Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1926, Blaðsíða 78

menningarleysi. Pó fei því fjærri, að nokkur þjóð
hafi útrýmt lús úr landi sínu.
Ef einhver þjóð sýndi það manntak, að útrýma
lúsinni með öllu, myndi það áreiðanlega verða víð-
frægt um allan heim og öðrum til fyrirmyndar.
Hjer er auðveldur leikur á borði fyrir oss íslend-
inga. Vjer þurfnm að taka lúsinni lak, sóma vors
vegna, þó tæplega sje hún lífshættuleg. Og því þá
ekki gjöra þetta svo myndarlega, að vjer útrýmum
henni gjörsamlega. Ef vjer vildum og værum sam-
taka gætum vjer gjört þetta á einum mánuði, og
kostnaðurinn væri svo lítilfjörlegur, að hann hefði
enga þýðingu. Hann yrði líklega ámóta upphæð og
vjer kaupum lúsakamba fyrir á einu ári.
Vjer erum langt komnir með að útrýma geitum.
Því ekki að láta lúsina fara sömu för.
Petta væri sannkölluð landhreinsun!
En hvernig gætum vjer komið þessu í framkvæmd?
Jeg held að eina leiðin til þess sje sú, að húsmœðurn-
ar, konurnar, taki petta mál upp á sina arma. Allur
þrifnaður og hreinlæti á heimilum vorum er þeirra
verk og þetta mál er einfalt hreinlætisraál. Hitt er
auðvitað sjálfsagt, að hjeraðslæknar legðu sitt til eftir
beztu getu og án nokkurs endurgjalds.
Konur hafa nú ýmsan fjelagsskap á milli sín, og
erlendis hefir reynslan sýnt, að kvenfjelögin hafa
komið að miklu gagni, ekki sízt í Bandarikjunum,
og hrundið ýmsum mikilvægum málum áleiðis. Ef
allar húsmæður í einhverri sveit tækju sig saman
um, að útrýma lúsinni, ætti þeim að vera það í lófa
lagið. Ef þær gæfu siðan konum í nágrannasveitum
leiðbeiningu um reynslu sína væri líklegt, að hver
sveitin eftir aðra yrði með í þessum tramförum. Ef
til vill gæti samband ísl. kvenna orðið þessu máli til
mikils stuðnings.
Pó það meginatriði væri fengið, að konurnar vildu
(74)