Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.2005, Blaðsíða 14

14 MÁNUDAGUR 17. JANÚAR 2005
Neytendur DV
Fjórir lamaðir eftir hrukkuspraitúr
Heilbrigðisyfirvöld í Flórídafylki í
Bandaríkjunum vara fólk nú eindregið
við hrukkusprautum en fjórir einstak-
lingar þar lömuðust eftir að hafa feng-
ið sprautur með samheitalyfi i stað
botox. Botox er í raun bótúlineitrun
sem hindrar taugaboð og veldur löm-
un. Litlir skammtar afefninu slaka
þannig á andlitsvöðvunum og fjar-
lægja hrukkur. Bftir þrjá til fjóra mán-
uði frá vöðvarnir fullan kraft á ný. Ef
efnið er ofnotað getur það valdið var-
anlegum skaða og vöðvarýrnun.
Tveir karlar og tvær konur lömuðust
eftir að hafa fengið sprauturnar og
urðu að fara I öndunarvélar. Tvennt er
lamað að hluta og á endurhæfinga-
stofnunum en tvennt er enn á sjúkra-
húsi. Yfirvöld I Flórída hafa rakið sam-
heitalyfið til lyfjafyrirtækis iArizona en
það selur læknum viðs vegar um
Bandarikin þessa vöru sina. Kæra á
hendur lyfjafyrirtækinu hefur verið
lögð fram i Flórida og er það ekki ein-
ungis sakað um að selja eitraða vöru
heldur eiga stjórnendur fyrirtækisins
að hafa fyrirskipað að öllum gögnum
um lyfið, gerð þess og sölu á þvi skyldi
eytt úr tölvum fyrirtækisins.
Álfabikarinn
og notagildi
hans
Konur sem stunda sund
og aðrar íþróttir, umhverf-
isvænar konur, konur sem
hafa ofnæmi fyrir dömu-
bindum eða töppum og
reyndar óbreyttar konur
velja margar að nota álfa-
bikarinn meðan á blæðing-
um stendur. Þetta er bjöllu-
laga, margnota gúmmí-
bikar sem tekur við allt að
300 ml af tíðablóði, gerður
úr 100% náttúrulegu
gúmmíi án aukaefni og
veldur því ekki ertingu.
Álfabikarinn endist i tíu ár efrétt er
með hann farið, skiiafrestur á hon-
um er 3 mánuðir efkona getur ekki
notað hann afeinhverjum ástæð-
um.
Álfabikarnum er komið fyrir neðar-
lega i leggöngunum meðan á tið-
um stendur. Hann er tæmdur á 4-
12 klukkustunda fresti, blæðingar
eru mismiklar.
Við framleiðslu Áifabikarsins er
notað eins umhverfisvænt ferli og
kostur er. Gúmmítrén eru ekki
hoggin niður, heldur er kvoðunni
tappað afog sama plantekra
notuð mörgum sinnum.
Álfabikarinn er i tveimur stærðum;
A fyrir konur sem hafa fætt og B
fyrir konursem ekki hafa fætt. B
hentareinnig konum sem gengist
hafa undir keisaraskurð.
Álfabikarinn e'rþveginn úr vatni og
mildri sápu. Ekki má sjóða hann,
þvi náttúrulegt gúmmiið gæti
trosnað og eyðilagst við suðu.
Álfabikarinn er sótthreinsaður með
edikslausn; lagður i 1 hluta af
borðediki á móti 4-6 hlutum af
vatni i 1/2-1 klukkustund og siðan
skolaður vel I heitu vatni.
Að loknum blæðingum erÁifabik-
arinn þveginn, sótthreinsaður og
þurrkaður og geymdur i litlum
bómullarpoka sem fylgir honum.
Plástur í stað
sprautu
Svo gæti farið að spraut-
ur og nálar verði óþarfar
eftir nokkur ár, því tveir
H efna-
fræðingar
^ við Háskól-
1 ann í Toronto í
Kanada eru að
þróa plástur sem
leyst gæti sprautur af hólmi.
