Freyr - 01.08.1947, Qupperneq 13

FRE YR
251
engin afsökun til fyrir þann meiri hluta
islenzkra bænda,. sem ekki verkar vothey
enn þá.
2. Votheysgjöf með sjávarbeit hefir ekki
verið reynd á Hvanneyri. Ærnar hafa yfir-
leitt veriS fóðraöar þar í innistöðu fram í
græn grös, á votheyi eingöngu og oftast
einhverju af síldarmjöli. Stundum höfum
við gefið frá 50—150 g síldarmjöls pr. á
á dag, og ekki komið að sök.
3. í „djúpum“ votheyshlöðum, t. d. 12—
15 m háum (djúpum) þarf ekki að fergja e/
grasið er saxað í þær. Efsta lagið skemm-
ist, 30—50 cm lag og verkar sem farg. Vit-
anlega er hægt að fergja og þá skemmist
ekkert, heldur ekki efst, en erfitt er að
koma fargi 12—15 m upp. Heyinu er blásið
upp með vél.
4. Auðvitað er ýmislegt, já, eflaust margt,
sem er eftir að rannsaka í sambandi við
votheysverkun og fóðrun með votheyi hér á
landi. Ef bændur landsins ætla að bíða
eftir því, að öll kurl komi þar til grafar,
frá rannsóknastofnunum, þá þurfa þeir
enn lengi að verka heyfenginn sem þurr-
hey og verða áfram háðir dutlungum
hinnar íslenzku veðráttu. Slíks er ekki
þörf, og hefir ekki verið það, og ekki hægt
að afsaka tómlæti bændanna í þessu efni
með, að ekki hafi verið til staðar og birt
þeim innlend reynsla á votheyi. Hvað sem
hinum nýju sannindum líður, ætti hver
einasti bóndi að verka hluta af heyfeng
sínum sem vothey. Engin hætta er að gefa
það nautpeningi og hrossum, og ekki sauð-
fé ef ekki er gefið myglað þurrhey með.
Hitt er svo annað mál, að athugandi er
að hætta allri þurrheysverkun á íslandi
og verka allt heyið sem vothey. Til þess
þarf nýjar votheyshlöður, 12—15 m háa
turna, og vélar til þess að skera og blása
grasinu nýslegnu upp.
Án þess að rökstyðja það nánar aö þessu
sinni, tel ég sennilegt að rétt væri að gjör-
breyta ræktunaraðferðum okkar hér, t. d.
hætta að mestu eða alveg túnrækt og
framleiða allt fóður fyrir búpening okkar
með hafragrasi, sáð árlega og slegið ný-
skriðið, skorið og verkað sem vothey í áð-
urnefndum turnum.
VOTH EYSGERÐ
ERLENDAR OG ÍNNLENDAR
TILRAUNIR
í tímaritinu Journal of Diary Science
birtust nýlega niðurstöður af nokkrum
votheysgerðartilraunum, sem gerðar hafa
verið við háskólann í Wisconsin í Banda-
ríkjunum á árunum 1940—1943. Eru niö-
urstöður þessar fróðlegar og sérstaklega
athyglisverðar vegna þess, að hér á landi
hefur verið unnið að sams konar viðfangs-
efnum og gerðar svipaðar tilraunir undan-
farin 6 ár. Verður hér gefið stutt yfirlit
yfir hvorar tveggja tilraunirnar og niður-
stöður þeirra.
Erlendar tilraunir.
(J. J. Stefaniak, Z. W. Rupel, G Bohe-
stedt, and W. H. Peterson: Methods of
preserving gjrass silage and vitamin A
pontency of milk produced therefrom.
Journal of Dairy Science, 30: 103—114
1947.)
Gerðar voru tilraunir með votheysgerð
í gryfjum, sem voru 8—10 fet í þvermál.
Voru gerðar margar tilraunir í sömu gryfj -
unni í einu, þannig að eitt lag var fyrir
hverja tilraun, en í hverju lagi voru 1—5
tonn af fóðurgrasi. Gerðar voru mismun-
andi ráðstafanir til rotvarna, s. s. að láta