Símablaðið - 01.01.1976, Qupperneq 22

„Bu.en.os dias
senor ingeniero
islandes'
Þeim íslendingum fer ört fjölgandi,
sem ferðast til sólarlanda og teljast því
slíkar ferðir vart lengur til neinna tíð-
inda. Aftur á móti mega það teljast
nokkur tíðindi þegar íslenskur síma-
maður leggur leiðir sínar þangað til
starfa í sínu fagi.
Snemma þessa árs fór Jóhann Hall-
varðsson, deildarstjóri í Radíótœkni-
deild, til Kanarieyja og stjórnaði þar
uppsetningu á UHF talstöðum, bæði
fastastöðvum og í bifreiðar. Þetta verk
var á vegum Storno í Danmörku, en
þar er Jóhann vel kunnur vegna sinna
mörgu námsferða þangað og þar sem
Jóhann skilur jafnframt allvel
spænsku, þá sá Storno sér leik á borði
og bauð lionum þetta starf. Fyrirtækið
á Kanarieyjum, sem var að kaupa tál-
stöðvarnar af Storno sér um flutninga
á miklum fjárupphœðum fyrir ýmsa
aðila þar suður frá.
1 smárabbi við Símáblaðið segir Jó-
hann svo frá: — Ég hafði þrjá eyjar-
skeggja mér til aðstoðar, elskulega og
kurteisa menn, sem stóðu upp þegar ég
mœtti á morgnana og heilsuðu mér
með: „Buenos dias senor ingeniero ís-
landes. — Góðan daginn herra ís-
lenzki verkfræðingur“. Síðan fengu
20 BÍMABLAÐIÐ
þeir sér góðan snaps af koniáki, og svo
var unnið til hádegis. Þá varð hlé á
vinnunni til klukkan fjögur „Siesta“
og síðan verið að til klukkan að ganga
sjö. Vinnuafköstin voru heldur léleg.
Þekking þeirra og þjálfun í radíotœkni
af skornum skammti, enda hafa svona
tœki ekki verið leyfð þarna nema fyrir
her og lögreglu hingað til. Vinnufélag-
ar mínir lifðu líka dyggilega eftir hin-
um ágæta spœnska málshætti: „Það
kemur dagur eftir þennan dag“ — Og
reyndar eftir morgundaginn líka, bæta
þeir við á Kanaríeyjum. Þeir voru ákaf-
lega tregir til að ganga frá hlutunum,
voru ánægðir ef tækið fékkst til að
vinna, en vildu síðan ganga betur frá
tengingum og slíku „seinna“. Á verk-
stœðinu, sem við höfðum til umráða
var aðeins einn tengill fyrir rafmagn
og það flýtti ekki fyrir verkinu, að
geta aðeins notað eitt rafmagnsverk-
færi í einu. Rafmagns- og símalagnir
virtust vera í hálfgerðum ólestri í Las
Palmas, leiðslurnar voru víðast hvar
hengdar utan á húsin. Þá fannst mér
áberandi hvað mörg hús voru ófrá-
gengin, en þar mun skýringin vera sú,
að menn þurfa ekki að greiða gjöld af
húsum sínum fyrr en þau eru fullgerð.