Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1895, Blaðsíða 74

loks aÖ ná tönninní; voru þá bá&ir orðnir syeittír óg
uppgefnir. »Hvað kostar nú þetta?« spurði bóndi með
húltum huga, því hann var hræddur um, að svona iöng
og ströng vinna yrði dýr. »2 kr.«, svarar rakarinn.
»Hjer eru 2 kr., þú ert sannarlega vel að þeim kominn
og heiir eytt miklum tíma við þetta«, segir bóndi og
hýrnaði í bragði. T. G.
—
V’
Spakmæli og heilræði.
— Dæmdu menn ekki eptir því, hve mikla hæíileg-
leika þeir hafa, heldur eptir því, hvernig þeir nota þá.
— Lygin er opt svo klædd, að hún getur verið í
fínustu samkvæmum. En sannleikurinn þar í móti íær
ekki að koma þar inn stundum, hversu vel sem ha’"1
er búinn.
— Uppspretta til hamingju og blessunar er í \ .u
eigin hjarta; þeim, sem leitar eptir henni annarsstaðar, fer
líkt og fjárhirði þeim, sem íer land úr landi til að leita
eptir lambi, sem hann þykist hafa misst, en gætir þess
eigi, að hann heíir alla leiðina borið það í barmi sínum.
— Hlustaðu á þegar aðrir tala og gríptu ekki ótil-
kvaddur fram í fyrir þeim. Raupaðu eigi af þjer nje
afreksverkum þínum. Þráttaðu aldrei um trúarefni.
Vertu hvorki hiutdrægur, hávær eða hroðafenginn. En
ástundaðu að vera kurteis og lítillátur.
— Menn segja, að konurnar stjórni heiminum eða
ráði yíir okkur karlmönnunum. Er þá ekki hyggilegt,
að gera þær svo upplýstar og fullkomnar, sem kostur
er á? Því þess skynsamlegar stjórna þær þá heiminum
og oss.
— Heimurinn er ekki svo heimtufrekur sem orð
leikur á; hann krefst ekki meira af mönnum en að þeir
komi fram nokkurn veginn sómasamlega.
— Menn hafa gott af að ferðast, til þess að kynna
sjer skoðanir og verk annara. Sjóndeildarhringurinn
stækkar og sjált byrgiugsskapurinn minnkar.
— Sá, sem heíir vit á að skýla heimsku sinni, er
ekki heimskur.
— Sá sanni ríkdómur mannsins er hið góða, sem
hann gerir. Þegar hann deyr, spyrja mennirnir: »Hve
mikinn auð ljet hann eptir sig?« En englamir spyrja:
»Ljet hann eptir sig mikið af góðverkum?«.
— Jeg trúi á þann guð, sem heiir skapað mennina,
en ekki á þann guð, sem mennirnir hafa skapað. T. G.
(64)