Geislinn - 01.09.1930, Qupperneq 8

56
GEISLINN
Er
Kristur
þinn Frelsari?
Listmálarinn Stenburg, sem átti
heima í hinum eldgamla bæ,
Diisseldorí, hafði verið uppfræddur
í kristindómi, eins og aðrir menn
meðal hinna kristnu pjóða, en hann
hafði samt ekki hugmynd um hvað
pað var, að eiga Krist fyrir persónulegan
Frelsara sinn, sem getur leyst oss frá synda-
byrði vorri og hegningu hennar.
Hann hafði verið hvattur til að mála mynd
af krossfestingunni. Detta gjörði hann, en hann
gjörði pað ekki af neinum raunverulegum kær-
leika til Krists, eða í trú á hann, heldur vegna
peninganna og til pess að ná írægð.
Einn fagrann vormorgun, pegar Stenburg
leitaði sjer hvildar úti í skóginum, í nánd við
Diisseldorf, gekk hann framhjá tatara-stúlku
nokkurri, er sat og fljettaði köríur. Stenburg
var undrandi yfir fegurð hennar, pví stúlkan
bauð af sjer meiri yndispokka, en alment gjör-
ist hjá hennar fólki. Hann ákvað pví með
sjálfum sjer, að fá hana tif að vera fyrirmynd
að málverki, er hann ætlaði að fara að mála,
sem var af spánskri dansmær. Dað var pegar
afráðið, að Pepita, svo hjet stúlkan, skyldi
koma til vinnustofu hans prisvar í viku.
Stúlkan kom á tilsettum tíma. Dað var alveg
nýtt fyrir henni að sjá alt pað, er hún sá á
vinnustofu listmálarans. Dað var pess vegna
ekki undarlegt, pótt henuar dökku augu lýstu
undrun og aðdáun, meðan hún var að líta af
einu málverkinu á annað. Snögglega varð hún
gripin af myndinni af krossfestingunni, og hún
spurði með skýrum rómi, um leið og hún
benti á krossinn i miðjunni:
„Hvað er petta?“
„Kristur“, svaraði Stenburg kæru-
leysislega.
„Hvað á pað að pýða, sem peir
gjöra við hann?“
„Deir eru að krossfesta hann.“
1 „Hverjir eru pað, sem standa umhverfis
hann og eru svo hörkulegir ásýndum?11
^”„Líttu nú við,“ sagði listmálarinn, „jeg get
ekki svarað pjer meiru núna. Hugsaðu ekki
um annað en vera nákvæmlega eins og jeg
segi pjer.“
Stúlkan porði ekki að tala meira, en hún
hjelt samt áfram að einblína á myndina.
Dví oftar sem stúlkan kom á málarastofuna,
pví meir var hugur hennar og hjarta bundið
við pessa mynd. Enn einu sinni vogaði hún
sjer að leggja fram spurningu um hana, pví
hún práði svo ákaft að fá að vita meira um
pýðingu hennar.
„Hvers vegna krossfesta peir hann? Var
hann vondur maður, mjög vondur?“
„Nei, hann var góður maður.“
Hve merkilegt er ekki petta, hugsaði hún,
en var pó glöð yfir að fá að vita meira um
pessa dásamlegu mynd. Hún sagði nú ekki
meira, en hin stóru, dökku augu hennar voru
samt áfram bundin við myndina.
Degar Stenburg skildi loks, hve sólgin hún
var í að komast f nánari kynni við pýðingu
pessarar myndar, sagði hann dag nokkurn:
„Heyrðu, nú skal jeg segja pjer pað í eitt
skifti fyrir öll, hvað myndin hefur að pýða,
en pá mátt pú heldur ekki koma með fleiri
spurningar."
Frásagan um list-
málarann Stenburg
frá Diisseldorf.