Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.2005, Blaðsíða 33

DV Menning
MIÐVIKUDAGUR 13. APRÍL 2005 33
Leikhús listamanna var meö sitt þriðja gigg í Klink og bank á föstudag í síðustu viku og Elísabet Brekkan
var á staðnum og leit á liðið: „Örlítil myndbrot tengjast saman og verða að kvöldskemmtun í gömlu Hamp-
iðjunni þar sem ryk og skítur, sígarettureykur og skrölt í flöskum og dósum fær ívið meira vægi en hinir
listrænu viðburðir sem verið er að blása til. Þegar vara er ókeypis er ekki skilaréttur á henni. Skrítið!“
Mvndlist
Á föstudagskvöldiö blésu
myndlistarnemar til leiklistaruppá-
komu þar sem áhorfendur voru
lóðsaðir um mismunandi óhreinar
vistarverur. Fyrsta atriðið á þessari
kvöldvöku hófst á neðri hæð húss-
ins í einhverju gigg-herbergi þar
sem nokkrir tónlistarmenn gátu
tyllt niður rassi og teygt sig í áslátt-
arhljóðfæri. Maður með mikið
skegg leitaði að rafmagnssnúru til
að tengja bassann sinn, það var
ekki hluti af uppákomunni heldur
einfaldlega í takt og anda við aila
þessa atriðarunu, það er agalaust
og óæft.
Engu að síður var þetta nú svo-
lítið næs tónaflóð þegar það hófst,
það er Magnús Jensson sem samið
hefur og kallað Tónleikur.
Prinsessan reynir að klöngr-
ast upp á prinsinn
Næst er áhorfendum boðið til
hins mikla Berlínarsals, það er stór
salur á eftir hæð og þar var upp-
dekkað borð með glitrandi dúk og
vínglösum og ávöxtum, svona eins
og í gömlum kastala eða á heimili
Adamsfjölskyldunnar. Einkar fögur
prinsessa, dökk með rauðar varir,
settist við annan borðsendann og
krýndur kóngur eða prins við hinn.
Grænhærð tölvudúkkulísa hóf að
segja sögu þeirra á ensku við undir-
leik titrandi hátæknitónlistar. Þeg-
ar prinsessan reif af sér perlufest-
ina og tók einhver köst og spjallaði
við sinn sljóa prins var töluð ís-
lenska. Þau skutu hvort annað í
lokin. Techo Witch kölluðu þær Ás-
dís Sif og Lára Sveins þetta atriði.
Seyðandi tónar hjá Ingi-
björgu Magna
Ekki gráta mamma hóra, var
brúðuleikhús bull sem Snorri Ás-
mundsson setti saman.
Atriði sem Ingibjörg Magnadótt-
ir hafði sett saman þar sem hópur
fallegra stúlkna kom inn undir tón-
um eða hljóðum seyðandi vatns og
hún kallaði Inn í kirkju út úr trú, var
einmitt svohtið seyðandi og flott,
en maður spyr sig af hverju þurfa
allar stúlkar að hta út eins og þær
séu siarfandi á pútnahúsi?
Að þessu loknu tók við argandi
atriði sem hét því flotta nafni multi
simplicity og Steini Plastik og Sess-
elja Guðmundsdóttir eru skrifuð
sem höfundar að.
Jakkafataglamur
Skyndilega fylhst sviðið af talandi
svartklæddum karlmönnum eins og
á einni allsheijar Brussel-samkomu
og skær geisli lýsir upp eina kven-
kynspersónu sem er líklega ritari,
stúlka I svörtu pilsi, hvítri skyrtu og
með óhemju þykk gleraugu. Hún
stendur og stendur og starir og bíð-
ur og var í einu orði sagt frábær.
Þessir karlmenn voru að ganga frá
hlutabréfakaupum eða dflurn og
dellum eins og karlmenn af þessu
tagi gera í sína GSM-síma og alltaf
stóð stúlkan teinrétt og augun tif-
uðu bakvið þessi þykku sjóngler.
