Dagblaðið Vísir - DV - 20.10.2004, Blaðsíða 31

DV Síðast en ekki síst
MIÐVIKUDAGUR 20. OKTÓBER 2004 31
Dugir suðvestanáttin til?
Við íslendingar erum haldnir
einkennilegri veruleikafirringu þeg-
ar kemur að umhverfismálum. Við
erum sítalandi um hvað við búum í
hreinu landi og varla heyrir maður
íslending tala við útlending án þess
að fyrir komi setningar á borð við:
„The air here is very clean" eða „We
are so lucky to have no pollution".
Þessar setningar eru kannski til
marks um ástandið á íslandi fyrir
fimmtíu árum eða svo. Hins vegar
höfum við greinilega endurtekið
þær svo oft að við trúum þeim enn-
þá og skiptir þá engu þó að öll gögn
bendi tii þess að loftmengun á
íslandi fari hratt og örugglega
vaxandi.
Mengun á Miklubraut
Reyndar þarf engin gögn til að
átta sig á því. Það nægir að klæða sig
í hlaupagallann og fara út að skokka
með Miklubrautinni enda er óskap-
lega hollt að hlaupa úti. Þegar mað-
ur er hins vegar búinn að draga ofan
í sig vænan skammt af svifryki, kol-
díóxíði og metani ætti að vera nokk-
uð ljóst að það er svo sem engin
ofgnótt af hreinu lofti á höfuðborg-
arsvæðinu. Þrátt fyrir þetta tölum
við stolt áfram um hreina loftið, rétt
eins og við séum öll með sjálfvirka
mengunarsíu í öndunarfærum sem
valdi því að við finnum ekki fyrir
þessu. Jeppaeign íslendinga á ekki
minnstan þátt í þessu. Hlutfallslega
fjölgar gasoh'ubifreiðum eða „dísel-
bílum", mun meira en bensínbflum.
Díselbflar eru taldir gefa frá sér meiri
efrii sem eru skaðleg heilsu manna,
eins og mturoxíð og svifryk, þannig
að jepparnir sem bruna um götur
höfuðborgarsvæðisins gætu skapað
stór heilsufarsleg vandamál. Það
merkilega við það er að flestir jepp-
arnir fara aldrei út úr bænum,
Katrín Jakobsdóttir
varaformaður Vg,
fjallar um veruleika-
firringu Islendinga.
Kjallari
Við sjáum sjóinn,
himininn, gróðurinn
og lækinasem
skoppa niður lyngi
vaxnar brekkur en við
sjáum ekki járnblend-
ið, álverið og gula
mistrið yfir þeim.
virðast ffemur vera einhvers konar
stöðutákn eða framlenging á oftast
karlkyns eigendum sínum. Væri ekki
nær að malbika meira úti á landi til
að greiða fyrir samgöngum um allt
land og sleppa því að kaupa alla
þessa jeppa?
Hlutablinda
Svo förum við út á land, keyrum
Vesturlandsveginn og tölum um alla
ósnortnu náttúruna með nokkru
stolti. í þessum málum virðast
fslendingar vera haldnir svokallaðri
hlutablindu. Hún lýsir sér þannig að
við sjáum sjóinn, himininn, gróður-
inn og lækina sem skoppa niður lyngi
vaxnar brekkur en við sjáum ekki
jámblendið, álverið og gula mistrið
yfir þeim. Kcumski er þetta þó ekki
blinda. Hugsanlega hafa margir
íslendingar enn fegurðarskyn
iðnbyltingarmanna sem þóttu
verksmiðjur fallegar. Þannig hrífast
erlendir ferðamenn sem keyra
Reykjanesbrautina af hrikalegu og
eyðilegu landslagi en íslendingamir
benda stoltir á iðnaðarhverfi Hafnar-
fjarðar sem hefur af einhverjum
ástæðum verið sett niður í hraunið á
móti álverinu þannig að það verður
bara að horfa beint áfram ef maður
vHl sleppa við fegurð iðnvæðingar-
innar.
Fórnarkostnaðurinn
Ýmis verðmæti má skapa í verk-
smiðjum en hlýtur fólk ekki að velta
fyrir sér fómarkostnaðinum? Viljum
við álver og verksmiðjur í hvem fjörð?
Er það hugmynd okkar um fegurð og
framfarir? Eða er það kannski einmitt
hin ósnoitna náttúra sem við trúum
greinilega enn að við eigum nóg af
sem er til marks um fegurð og fram-
sýna hugsun? Við ættum a.m.k. að
fara að hugsa okkar gang, athuga
hvemig okkur þykir loftið sem við
drögum ofan í okkur á umferðargöt-
unum og horfa á landslagið í kring-
um okkur. Þá kannski getum við tek-
ið upplýsta afstöðu og velt fyrir okkur
öðrum úrræðum en suðvestanáttinni
sem hingað til hefur séð um að feykja
menguninni eitthvert annað og firrt
okkur ábyrgð á eigin mengun. Hún
dugir ekki lengur til.
