Freyr - 01.10.1951, Qupperneq 24

Kvisker er austasti bcer i Örœfum.
Ljósm.: G. K. okt. 1951.
Sigurður Björnsson flytur mig á jeppan-
um frá þessum vestari enda sveitarinnar
alla leið til hins eystri, að Kvískerjum. Eftir
að hafa farið þessa leið verður gestkomandi
manni á að hugsa með sjálfum sér, að varla
er þess að vænta að hér séu holdmiklir dilk-
ar á haustnóttum, því landþröngt er, en
sandar og urðir, eyrar og leirur í ríkum
mæli. Hér vorar snemma, en hér haustar
líka snemma. Hér mundi búsæld eflaust
aukast ef hægt væri að auka hið gróna
land, því gróðurlönd eru alltof takmörkuð.
Þetta mundi hægt að gera með því að sá til
grænfóðurs á vorin og láta lömbin ganga á
grænfóðurlendum frá septemberbyrjun,
þegar beitilöndin visna og grösin tréna. Með
þessu móti ætti að vera hægt að fá hold-
meiri lömb og auka fallþunga þeirra um
2—3 kg á 3—4 vikum, síðustu vikurnar áð-
ur en þeim er slátrað. Ég efast ekki um að
þetta mundi gera betur en borga sig, — að
vísu ekki vegna fjárskipta og til þess að
geta selt Mýramönnum vænni dilka — nei,
því ekki er víst, að líflömb verði flutt héðan
loftleiðis oftar til annarra landshluta. En
aukinn fallþungi getur samt gefið Öræfing-
um meiri arð. Og þegar lömbin hafa verið
sótt í Breiðamerkurfjall og Skaftafellsjökul
eða aðra hnjúka eða drög undir jöklinum,
væri gott að hafa góð beitilönd heima.
Eftir að hafa gist að Kviskerjum og séð
hið sérkennilega landslag þar, rætt við hina
fjölfróðu bræður og notið hinnar mestu
gestrisni, eru þessi efni efst í huga mér á
leiðinni til Fagurhólsmýrar, en með Gló-
faxa fer ég til baka eftir tveggja daga
dvöl í Öræfum. Og ég lofa sjálfum mér því
að heimsækja öðru sinni hið ötula fólk, sem
hér byggir áður afskekkta sveit, sem nú er
fjölfarin og í ágætu sambandi við umheim-
inn, síðan flugferðirnar voru upp teknar.