Þetta atriði var auðvitað á allt öðru
plani en annað sem boðið var upp á
og það var Ilmur Kristjánsdóttir sem
lék þetta htla skondna hlutverk.
Helgi Svavar og Davíð Þór sömdu
þennann örþátt. Þetta var gott atriði
þar sem verið var að segja eitthvað,
en aðeins of langt.
Rassaköst
í einu horni salarins var búið að
mála bláa sundlaug og á vegginn
heilmikla tröppu. Ungur maður
leggst oná sundlaugina kviknakinn
og á bakkanum sitja tvær fallegar
ungar konur báðar einnig naktar.
Upp við vegginn stendur enn einn
berrasslingurinn og snýr sínum
Leikkvöld listamanna
Einþáttungar eftirýmsa fluttir i
húsnæði Klink og Bank i Braut-
arholti, 8. apríl.
íturvaxna botni I átt að áhorfend-
um. Drengurinn I lauginni segir svo
algera nonsens-sögu um nafn-
greindar persónur í íslensku tórflist-
arlífi og að lokum stekkur önnur
stúlkan út í laugina til hans, sú sem
var gift manninum á bakkanum og
óvart lenti höfuð sundlaugarstrípal-
ingsins I klofl konunnar. Alveg
óvart.
Þetta er á svo miklu smábarna-
bull-plani og heimskulegt að
maður getur ekki annað en spurt
sig hvort nokkuð sé kennt í þess-
um skóla. Það var Ragnar Kjart-
ansson sem átti heiðurinn að
þessu atriði. Það er svolítið sorg-
legt til þess að hugsa að aga- og
kæruleysi skuli vera orðið aðals-
merki ungra listamanna, sem
virðast helst sækja yrkisefni sitt í
klofið á sér.
Elísabet Brekkan
Þetta atriði var auðvitað á allt öðru
plani en annað sem boðið var upp á
og það var llmur Kristjánsdóttir sem
lék þetta litla skondna hlutverk.
Myndleikur eða leik
rnynd eða ekki neitl?
Kunn baráttukona fyrir réttindum kvenna og hatrammur andstæðingur klámiðnaðar heimsins er látin
Andrea Dworkin
Andrea Dworkin er látin fimmtíu
og átta ára að aldri. Hún andaðist I
svefni að morgni þess m'unda á
heimili sínu í Washington. Andrea
var landsþekkt um öll Bandaríkin og
sögð á löngu tímabili ein hataðasta
kona stórveldisins. Hun var kunn
um allan hinn vestræna heim fyrir
ákafa og harða baráttu fyrir réttind-
um kvenna. Hún var afbragðs höf-
undur og var ein þeirra sem hefur
sett mark sitt á mannréttindaum-
ræðu okkar tíma með þrotlausu
starfi sínu og hugsjónum.
Andrea var útlits eins og skrípa-
myndin af róttækum femínistanum
í andróðri og hatursflaumi þeirra
sem berjast gegn jöfrium réttum
kynjanna: hún var feit og óhirt, gekk
í mussum og gallabuxum, var les-
bísk og bjó um árabil með homma.
Hún skrifaði á löngum ferli stnum
þrettán bækur: skáldskap í lausu og
bundnu máh og verk um þjóðfélags-
mál. Kunnust var hún fyrir tíma-
mótaverk sitt Pomography - Men
posess women sem kom út 1979 og
dró saman á áhrifaríkan hátt marg-
vísleg rök gegn klámhugsun sam-
tíma okkar. Opinská og einbeitt
andstaða hennar skóp henni gríðar-
lega og útbreidda hatursherferð sem
var háð með fjölmiðlum af ýmsu
tagi. En skoðanir hennar og rök hafa
lengi sáldrað inn í hreyfingu femín-
ista í fjölda landa og bárátta
hennar hefur haft víðtæk áhrif
þó enn hafi þau ekki náð að
stemma stigu við skipulegu
misrétti kvenna.
