Símablaðið - 01.01.1959, Side 20

HUXjDA
SUNNUDAGAR
ocj STÓRHÁTÍÐIR
Vert er að geta þess sem
vel er gert, og vil ég í því sam-
bandi lýsa yfir ánægju okkar
talsímakvenna í Reykjavík
með hina nýju setustofu, og
einnig má nefna skápana, sem
verið er að setja upp fyrir
fötin okkar. Hefur hér verið
um að ræða stórmikla bót á
aðbúð okkar á vinnustað. Hins
vegar langar mig að minnast
hér á annað, sem mér finnst
ekki vera Landssímanum til
sóma, — það er sem sé vinnan
hjá okkur talsímakonum yfir
stórhátíðir. Við vinnum fyr-
ir sama tímakaupi og við höf-
um fyrir eftirvinnu á sunnu-
degi, eða í næturvinnu. Svo
þurfum við, sem fjær búum, að
kaupa okkur bíl til og frá
vinnustað, þar sem strætis-
vagnar ganga þá ekki, og mat
verðum við oft að kaupa, því
að á mestu hátíðum ársins
þurfum við nú að borða eins
og aðrir. Erum við einn til tvo
tíma að vinna fyrir þessum
aukakostnaði. Myndu stúlk-
urnar ábyggilega sætta sig bet-
ur við að vinna á stórhátíðum
ef landssíminn kæmi hér til
móts við okkur. Við héldum þá
kaupi okkar óskertu og nem-
ur það nú svolitlu. Þetta mætti
gera með ýmsu móti, t. d. með
álagi, er ákveðið væri eftir
mati á framangreindum auka-
kostnaði, og því, hve stórhá-
tíðadagar eru manni mikið
dýrmætari af mörgum ástæð-
um en venjulegir helgidagar.
12
SÍMABLAÐIÐ
FYRR * OG ☆ IMU
Það hefur svo oft verið talað um það, sem aflaga fer
í okkar félagssamtökum, svo mér datt í hug, að ekki
væri úr vegi að rifja upp eitthvað af því, sem F.Í.S. hefur
verið að berjast fyrir s.l. áratugi, og sem gerbreytt hefur
starfskjörum okkar, og jafnvel haft áhrif í þá átt langt
út fyrir okkar samtök.
Á löngum starfsferli verður maður oft var við það, hve
fljótt gleymist það erfiði, sem lagt er í að koma kjara-
bótum til leiðar — og hve lítið oft er gert úr því, sem
náðst hefur á liðnum tímum. Ég held, að það sé hverj-
um mjög nauðsynlegt að þekkja sögu síns stéttarfélags,
svo hann geti gert sér grein fyrir því, hvernig ýmis
þau hlunnindi og kjör, sem hann nú býr við, eru fengin.
Hver gerir sér til dæmis grein fyrir því, í hvaða þakk-
arskuld við stöndum við þá sem áttu hugkvæmni til að
stofna Lánasjóðinn á sínum tíma? eða styrktarsjóðina —
eða þá hvaða átak hefur þurft til þess að halda úti blaði
í 45 ár, þrátt fyrir féleysi lengst af, sífellt vanþakklæti
og skilningsleysi á gildi þess fyrir stéttina?
Það hefur engin önnur stétt opinberra starfsmanna
leikið eftir. Og nú skulum við bregða okkur 30 ár aftur
í tímann og litast nokkuð um.
Hjá okkur símastúlkunum, og öðru vaktafólki var
vinnuvikan þá 44 kl.stundir, — og ekkert frí fyrir sunnu-
dagsvakt, né auka-helgidaga. Mánaðarlegur námsstyrk-
ur talsímakvenna (í 6 mánuði) var þá kr. 75.00 — er
samsvarar ca. 1125 kr. nú. Byrjunarkaupið var kr. 121.00
á mánuði, — eða sem svarar til ca. kr. 1800 nú.