Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.2006, Side 31

DV Siðasten ekki síst
FÖSTUDAGUR 31. MARS 2006 31
Spurning dagsins
Hvervinnur Idolið?
BríetSunnasigrar
„Ég held að Bríet Sunna sigri þetta. Hún er „
best afþeim sem eftir eru."
Lilja Ósk Diðriksdóttir nemi.
„Snorri, því
hann ergóður
söngvari."
Elva Þorsteins-
dóttir nemi.
„ína vinnur
þetta, enda með
bestu röddina."
Thelma Þrastar-
dóttir nemi.
„Ég hef
ekkert fylgst
með þessu."
Sigurbjörg M.
Lárusdóttir
„Ég hef
voðaiega lítið fylgst
með Idolinu."
Haraldur Ari
Stefánsson.
Aðeins þrír keppendur eru eftir í Idol-Stjörnuleit og spennan magnast með
hverjum föstudeginum. Ófáir landsmenn munu stilla sjónvarpið sitt á Stöð 2 í
kvöld þegar keppendurnir sem eftir eru stíga á stokk.
RÚV rifið úr nefnd

í gær var frumvarp
ríkisstjórnarinnar
rifið út úr mennta-
málanefnd iilþíng-
is þrátt fyrir ósk-
ir nefndarmanna
um ítarlegri
umfjöllun og
ábendingar um
að veigamikl-
um spurningum
væri ósvarað. En
menntamálaráð-
herra og útvarps
stjóra liggur á.
Þorgerður Bátr-
ín Gunnarsdótt-
ir, ráðherra, og
nýskipaður út-
varpsstjóri, Páll
Magnússon,
hafa ákaft kallað
eftir stuðningi við að
hlutafélagavæða RÚV og
hefur útvarpsstjórinn ekki látið
sitt eftir liggja í áróðr-
inum, innan stofn- ^
unar sem utan,
síðustu daga og
vikur. Hversu rétt '
það er að hann
beiti sér í þessu
efni á þennan hátt
læt ég liggja á milli
hluta i að sinni.
Pólitískir síamstvíburar
Efasemdir minar spretta m.a. af
þvi að hlutafélagavæðing RÚV
mun veita honum aukin völd og
áhrif og að öllum likindum einn-
ig hærri laun því hlutafélagavæð-
ingu fylgja yfirleitt kjarabætur
fyrir æðstráðendur. Hógværari
aðkomu að málinu hefði ég tal-
ið trúverðugri. Menntamálaráð-
herrann og útvarpsstjórinn hafa
komið fram nánast eins og pól-
itískir síamstvíburar í málinu
allar götur frá því þau kynntu
frumvarpið um hlutafélagavæð-
ingu RÚV sameiginlega í Kast-
Ijósi Sjónvarpsins á dögunum.
J>á fáranlegu uppákomu gagn-
rýndi ég harðlega á
Alþingi og saknaði
ég þess óneitanlega
mjög að sú gagn-
rýni skyldi ekki fá
viðeigandi umfjöllun i fréttum
Sjónvarps.
Þjóðareignin Ríkisútvarpið
Nú kemur til kasta
Alþingis. Á end-
anum mun
reyna á stjórn-
armeirihlut-
ann á þingi.
Gæti krafta-
verkið gerst?
Gæti það gerst
að stjórnarmeiri-
hlutinn losaði sig úr
viöjum ein-
sýnnar hug-
myndafræði
og spyrði
hvað skyn-
samleg-
ast og rétt-
mætast sé
aðgeraviðþá
þjóðareign okk-
ar sem Ríkisútvarpið er?
Er það rétt og skynsamlegt
að fjarlægja þessa eign eig-
endum sinum, þjóðinni, eins
og frumvarp ríkisstjórnarinn-
ar gengur út á, eða á að styrkja
tengslin við þjóðina? Auðvit-
að á að gera hið síðarnefnda.
Illa væri mér brugð- ið ef
starfsmenn Rik-
isútvarpsins sjá
ekki að síðari
kosurinn er ekki
aðeins í þjóð-
arhag, held-
ur einnig þeim í
hag.
rfluqu þau ur
hreiorinu eitt af t
öðru, einsog gengur,
og ég var em á minu
heimili þangað til fyr-
ir sex árum. Mér fannst
gott að vera ein og hefur
reyndar alltaf þott, ég
hef alltaf haft nóg við
k að vera, haft morg J
\ áhugamál og ver- /
\ iosjálfri mér /
—nóg.“ öu
Vigdís Grímsdóttir skrifar um orsök og afleiðingu