Sitjandi blaðakon-
unnar og siðferðis-
stig Dagblaðsins
Fyrir leið mistök féll niður ein
málsgrein úr bréfi sem í fyrradag var
birt frá Pétri Péturssyni, fyrrverandi
þul. Málsgreinin átti að fýlgja þeim
kafla bréfsins þar sem Pétur hafði
rætt nokkuð um „siðferðisstig" DV
meðan Jónas Kristjánsson ritstýrði
blaðinu. Hún var svo hljóðandi:
Lesendur
„Þá rifjast upp annað atvik er
sýnir hæpinn siðferðisþroska Dag-
blaðsins þá. Faðir konu minnar hvfl-
ir í Suðurgötukirkjugarðinum. Hann
var héraðslæknir í Borgarfirði, Jón
Bjarnason frá Steinnesi. Bróðir
hans, Hálfdan Bjamason konsúll í
Genúa á Ítalíu, sendi legsteina úr
ítölskum marmara á leiði bræðra
sinna, Gísla og Jóns. Legsteinninn á
leiði Jóns læknis var kapella, fagur-
lega gerð, með málmhliði fyrir dyr-
um. Hliðin vom fjarlægð af ungum
framtaksmanni sem seldi grindurn-
ar í bræðslu. Það var óþurftarverk.
En verri var hlutur Dagblaðsins.
Það sendi unga blaðakonu á vett-
vang ásamt ljósmyndara. Stúlku-
kindin raskaði graJfarró. Tróð sér
með sitjandann inn í kapelluna á
leiði læknisins. Flínaði framan í ljós-
myndarann og kvaðst heppin í hús-
næðisleysinu að hafa fundið húsa-
skjól og athvarf er hún gæti unað við
í húsnæðisleysi samtímans."
Beðist er velvirðingar á þessum
mistökum.
Stöðva verður nauðganir og grimmdina
Katrín Halldórsdóttir, Dísarborg-
um 2 í Reykjavík, skrifar:
Kynlífsmyndir eða klámmyndir, á
að myndskoða með heilbrigðu sið-
ferði. Það á að banna að sýna nauðg-
anir í slflcum myndum. Það sést á
andlitinu á konunum að þær eru mik-
ið kvaldar, í klámmyndunum. Slflcar
meiðingar verður að stöðva strax.
Þegar þú lest mannkynssöguna,
þá lestu um styrjaldir og grimmd
stjórnvalda við samfélagsþegna.
Sum hafa viljað draga sig úr grimmu
samfélagi og gerst munkar og nunn-
ur. Einnig eignuðust kaþólskir prest-
ar ekki fjölskyldur.
Meinið var að manneskjurnar
voru ekki fróðar um hvernig fram-
kvæma á samfarir á réttan, fullnægj-
andi hátt. Þess vegna hafa konur
verið h'tilsvirtar svo lengi eins og lesa
má í mannkynssögunni, vegna þess
að ekki er mögulegt að fjölga mann-
kyninu nema að þær kveljist við
samfarirnar og kveljist svo aftur þeg-
ar barnið fæðist. Þetta telst ófull-
komið hf og ömurlegt.
Það sem vantaði upp á fræðsluna
um kynh'fið, var að konan á að vera
blaut í leginu áður en limurinn fer
inn í legið. Vitað var um stinninguna
hjá karlmanninum, en kynertingin
hjá konum, um hvernig konan var
tilbúin til samfara, var ókunn. Þess
vegna meiddust konurnar, vegna
þess að legið var þurrt, vegna van-
þekkingar um að legið á að vera
blautt vegna samfara. Til þess eru
kossar og snertingar til að konan
verði blaut í leginu.
Þegar einstakhngar þekktu ekki
réttu aðferðina í samförum, þá var
lífið ófullnægandi og ömurlegt.
Einstaklingar urðu kærulausir
um tilfinningar annarra og grimmd-
in var allsráðandi. Lífið var ófull-
komið, konur kvöldust og þá geta öll
hin kvalist hka, virtist vera. Konur
voru taldar gahaðar vegna fáfræð-
innar um kvenlega kynertingu.
Þessi hræðilega fáfræði um kyn-
lífið, hefur valdið miklum skaða í lífi
einstaklinga, samkvæmt mannkyns-
sögunni. Margar konur voru lítils-
virtar og drepnar. Börn hafa einnig
hlotið tilfinningaskaða.fdrengir og
stúlkur), vegna fáfræðinnar um
kven-kynertinguna.
Þetta er sorglegasta tilefnið til að
vera grimm við einstaklinga, sorg-
legasta tilefni grimmdarinnar í
mannkynssögunni, vegna fáfræð-
innar. Vegna Guða-trúar sem kennir
að kynlíf sé óhreint, þá hafa mann-
eskjur ekki geta talað um kynlífið
svo auðveldlega sín á milli, til að
fræðast um hvernig framkvæma á
kynlífið rétt. Það er eins og Guða-trú
stjómi einkalífi fólks, í hegðun og
samskiptum, einnig varðandi
hjónabönd.
