Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.2004, Blaðsíða 53

Dagblaðið Vísir - DV - 11.12.2004, Blaðsíða 53
DV Helgarblaö LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 2004 53 Margar persónur úr Eyjabókum Einars Kárasonar eiga sér fyrirmyndir í ættingjum mínum. af fuglum og ævintýrum. Allt þetta svæði gjörbreyttist með komu hers- ins, frelsið sem við höfðum notið hvarf eins og dögg fyrir sólu. Bret- amir höfðu að vísu ekki girðingar um sína kampa en Amerflcanarnir girtu sig af. Vígi voru svo reist við sjóinn. Atvinnuleysið hvarf vissulega og fólk hópaðist á mölina. Eftir stríðið fylltust svo braggamir af aðkomu- fólki og þeim sem ekki gátu byggt meðan byggingarefni var allt skammtað. Margar persónurnar úr Eyjabókum Einars Kárasonar eiga sér fyrirmyndir í ættingjum mínum á Grímsstaðaholtinu." Nauthólsbrennan Karóhna spákona Eyjabókanna á sér fyrirmynd (Jósefínu Eyjólfsdótt- ur frá Nauthól. „Hún var föðursystir mín,“ heldur Eyjólfur áfram. „Árið 1902 bjuggu afí minn og amma með börnum sínum á Nauthól og þar átti sér stað mikil harmsaga. Tíðarand- inn var annar þá og þegar talið var að þar væri komin upp taugaveiki var bærinn brenndur. Gömul hjón höfðu látist þar með stuttu miilibili og ungur frændi ömmu, sem hafði fylgt þeim til grafar, dó síðan. Þá var hörku norðanbál og pilturinn fékk lungnabólgu og dó. Þá kom upp þessi saga um að taugaveiki væri í bænum, þá var fólk álíka hrætt við taugaveiki og það er við alnæmi í dag. Afi minn og amma voru bláfá- tækt fólk, áttu ekki annað en Naut- hól og bát og í þá daga fékk fólk ekki bætur fyrir að þurfa að rýma hús sín. Auðvitað voru þau treg til þess en í bók minni vitna ég um þetta allt í ævisögu Sigurðar Briem póstmeist- ara. Þar segist hann hafa verið aðal- hvatamaðurinn að þessari brennu, segir jafnframt að Eyjólfur hafi ekki viljað yfirgefa staðinn en hafi skriðið út úr brunanum með hyski sitt eins og hann orðar það.“ Taugaveiki eða hafnarstæði? Eyjólfur segir Einar Benedikts- son, skáld og athafnamann, hafa vakið athygli manna á hugsanlegri höfn í Nauthólsvík. „Enda styttra til útíanda úr Skerjafirði en Kollafirði. Bæjaryfirvöld sáu ef til vill framtíð- arhöfii Reykjavíkur fyrir sér þarna en bæjarsjóður átti ekkert fé og fyrir var aðeins einn bær, Nauthóll. Afi minn var mikill maður vexti og heljarmenni að burðum en mein- laus. Þegar hreppsnefnd Seltjarnar- ness, bæjarstjóm Reykjavíkur og landlæknir höfðu samþykkt brenn- una, höfðu menn uppi njósnir því afi minn var mikill vextí og heljar- maður að burðum. En ákaflega meinlaus og ljúfur. Þeir þorðu þó ekki að koma nálægt bænum fyrr en hann hafði róið til fiskjar. Þá komu brennumenn ríðandi með kyndla sína og lögðu eld að bænum. Jósefína var þá 10 ára, hún slapp frá þeim og faldi sig í klettaskoru í öskjuhlíðinni þar sem Perlan stend- ur í dag. Pabbi var 12 ára og komst á bak hesti sínum, reið í hendingskasti að Leynimýri með brennumenn á eftir sér. Þeir mddust þar inn en Gísh bóndi sagði þá „Hingað og ekki lengra drengir. Þið takið ekki Jón af mér." Þá fóm þeir í burtu en fjöl- skyldunni var tvístrað en afi kom að bænum brenndum. Hann endur- byggði Skildinganeskot og kom fjöl- skyldunni saman á ný en hokxið gekk ilia og bærinn var tekinn upp í skuldir og fjölskyldan varð að flytja." Saknar afkomendanna Eyjólfur hefur þegar bmgðið sér á kaffihúsið sem kennt er við bæ afa hans úti við Nauthólsvík. „Þar fer ljómandi vel um mig en vissulega er þetta ægileg saga. Einari Kárasyni þykir þetta efni í stórmynd hef ég heyrt. Þegar ég er búinn að fagna jólum og áramótum hér held ég í fjörutíu stiga hitann um hásumar suður í Ástralíu. Við Mary höfum ferðast heilmikið um Ástralíu sjálfa, Tasmaníu og Nýja Sjáland. Ég hef töluvert stundað garðyrkju þar syðra því þar grær allt sem gróið getur al- veg látlaust. Maður þarf að taka garðana þrisvar í viku. Sambýhs- kona mín á lflra lúxusíbúð á Gull- ströndinni í Queensland og þar höf- um við verið töluvert. Auðvitað sakna ég afkomend- anna en ég á góða dóttur og barna- börn og þau em dugleg að heim- sækja okkur. Ég skrepp líka oft hing- að heim í heimsóknir, nú á dögum er ekki erfitt að vera í stöðugu sam- bandi heimsendanna á milli," segir Eyjólfur sundkappi Jónsson, eld- hress og tæplega áttræður. rgj@dv.is Spennan getur lagt heimilið í rúst! RAFIÐNAÐARSAMBAND tSLANDS Láttu fagmenn skoða hjá þér raflögnina fyrir jólin. Gleðilega hátíð!
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.