fugla fljúga? Þessi spurn-
ing brann á vörum mínum þegar ég
settist niður til að horfa á frönsku
myndina Heimur farfuglanna.
Hópar fugla fljúga hjá, svo sem
endur, svanir og kanadískar gæsir,
og var ekki laust við að manni fynd-
ist að þegar maður hefði séð einn
slíkan hóp hefði maður séð þá alla.
Kvikmyndagerðarmaðurinn getur
þó ekki stillt sig um að fókusa eitt-
hvað á landslag líka, eins og Kínam-
úrinn eða kletta í Utah, sem gefur
kærkomna tilbreytingu frá fuglask-
aranum. Landar okkar lundarnir
skipa veigamikinn sess, en myndin
gerist áhorfanlegri eftir því sem við
fjarlægjumst heimkynni okkar
meir, svo sem þegar komið er til
Suðurskautslandsins eða Austur-
Asíu.
Eftir um það bil klukkutíma af
flúgjandi fuglum kveður skyndi-
lega við hvellur og álftir falla í
vatnið. Þetta er upphafið að
ádeilukafla myndarinnar, og næst
sjáum við fugl sem tekst ekki að
koma sér á flug úr olíupolli í út-
jarðri stórborgar, og svo er klippt
yfir á fugla í búrum á leið upp
Amazon-fljót. Páfagaukur reynir að
opna búrið og sleppa, sem er
kannski mest spennandi kafli
myndarinnar. En dýrin sjálf eru
einnig fær um grimmd. Hópur af
kröbbum eltir uppi vængbrotinn
fugl, og albatross myrðir mör-
gæsarunga, án þess að ættmenni
hans geti nokkuð að gert. Leikstjór-
inn Perrin passar sig þó á því að
sýna ekki aftökurnar sem slíkar,
enda dýralífsmyndir stundum
gagnrýndar fyrir að vera oft og tíð-
um ekkert annað en snöffmyndir
þar sem áhorfendur fylgjast með
dýrategundum drepa hver aðra.
Helsti galli myndarinnar er að hún
er ekki nógu mikil heimildarmynd.
Það vekur áhuga þegar sögumaður
segir að fuglar styðjist við stjörnurnar
og sólina við að ná áttum, og maður
veltir því fýrir sér hversu áreiðanlegir
þeir áttavitar eru, eða hvort fuglarnir,
eins og forfeður okkar sem studdust
við sömu mælitæki, eigi það til að
enda í vitlausri heimsálfu. Einnig er
það áhugavert að kríurnar eru lang-
fleygastar fugla, og ferðast pólanna á
milli. Því er kannski ekki að furða að
þær séu geðvondar og vilji mann helst
feigan þegar þær sjá mann ganga í
gegnum Hljómskálagarðinn. En þetta
er um það bil einu fróðleiksmolarnir
sem boðið er upp á utan tegundaheita
Kvikmyndagagnrýni
Heimur farfuglanna
Sýnd á frönskum kvik-
myndadögum i Háskóla-
bíói
★★★
og ákvörðunarstaða, sem er synd, því
meiri fróðleikur myndi bæði auka
fræðslu- og skemmtanagildi myndar-
innar. Teknar em betri nærmyndir að
íúglum á flugi en áður hefur þekkst,
með notkun svifflugna og véldrifinna
flugvélalíkana og þyrlna. Tökur tóku
um það bil fimm ár, og farið var til yfír
40 landa í öllum sjö heimsálfum. Þetta
er því um margt merkileg mynd. En
þetta hefði líka mátt vera skemmti-
legri rnynd.
Valur Gunnarsson