í plástrinum eru sameindir
sem geyma lyfln í sér og
þegar plásturinn er settur á
líkamann fara þau gegnum
húðina og beint í blóðrás-
ina. Sameindirnar eru búnar
til á tilraunastofum en
kostnaður við framleiðslu
þeirra er mjög hár. Enn á
eftir að gera marktækar til-
raunir með plásturinn en
þær gætu tekið nokkur ár
vegna hins háa kostnaðar.
Sérfræðingar víða um heim
em þó sammála um að upp-
fmningin sé afar merkileg.
. hveturfólk til að senda inn hugmyndir á netfangið heilsa@dv.is og kaerilaeknir@dv.is effólk vill beina spurningum til Katrínar Fjeldsted. Heilsusíðan birtist íDV á mánudögum.
Á miðvikudag fagna OA-samtökin 45 ára afmæli. Hér á landi verður haldinn opinn
afmælisfundur að Tjarnargötu 20 og þar ætla þrír OA-félagar að segja sögu sina. OA
eru alþjóðleg samtök fólks sem á við matarfikn að stríða og gæta meðlimir nafn-
leyndar í fjölmiðlum. Hálfþrítugur háskólanemi í Reykjavik rekur hér sögu sína.
„Ég mætti á minn fyrsta fund í
samtökunum miðvikudaginn 11.
febrúar í fyrra," segir hálfþrítugur
háskólaneminn hress í bragði og
ekki annað að sjá en að hann sé vel á
sig kominn til líkama og sálar. „Um
tveimur mánuðum fyrr höfðu for-
eldrar mínar sótt mig á heimili mitt
en þá var ég búinn að éta mig úr
skóla og var orðinn 180 kg. Ég átti
erfitt með svefn, vakti í löngum
lotum og át. Allt mitt fé fór í mat,
ekki í reikninga eða afborganir."
Getur ekki hætt
Ungi maðurinn segist þá hafa
verið búinn að gefast upp. „Ég var
búinn að prófa alla heimsins megr-
unarkúra, náði til dæmis einu sinni
af mér 21 kllói á einum mánuði með
því að fara daglega í ræktina og
drekka 5-7 lítra af vatni á dag. Senni-
lega hef ég alltaf verið ofæta,
mamma kvartaði oft undan því að
ekki væri hægt að eiga kex og slíkt á
heimilinu, ég æti allt. Þegar áfengis-
sjúklingur drekkur áfengi gerist eitt-
hvað og hann getur ekki hætt, það
sama kemur fyrir mig ef ég borða
sykur í of miklu magni.
Ég byrja á kexpakka, klára hann
og veit ekki af hverju. Ég var ekkert
mjög feitur krakki en fékk á mig
stimpil vegna neysluvenjanna.
Þrettán ára gamall var ég búinn að
prófa alls konar kúra og jafnvel stól-
pípur, lenti í einelti og farinn að
hugleiða sjálfsmorð. Ekki vegna ein-
eltisins heldur vegna þess að ég sá
ekki að líf mitt myndi nokkurn tíma
breytast."
Heim í meðferð
En unglingurinn tók nú að lengj-
ast og grennast. „Ég stundaði körfu-
bolta en það eina sem breyttist var
að ég hreyfði mig mikið, neysluvenj-
urnar breyttust ekkert. í menntó
varð ég fyrir tilfinningalegu „áfalli"
og notaði það til að blása mig upp
sem óskaplegan píslarvott en þetta
var bara tímasprengja sem sprakk.
Alveg sama hvað gerðist hefði ég
fundið einhverja leið til að byrja
aftur að háma í mig og ég náði ein-
um 30 kílóum á þremur mánuðum.
Ég vissi vel að ég mátti ekki borða
sykur. Ég entist í bindindi í einhverj-
ar vikur eða mánuð en svo seldi ég
sjálfum mér að ég réði alveg við einn
bita, alveg eins og alkinn sem fellur á
einu glasi. En ég trúði
mér! Þetta köllum
við huglæga þrá-
hyggju. Ég fór frekar í
tvær sjoppur en eina
og á skyndibitastöð-
um keypti ég fjöl-
skyldupakka fýrir
mig einan. Foreldrar
mínir búa úti á landi
og ég fór reglulega
heim í meðferð. En
þarna í desember
2003 hafði mér tekist
að loka mig af í
marga mánuði,
hrinda frá mér öllum
vinum, hætt að svara
í símann, éta og éta
og á endanum missti
ég auðvitað íbúð-
ina."