Það segja margir að allt lífið sé orsökum og af-
leiðingum bundið.
Ég var svona um daginn að ræða þetta við vin-
konu mína sem fædd er 1920 og er því orðin 86 ára
gömul. Hún gaf lítið fyrir þessa yfirdrifnu heimspeki
kenningu, einsog hún kallaði hana, og þótti hún
reyndar argasta þvæla því lengur sem hún tal
aði.
Hún sagði: „Tökum bara lífshlaup mitt
sem dæmi, ég kem ekki auga á að það lúti
þessum lögmálum. Sjáðu til, ég el ein upp
þrjú böm vegna þess að maðurinn minn
fór í sjóinn þegar ég var þrítug. Ég vann
einsog ég hafði mátt til og oft meira en ég
hafði getu til. Ég borgaði mína skatta og
skyldur og hélt heimili fyrir börnin mín. É
var heppin með börn, lenti aldrei í neinum telj-
andi vandræðum með þau; þau fengu sína mennt-
un og fóru reyndar öll í háskóla og luku þaðan prófi;
einn í lögfræði,.einn í læknisfræði, einn í kennslu. Eg var
ánægð með það og styrkti þau á allan máta.
Nú, svo flugu þau úr hreiðrinu eitt af öðru, eins-
og gengur, og ég var ein á mínu heimili þangað til fyrir
sex ámm. Mér fannst gott að vera ein og hef-
reyndar alltaf þótt, ég hef alltaf haft nóg
við að vera, haft mörg áhugamál og
verið sjálfri mér nóg. Ég mat sem sé líf
mitt að verðleikum og þótti auðvit-
að gaman þegar ég fékk barnabörn
og barnabarnabörn í heimsókn,
fannst ljúft að sjá fjölskylduna mína
stækka og koma sér vel fyrir í lífinu.
Stundum var ég meira að segja
nokkuð ánægð með sjálfa mig að hafa
komið á legg svona stórri fjölskyldu sem
gerði þjóðfélaginu gagn svo um munaði. En
svo líður tíminn og eftir að hafa verið ein í
öll þessi ár verð ég fyrir því að detta illilega
á svelli og mjaðmagrindarbrotna. Hvað
ég var að þvælast útí veit ég ekki enda
skiptír það engu máli í dag. Ég náði
mér aldrei alveg,
einsog þú veist, og
hef verið hölt og oft
rúmliggjandi síðan.
Nú voru auðvitað
góð ráð dýr, börnin mín
öll föst í vinnu, heilbrig^
og dugandi fólk sem kom því
ekki við að hýsa mig. Ég skildi það,
langaði reyndar ekki til að vera upp á þau
komin og þóttí því ekki óvitlaust að fara á
elliheimili. Ég fékk inni og var nokkuð sátt
við það þangað til að mér var sagt að ég
yrði að vera með annarri konu á herbergi.
Önnur úrræði fyndust ekki. Mér var, sem
sagt, nauðugur einn kostur að flytja inn á
herbergi með annarri manneskju, eyða síðustu
árunum með manneskju sem ég þekkti ekki neitt.
Hefði mig grunað að ég ætti eftir að enda líf mitt á
heimavist hefði ég ekld trúað því. Ég var einu sinni mað-
ur með mönnum. En þar sem ég er núna haltur og gam-
all einstaklingur hef ég engin mannréttindi lengur enda
minnist ég þess ekki að ég sé spurð álits um eitt né annað.
Og vittu til, þetta er bara blíðlegt dæmi, ég mátti nefnilega
þakka fyrir að lenda ekki á fjögurra manna herbergi. Þú
talaðir um orsakir og afleiðingar. Útskýrðu dæmi^*
mitt fýrir mér og slepptu eðlisfræðinni."
Ég gat auðvitað ekkert sagt annað en það sem
ég sagði: Það er skítalykt af málinu og þeirri skíta-
lykt þarf að eyða. Hvemig? Jú, með því að horfast
í augu við brotalamir og blindu kerfisins og virða
það fólk sem gerði okkur allt mögulegt. Það er
einfaldlega skömm að því hvernig við búum að
mörgu öldmðu fólki; skömm sem okkur er ekki sæ-
mandi. Hefjumst handa strax. Fyrr getum við ekki
talað um okkur sem stolta þjóð. Þangað til erum
'rið bara lífsins máttlausir aumingjar.
j allari’
Sigurjón Kjartansson
Ogmundur Jónasson alþingismaður skrifar á ogmundur.is
hugleikur