Dagblaðið Vísir - DV - 30.03.2006, Blaðsíða 2

2 FIMMTUDAGUR 30. MARS 2006
Fyrst og fremst PV
Útgáfufélag:
365 - prentmiðlar
Ritstjórar:
Björgvin Guðmundsson
Páll Baldvin Baldvinsson
Fréttastjóri:
Óskar Hrafn Þorvaldsson
DV: Skaftahlíð 24,105 Rvík, sími: 550
5000 Fax: Auglýsingar: 515 7599 -
Ritstjórn: 550 5020 Fréttaskot: 550
5090 Ritstjórn: ritstjorn@dv.is
Auglýsingar: auglysingar@dv.is.
Umbrot:
365 - prentmiðlar.
Prentvinnsla: ísafoldarprentsmiðja.
Dreifing: Pósthúsið ehf.
dreifing@posthusid.is
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent
efni blaðsins í stafrænu formi og úr
gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Karen Kjartansdóttir heima og að heiman
Praugasögur ,
Draugasogur eru leiðinlegar.
Ég hef hálfgerða óbelt á
öllum sögum un
dulspeki og öðri
þvíumlíku. Það
kemurmér
alltaf jafn mikið
á óvart þegar
fólk heldur
virkilega að ég
hafi áhuga á því að
heyra af einhverjum
slíkum upplifunum. Mérfinnst
þau mál ekki koma mér við og
ekki þjóna hagsmunum
mínum að vita af þeim. Ég virði
þó fyllilega rétt fólks til að hafa
áhuga á slíkum málum.
Þórður Sveinsson hjá Persónuvernd
Ætli Þórður sé nógu frægur til að teljast
almannapersóna?
[iiii:
Mismunandi
Leiðari
Þannig að við það eitt aðjjölmiðillinn telji viðkomandi nógu jrœgan til
að bera uppi forsíðu er komin Jidlgild staðfesting á að viðkomandi er
„almannapersóna" Fabúleringar um annað erfánýtt jjas.
Jakob Bjarnar Grétarsson
Ægi
Hafið ergjöfult.
Hótel Saga
Krani I hverju herbergi.
hitatig úr pottum
eftir óhlýðni.
Vígt vatn þegar þurfa þykir.
ivnmisDar
Söngvatn fyrir samkomur á sal.
Já, hann er alveg ofboðslega frægur...
Iumræðu um fjölmiðla og friðhelgi einka-
lífsins eru tvö hugtök sem stofnanir og
dómstólar nota fjálglega. Þó hafa þessi
hugtök ekki verið skilgreind þannig að þau
séu bundin við einhverja eina
tiltekna og afmarkaða
merkingu. Eru þannig
afstæð. Annars vegar
er um að ræða hugtak
sem hengt er við orð-
skrípið „almannaper-
sóna" og hins vegar það
þegar menn vísa til
þess líkt og sjálfsagt
sé að dæma
megium
hvort
tiltekin frétt eigi erindi við almenning eða
ekki.
Lagakrókur krefst þess að áður en fjöl-
miðlar fjalla um tiltekinn einstakling liggi
fyrir hvort um almannapersónuna er að
ræða eða ekki. Þetta er glórulaust ædun-
arverk. Ekki síst á íslandi þar sem þeir sem
eru ekki frægir vilja vera það. Samt tala viti-
bornir menn um þetta og hanga á líkt og í
sé hald. Hvar á að draga mörkin? Er Gummi
í Sálinni nógu frægur til að um hann
sé fjallað en Friðrik í sömu hljómsveit
ekki?
Best er að treysta markaðinum í þess-
um efnum. Fyrsta lögmál sem blaða-
maður hefur uppi er spurningin hvort
málið sé áhugavert og veki athygli. Hin
áður innihaldslausa aðdróttun um að
fjölmiðlar séu drifnir af hagnaðarvon
, einni fær þá hér loks merkingu. (Hvaða
starfsstétt þarf annars að sitja undir
slíku? Þessi pípari er nú
bara í sínu starfi af ein-
skærri hagnaðarvon!?)
Sem sagt. Hvers vegna ætti
fjölmiðill að birta mynd af Jóa á Bolnum
sem enginn þekkir og enginn hefur áhuga
á? Nema málið sé þeim mun merkilegra.