Grimmdin er vegna sperrings
eldri manneskja sem ekki fræddu
börnin sín um kynlífið og ólu börnin
upp í fáfræði um það. Þau virðast
Muam og tva bréfntari telur fáfræði um
kynertingu kvenna rótina að mörgu sam-
félagsböli í gegnum mannkynssöguna.
hafa ætlun um að stjórna lífinu hjá
yngri fáfróðu manneskjunum og
miklast af sjálfum sér. Öllum átti að
líða illa nema þeim. Slflc grimmd átti
aldrei að gerast, vegna þess að
mennsku hfi á aldrei að sóa vegna
sperrings.
Það á að stefna sjónvarpsstöðv-
um sem ennþá sýna nauðganir í
klámmyndum. Bæta þarf fræðsluna
um kynhfið og hafa það mjög aug-
ljóst hvenær kona og maður eru til-
búin til samfara. Með aukinni þekk-
ingu, batnar tilfinningalífið og hegð-
unin hjá manneskjum. Vegna þess
að manneskjur geta nú lifað full-
nægjandi og fullkomnu lífi.
Lifið heil.
• Um það er talað á Alþingi að
Geir H. Haarde, vara-
formaður Sjálfstæðis-
fiokksins, hafi verið
óvenjugeðvondur að
undanförnu og
stökkvi títt upp á nef
sér. Þetta mátti sjá
þegar Katrín Júhusdóttur, þing-
maður Samíýlkingar,
vakti athygli á því að
eingöngu væru karlar
í þingnefnd um stofn-
anir. Geir Hilmar fór
hamförum í ræðustól
og taldi málefna-
fátækt valda þessum umræðum...
• Skýringar á óyndi Geirs eru ekki
beinhnis uppi á borðinu. Úr sálar-
djúpi Sjálfstæðisflokksins heyrist þó
að ástæðan sé valdabarátta. Bjöm
Bjamason dómsmálaráðherra er
alls ekki talinn ógna
stöðu Geirs en öðm
máli gegnir með Þor-
gerði Katrínu Gunn-
arsdóttur mennta-
málaráðherra. Hún er
eftirlæti fjölmiðla og
skýst með ógnarhraða upp á
stjörnuhimin íslenskra stjórn-
mála.,.
• Á síðasta pisth Tímans.is sem er
nýtt vefrit Framsóknar em fjórir
pistlar á forsíðu. Tveir fjalla um
össur Skarphéðins-
son formann og árás-
irhansá HalIdórÁs-
grímsson sem össur
lflcti við strút hver
forðaðist að sjá kenn-
aradeiluna. Þriðji
molinn er um Jóhönnu Sigurðar-
dóttur og „reiknings-
snilld" hennar. Sá
flórði er um vinsælt
umræðuefni á veíjum
þessa dagana en það
er yfirlýsing varafor-
manns Samfylkingar-
innar í Silfri Egils um sjálfa sig þar
sem Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
sagði hiklaust: „...öflugir leiðtogar
einsog ég“. Greinilegt er að Sam-
fylking pirrar Framsókn...
• Guðni Ágústsson landbúnaðar-
ráðherra, eini maðurinn sem slopp-
ið hefur af dauðalista Framsóknar-
flokksins, þakkar það ekki síst öfl-
ugu hðsinni Hrúta-
vinafélagsins á Suð-
urlandi sem lýsti
óskoruðum stuðningi
við hann þegar ráð-
herrakrísan stóð sem
hæst. Það var einmitt
á fundi í Hrútavinafé-
laginu sem Guðni lýsti því að góðar
hægðir væm betri en miklar gáfur.
Nú er framundan stórviðburður hjá
félaginu sem haldinn verður á
Draugabarnum á Stokkseyri 13.
nóvember þar sem ÓlafurPáll
Gunnarsson og Ólafur Helgi Kjart-
ansson takast á um þekkingu sína á
poppsögunni undir dómgæslu
Lýðs Ámasonar, læknis og íjöllista-
manns...
• Meðal þeirra sem koma fram á
Draugabarnum er landsins snjall-
asti aðstoðarmaður, Illugi Gunn-
arsson, sem mun
leika á flygil. Einn af
hápunktum kvöldsins
verður þegar land-
búnaðarráðherra af-
hendir Bimilnga
Bjamasyni, forseta fé-
lagsins, uppstoppaðan risahrút að
gjöf. Þetta er frægur hrútur sem var
í eigu Kaupfélags Árnesinga en
týndist í hmni Sambandsins. Nú
hefur hrúturinn Gorbasjov fundist
eftir mikla leit og Guðni afhendir
hann velgjörðamönnum sínum...