Lausnin finnst
Maðurinn segist
sjálfsagt hafa þurft
að liggja reglulega á
Reykjalundi ef for-
eldrar hans hefðu
ekki búið úti á landi.
„Því auðvitað komst
líkaminn alltaf í þrot
öðru hverju og ég
varð að hvíla hann.
Heima hjá foreldr-
um mínum hafði
vinkona þeirra verið
gestkomandi og við
spjölluðum saman.
Hún áttaði sig á að
ég var í meðferð hjá
foreldrum mínum
og sagði mér frá OA.
Ég taldi mig nú ekki
hafa þörf fyrir slíkt,
gæti aldeilis séð um
þetta sjálfur. Ég
kynni þetta allt.
Hún hafði sam-
band við mömmu
þegar hún frétti
hvernig komið var
fyrir mér í desember
2003 og um jólin
sendi hún mér tölvu-
póst og hvatti mig til
að koma á fund. Hún
sendi mér tvo eða þrjá og þeir voru
allir svo fallegir að ég ákvað
eiginlega að fara á fund fyrir hana,
gera henni þann greiða. Og þarna í
febrúar mæti ég á minn fyrsta fund,
kynnti mig og settist niður. Og þá
stendur upp stelpa, litlu eldri en ég,
grönn og fín. Ég
hugsaði auð-
vitað hvað í
„Ég stunda í líkamsrækt
um það bil fimm sinnum í
viku á Nordica Spa yfir
vetrartímann," segir Gunn-
laugur Guðmundsson
stjörnuspekingur. „Yfirleitt
fer ég í tæki en svo finnst mér gott
að brenna svolítið á bretti og fer því tvisvar í viku á
það. Á sumrin reynir maður auðvitað að vera sem mest
úti og þá fer ég oft í langar gönguferðir."
fjandanum ég væri að gera þarna
með þessari stelpu. Svo rakti hún
sína sögu og hún var nákvæmlega
eins og mín, þetta hefði getað verið
ég! Lið fyrir lið var saga hennar saga
mín."
Rót vandans
Þegar háskólaneminn hlustaði á
sögu stelpunnar áttaði hann sig á
hversu sjúkur hann var. „Og þegar
ég mætti á næsta fund hitti ég
verðandi trúnaðarmann minn. Ég
hitti hann nokkrum dögum síðar,
hann vildi hjálpa mér og sagði
mér að það eina sem OA-samtök-
in hefðu upp á að bjóða væri 12
spora-kerfið og vinnan tengd því.
Nú passa ég mig að borða ekki of
mikið, ekki of oft og halda mig fjarri
þeim hráefnum sem virka á mig eins
og áfengi á alkann. Þessa uppskrift
get ég auðvitað fengið alls staðar en
Átfíkillinn í Háskólanum Hefurgóða
reynslu af 12 sporakerfinu sem hefur
hjálpað honum við að hægja á átfíkninni.
það sem skiptir-sköpum er 12 spora-
vinnan. Og ég lærði ýmislegt fleira,
því undir öllu lá rót vandans eða það
sem við köllum andlegt mein í sam-
tökunum.
Sama hversu vel mér leið, hversu
vel mér gekk í skóla, vinnu eða sam-
félagi fann ég alltaf fyrir tilgangsleysi
og óhamingju. Mér fannst alltaf eitt-
hvað vanta í lífið. Og þetta andlega
mein er alltaf til staðar ef ég vinn
ekki tólf spora vinnuna í samtök-
unum. Nú get ég tekið á tilfallandi
depurð, óhamingju og jafnvel sorg.
Ég finn raunverulega fyrir hamingju
minni og get horfst í augu við hana.
Þar fyrir utan er ég kominn niður í
116 kíló," segir háskólaneminn með
gleðiglampa í augum. „En það er
bara skemmtilegur bónus."
rgj@dv.is