Hvaða athygli vekur það? Hvaða „hagnaðar-
von" er í því? Þannig að við það eitt að fjöl-
miðillinn telji viðkomandi nógu frægan til
að bera uppi forsíðu er komin fullgild stað-
festing á að viðkomandi er „almannaper-
sóna". Fabúleringar um annað er fánýtt fjas.
Persónuvernd er eitt þessara fyrirbæra
sem á verulega bágt þegar þessi afstæðu
hugtök eru annars vegar. Skal engan undra.
Og setur fram í áliti um umfjöllun fjölmiðla
um einkamálefni moðreyk á borð við þenn-
an: „... almannapersónur, rétt eins og aðr-
ir, eiga rétt á að ekki sé fjallað um viðkvæm
einkamálefni þeirra sem ekkert gildi hafa
fyrir samfélagslega hagsmuni eða þjóðfé-
lagslega umræðu." Og við þessa videysu
styðjast dómstólar.
Hér með er lýst eftir þeim opinberlega
sem telur sig geta ákvarðað í eitt skipti fyrir
öll hvaða málefni hafa gildi fýrir samfélags-
lega hagsmuni eða þjóðfélagslega umræðu
og hvaða málefni ekki.
Sjálfstyrkingar-
Vbðalegaeillimiklðaffólkl
sem þykist hafa vit á því
hvernig aðrir eiga að haga lífi
sínu. Ég kæri mig ekki um að
láta segja mérfyrir
verkum. Aföllu því
magni af
sjálfsstyrkingar-
efni sem
streymirtil mín
á hverjum degi
mætti halda að
héráiandiværi
ekki annað fólk að
finna en villuráfandi
vitleysinga. Ég á í fullu fangi
með að slökkva á þessu þvaðri.
Sé ekki hvernig þetta raus
besservissa getur orðið
neinum til gagns. Reyndar er
ég sannfærð um að margar af
þessum ráðleggingum eiga
eftir að gera fólki óleik á
lífsleiðinni. Samt sem áður skil
ég ánægjuna sem efnið kann
að veita fólki og rétt þeirra sem
predika á því að skemmta
öðrum.
leiðinlegum myndum af sér. Ég
er fremur hégómagjörn.
Einhvern tíma var tekin
mynd af mér fyrir
utan veitingastað
Suðurlandi. Ég
vissi ekki af
myndatökunni
fyrr en byrjað var
að nota hana í
auglýsingar fyrir
staðinn sem ég stóð
fyrir utan. Mér þótti myndin
ömurleg og það þótti þeim
sem mig þekkja einnig. Þessi
skollans mynd virtist eiga hug
og hjörtu staðarins, þó fremur
liti út fyrir að verið væri að
auglýsa tegund peysunnar
minnar en staðinn og mér þótti
birtingum á henni aldrei ætla
að linna. Samt sem áður ákvað
ég að sleppa öllu kveini því ég
gerði rnér grein fyrir því að ég
var ekki heima hjá mér þegar
hún vartekin.
ÖFUGMÆLIN þarf ekki að binda í vís-
ur nú á tímum. Þau hafa fundið sér
skjól í nýjum iðnaði, auglýsingaiðn-
aðinum. Þar sitja hin frjóu ljóðskáld
og yrkja upp á kraft, nánast renn-
ur úr þeim ljóðaræpan bæði hátt
og í hljóði. Fyrir utan réttarvegginn
á dilki hinna nýju öfugmælasmiða
sitja áhugamenn um þessa þjóð-
Fyrst og fremst
legu list að fornu og nýju og æfa sig
í kúnstinni að setja allt í öfuga merk-
ingu. Fárið er bráðsmitandi og marg-
ir missa heilsuna af þessum ósköp-
um meðan þjóðin tapar nætursveftii
yfir merkingarruglinu sem líður um
samfélagslöginn.
FL0KKSF0RMENN sitja saman í hóp
með snata sína í kring og passa að
kíkja ekki á spjöldin hver hjá öðrum,
framfaramál þjóðarinnar misrósótt
gætu fokið milli flokka, ljósrauð og
ijólublá.