Andrea var fædd í smábæ í New
Jersey og var gyðingur. Hún var alla
tíð afar upptekin af helförinni enda
alin upp við munnlegar frásagnir
þeirra sem höfðu sloppið við gyð-
ingaofsóknir Evrópu og hinna sem
misstu vini og vandamenn á síðustu
öld. Níu ára var hún misnotuð í kvik-
myndahúsi. Eftir þátttöku í mót-
mælum gegn Víetnamstríðinu var
hún handtekin átján ára
og henni stungið á betrun-
arhæli fyrir konur þar sem
henni var nauðgað í skoðun af
tveimur læknum. Hún giftíst hol-
lenskum stjómleysingja sem barði
hana og skildi við hann. Síðasta og
alvarlegasta árásin á líf hennar varð í
heimsókn hennar til Frakldands
1999 þar sem hún var drögguð og
henni nauðgað á hótelherbergi: hún
kærði ekld atburðinn sem var harka-
lega gagnrýnt af mörgun kynsystr-
um hennar sem efuðust jafnvel um
sannindi hans.
Dæmi Andreu er að mörgu leytí
einstakt: Hún leit á kynlíf sem helsta
tæki karlmanna til að halda konum
niðri. Hún stundaði ekki samfarir og
leit á þær sem kúgunartæki. Hún var
afar róttæk f mörgu: var fýlgjandi
morðum án dóms og laga á ofbeldis-
mönnum gegn konum og bömum,
taldi dauðarefsingu rétttlætanlega,
skoðanir hennar á stöðu gyðinga
vom handan við grófasta síonisma.
En arfleifð hennar var fyrst og fremst
sjálfstæðið: það að þora að hafa sfna
skoðun í bága við stóran og valda-
mikinn meirihluta, þora að berjast
fyrir réttí hins kúgaða kvenkyns
heimsins með róttækum viðhorfinn
og djörfum kröfum, þora að móta líf
sitt á sfnum forsendum án þess að
láta undan vanahugsun og kveifar-
skap þess sem alltaf vill flýja inn í
skjól hins hefðbundna.
Vefslóð heimasíðu Andreau
Dworlan: http://www.nostatusquo-
.com/ACLU/dworkin/
Pornografía: karlar eigna sér
konur. Úr sjöunda kafla um
Hórur. 2. útgáfa 1981.
Karlmenn tilhægri og karlmenn til vinstri
hafa órjúfanleg tengsl við hórerí sem slikt,
sama hvaða hugmyndafræðileg tengslþeir
hafa við hjónabandið. Vinstrið Htur á háruna
sem frjálsa kynveru á opinberum vettvangi
og fínnst hún æsandi sökum þess hvað hún
er brynjuð. Hægrið sér melluna sem merki
um valdsex hinna illu kvenna og notkun
karla á slikum verum er leyndó, litið sóða-
leyndó.
Gamli klámiðnaðurinn var hægrisinnaður
iðnaður: leynipeningar, leynisynd, leynisex,
leynilauslæti, leynikaup og -sala á konum,
leynigróði, leynifögnuður ekki bara afkynlif-
inu heldur lika afkaupum og sölu. Nýi klám-
iðnaðurinn er vinstrísinnuð starfsemi, kynnt-
ur sérstaklega afstrákunum frá sjötta ára-
tugnum sem einföld ánægja, lostafjör, opin-
bert kynlíf, hóran dregin af hinu borgaralega
(svoj heimili út á göturnar fyrir lýðræðislega
neyslu allra karimanna, frelsi hennar og
frjálst kynlifsem hóran hans - sem henni lik-
arsvo vel. Það er hennar pólitiski viljiogkyn-
ferðislegi vilji; það er frelsið. Utla sóöaleynd-
armál hins vinstrisinnaða klámiðnaðar er
ekki kynlif heldur bisness.