Freyr - 01.02.1976, Blaðsíða 8

Alberta. Bar þar fyrir augu: holdanauta-
hjarðir svo sællegar, að unaður var á að
líta, hrossabú, þar sem kappreiðahestar
voru markaðsvaran, jarðrækt, þar sem hey
og hafrar voru ríkilátastir í uppskerunni.
Þar sáust og bygg, hveiti, kartöflur o.fl.,
sem hér yrði of langt að telja, enda aðeins
komið auga á hið stærsta. Hér er hvorki
tækifæri né geta til að bera saman það,
sem við sáum þar, og það, sem við eigum
hér heima. Allt er svo ólíkt, að enginn
samanburður er viðráðanlegur eftir slík
skyndikynni. Hér skal öllu slíku sleppt en
staldrað við gamanmál og þá íslensku erfð,
sem þar mætti okkur.
GuSmundur og Gunnar Sæmundsson fræðaþulur.
Frúin er mjög búin að tapa íslenskunni,
þó átti hún það eftir af henni, að hún skildi
mig að mestu. Mér gekk verr að skilja
hana, enda kann ég ekki stakt orð í ensku.
En þótt hún kynni fá orð í íslensku, tókust
þessi skipti ekki lakar en svo, að bæði virt-
ust furðanlega ánægð. Við höfðum ekki
ekið nema skammt, þegar hún hafði yfir
setningu, sem ég fann, að féll í stuðla, þó
ég heyrði hana ekki svo vel, að ég næði
henni. Næsta hending bjargaði málinu.
Þarna mætti mér hinn alþekkti íslenski
húsgangur:
Litla-Jörp með lipran fót
labbar götu þvera.
Hún mun seinna á mannamót
mig í söðli bera.
Ég játa það, að ég varð furðu lostinn.
Meira en hundrað ára húsgangur, sem þrátt
fyrir smæð sína, réði yfir því seiðmagni að
berast um allt ísland, var þarna enn á
flugi, þótt móðurmál konunnar, sem þar
flutti hana, hefði beðið lægri hlut fyrir
þjóðtungunni, sem íslenskan þreytti þar
við. Ég játa, þótt þar kunni að kenna nokk-
urrar fordildar, að það vakti mér hlýju að
mæta þessum látlausa vini þarna vestra og
geta rakið upprunann til minna heimahaga.
Vísan er kveðin á Eiðsstöðum í Blöndudal
einhvern tíma á árunum 1859—1869. Höf-
undurinn var Hólmfríður Bjarnadóttir frá
Valdarási, sem gekk undir nafninu Hólm-
Skápurinn góði með verðlaunagripunum.
36
F R E Y R