Hörðustu íhaldsmenn leggja í
einelti fyrirtæki sem gengur vel og
þjálfast upp í hælbítingum af öfund-
inni einni meðan viðskiptafrelsið
og samkeppnisjöfnuðurinn þvælist
þeim á tungu enda inntakið guf-
að upp þegar eignarhluturinn hef-
ur fallið í óæskilegar hendur. Ekkert
er betra en að gefa ríkisfyrirtæki og
kalla það einkavæðingu og síðan að
beita öllum ráðum til að bola öðrum
í sama rekstri af markaði.
SÓSfALISTARNIR kunna fá ráð betri
en samkeppnisrekstur í heilbrigð-
ismálum þar sem áður mátti ekki
breyta neinu. Engin kúnst er þeim
kærari en einkavinavæðingin þar
sem þeir sitja að jötunni. Þjóðleg-
ir íhaldsmenn hafa safnast í flokk
undir nafni umhverfismála. Þegar
allt er í uppnámi í fjármálum vegna
ofspennu og gengi hleypur upp og
svo niður sitja ráðamenn í samfé-
laginu og tala eins hægt og þeir geta
svipað því sem gerist þegar menn
hafa étið of mikið af róandi eða eru
við það að deyja af áfengisdrykkju:
þaaaaað eeeer aaaallt í laaaagi.
SAMFÉLAG sem veit ekki lengur
haus né sporð á merkingunni rugl-
ast á mörgum sviðum: kynlíf verður
ofbeldi og ofbeldi kynlíf, elskusemi
verður tál. Sagnir sem hafa fram
að þessu haft minnst fimm skýrar
merkingar verða í hausnum á dóm-
ara einnar merkingar. Allir verða
paranojd, heyra eitt en vita best að
það hlýtur að merkja annað. Þjóð-
Þverhausar á þingi
„Það er löng hefð fyrir því á Is-
landi að menn beri
djúpa virðingu fyr-
ir eigin skoðunum.
, Einbeittur vilji til að
skipta ekki um skoð-
un, hvemig sem til-
veran breytist, hef-
Jón Ormur Þeirungu, þeir
hræddu, þeir heimsku og
þeir gráðugu rækta skoðanir
sínar sem óbreytanlegar.
ur verið álitin aðall hins sanna
manns." Þannig hefst frábær pistill
Jóns Orms Halldórssonar í Frétta-
blaðinu í gær.
Pistillinn er skyldulesning upp-
lýsandi um þann heimska skotgrafa-
hernað tíðicast á þingi en þar eru
menn sem meira að segja hreykja
sér af því að hafa aldrei breytt um
skoðun! Ekki von til að velfari þegar
slíkir labbakútar eru í œðstu stöðum
stjórnkerfisins.
Allt með öfugum formerkjum
in hugsar sig um og man þá best
orð forsætisráðherrans sem sagði í
hvert sinn sem hann mætti mótbáru
í samtali: þetta er misskilningur. Og
þar með var málið útrætt.
ÖFUGMÆLIN voru á sínum tíma
list í kúguðum samfélögum, vísvit-
andi aðferð til að segja það sem ekki
mátti. Margræðnin gaf frelsi, en nú á
tímum þegar þrengt er að merking-
unni, hún klippt og skorin og snú-
ið við, kunnum við ekki að bregð-
ast við: verum ekki hrædd við tækið,
tungumálið, notum það eins og við
getum best, fjölskrúðugt. Látum ekki
þrúga okkur.
pbb@dv.is
Hægrisinnaður með horn og hala
„Af þessu tilefni langar mig
til þess að stinga ábendingu
að formanni íslensku NATÓ-
deildarinnar og hún snýr að
þessum nýfundna íslandsvini.
Staðreyndin mun vera sú að
vandfundnari er hægri sinnaðri
þingmaður á franska þing-
inu en téður Pierre Lell
ouche," skrifar Ögmund-
ur Jónasson á síðu sína.
Varnaðarorð til félaga
síns Össurar Skarphéð-
Um leið og Ögmundi er
bent á að lesa vandlega frá-
bceran pistil Jóns Orms hlýt-
urDV að vekja á því athygli
að þó að hinn franski Lell-
oche sé hœgri sinnaður er
yf4. ekki endilega þar með
sagt að hann sé
með horn og
hala.
Ögmundur Jónasson
Varar Össur við þvi að
viðsemjandi hans sé
hægri sinnaður.