Freyr - 01.02.1953, Blaðsíða 3

Þorbjörn Björnsson:
t>xb uncut Bcenbur!
Ég beini þessum orðum mínum til hinna
yngri íslenzku bænda og bændafólks, en
hitt ætti þó varla að ske, að orð mín sviðu
innan hlustir annarra, er á kynna að hlýða,
þeirra, er annars staðar hafa búsetu en á
gróinni jörð. Ég hefi áður minnzt á það, að
ég héldi það skyldu okkar eldri bændanna,
okkar, sem heita má að lokið hafi dags-
verkinu — og bíðum — bíðum eftir því að
síðasta stormkastið feyki okkur yfir hafið,
til nýrra landa, nýs starfs, þar sem tekið
mun á móti okkur með skilningi og sam-
úð, þessum gömlu lúnu mönnum með sigg-
uðu, moldugu hendurnar frá vorönninni og
(Skráð og flutt sem útvarpserindi.)
sumarstarfinu, og okkur verði léður eða
gefinn moldarhnefi utan veggja og grænn
blettur undir báða fætur, já, að við not-
um þetta starfshlé að einhverju leyti til
þess að tala ögn við ykkur þessa yngri —
ykkur, sem takið við áhöldunum úr hönd-
um okkar, takið við starfinu, erfið landið
í bili.
Það vill oft henda nútíma unga fólkið
að hafa ekki að miklu ráðleggingar, lífs-
venjur, og ýmislega hætti þeirra eldri. Það
held ég að hafi verið — og sé — unga fólks-
ins yfirsjón, að skella skollaeyrum við nýtri
reynslu og ráðleggingu þeirra, sem lífs-
reynsluna hafa hlotið.
Nú er það ekki þann veg, að ég telji öll
mín reynslurök, sem bónda, óyggjandi og
eftirbreytnisverð. Síður en svo, enda hefir
hinn nýi tími, með nýjum viðhorfum og
ýmislegri nýrri, hagnýtri þekkingu, kveðið