Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1895, Blaðsíða 46

stjórn tðk hatin sjálfur 1840. Haun var maður gódviljaður ,
ósjerplæginn, stilltur og gætinn, fræðimaður allmikill og
þjóðhollur höiðingi. Brasilíumenn eru van3tilltir x múralagi
og byltingagjarnir, en all-góðan hemil tókst honurn að hafa
á þeim sína löngu stjórnartíð, nær hálfa öld. Síðari árin fór
hann þrívegis langferð bæði hingað í álfu og til Norður-Ame-
ríku (1871, 1876 og 1837). Hann kom til Kaupmannahafnar
í einni ferðinni (eða tveimur); Ijet hann sjer annast um að
skoða þar listasafn Alberts Thorvaldsens og bókasöfnin
rniklu, og ljet að sögn sýna sjer meðal annars F'lateyjarbók,
handritið fræga, þar sem er frásagan um það, er íslending-
ar fundu vesturheim (Vinland hið góða); þóttihonum það
allmerkilegt. Árið 1889 gerðu þjóðvaldssinnar í höfuðborg-
inni (Rio de Janeiro) uppreisn, hrundu keisara írá völdum
og lýstu ríkið þjóðveldi (15. növ.), eu þrö'ngvuðu keisara og
fólki hans til að stiga á skipjfjöi 2 dögum síðar og halda
austur yíir haf, lenti hann í Oporto i Portúgal slcömmu fyrir
jól. f>ar Ijezt drottning hans fám dögum síðar, Therese Chr.
María Pranzdóttir Sikileyjakonungs. Hin nýja stjðrn í
Brasilíu bauð honum lífeyri allgððan í sirabætur, eu eigi
þá hann það; var þð fjevana sakir ósjerplægni sinnar og ör-
lætis. Hann andaðist í París 5. desbr. 1891, var likið flutt til
Lissabon og jarðsett þar hjá langfeðgum han3.
LudWÍg II. (eða Hlöðver), konungur í Baiern á
þýzkalandi, sonur Maximilians konungs II., fæddist 25. ágúst
1845, og tók ríki að föður sínum látnum 10. marz 1834. Hann
var gáfumaður og námgjarn mjög í æ3ku, unni mjög listum
og vísindum sem faðir hans, en gaf sig lítt að stjórnarstörf-
um, en var einbeittur og úrskurðargóður, erhann tók á því.
Hann varð fyrstur til þýzkra þjóðhöfðingja að skerast í leik
með Prússum, er ófriðurinn hófst við Frakka 1870, og frum-
kvöðull var hann þess um veturinn eptir, að þeir buðu Vil-
hjálmi Prússakonungi keisaratign á fýzkalandi, en eigi gekk
hann sjálfur í ófriðinn og var eigi við, er Vilhjálmur kórón-
aðist í Versölum (18. jan. 1871). Hann var drambsamur
mjög og skrautgjarn, eyddi stðrfje til hallarsm'ða og marg-
víslegrar sundurgerðar, samdi sig mjög að siðum Hlöðvis
XIV. Prakkakonungs. Brátt gerðist hann einrænn og eigi
(40)