Freyr - 01.08.1947, Blaðsíða 3

XLII. árgangur Nr. 15 -16
REYKJAVIK, ÁGUST 1947
Lax og
Til skamms tíma álitu menn, að mergð
fiska í sjó og fersku vatni væri óþrjót-
andi og því hverjum óhætt að veiða eins
mikið og hann vildi. Á síðustu áratugum
hefir þó komið í ljós að þessi skoðun var
ekki á rökum reist, því greinileg rýrnun
hefir átt sér stað í stofnum margra fisk-
tegunda, sem freklega hafa verið veiddir.
Helztu ráðin, sem nota má gegn ofveið-
inni, eru takmarkanir veiðarfæra, stytt-
ing veiðitíma og minnkun veiðisvæða, og
má beita einu eða fleiri af ráðum þessum,
eftir því sem við á í hvert sinn. En skjótur
árangur byggist þó á margþættum og víð-
tækum ráðstöfunum.
Slíkar ráðstafanir, hafa í fyrstu verið
illa séðar af þeim, sem mestra veiðihags-
muna hafa að gæta, en þegar árangur-
inn af þeim hefir komið fram, þá hafa
menn sannfærst um gildi þeirra.
Alþekkt dæmi um árangursríkar ráðstaf-
anir til að auka rýrnandi fiskistofna, er
silungur
samvinna Bandaríkjanna og Kanada um
ræktun lúðustofnanna í Norður-Kyrra-
hafinu.
Um 1920 var mjög gengið á lúðustofn-
ana í Norður-Kyrrahafinu. Stjórnir fyrr-
nefndra landa sáu, að við svo búið mátti
ekki standa, og skipuðu Alþjóðalúðunefnd-
ina árið 1924. Nefndin rannsakaði lífsíeril
og lífsskilyrði lúðunnar og lúðuveiðarnar,
og ákváðu takmarkanir á veiðinni í sam-
ræmi við niðurstöður af rannsóknum sín-
um. Nú hefir nefndin starfað í rúmlega
20 ár og stóraukið veiðarnar með ráðstöf-
unum sínum, og gert þær aftur að ein-
hverjum arðbærustu fiskveiðum þar vestra.
í fyrstu átti Lúðunefndin við erfiðleika að
stríða vegna andúðar, sem fiskimenn
sýndu henni, en andúðin er fyrir löngu
horfin og gagnstæð tilfinning er nú ríkj-
andi meðal þeirra.
Nærtækara dæmi, um góðan árangur af
fiskræktarráðstöfunum, þekkjum við hér