Freyr - 01.06.1981, Blaðsíða 10

Ólafur Jónsson á Akureyri. Mvndin er tekin um 1950.
sem ráðunautur í nautgriparækt,
en til þess tíma voru störf hans fyrst
og fremst tengd jarðræktinni. í
þessu starfi naut Ólafur sín líklega
betur en í nokkru öðru, þótt allsstað-
ar hefði hann getið sér hróðurs og
virðingar, hvar sem hann lagði
huga eða hönd að verki. Nú stóð
Ólafur heldur ekki einn á víglín-
unni eins og lengst af áður, þegar
afla þurfti fjár til eflingar búnaðar-
framförum þeim, sem hann vann
að. Nú naut hann þess, að hinn
ráðsn jalli og giftudr júgi samvinnu-
maður og leiðtogi eyfirskra bænda
í nautgriparækt og ótal framfara-
málum, Jónas Kristjánsson,
mjólkurbússtjóri, var formaður
SNE og hafði alltaf verið driffjöð-
ur þess. Jónasi hafði alltaf tekist,
að fá bændur, þótt gætnir væru, til
þess að Ieggja fram fé til nauðsyn-
legrar félagsmálastarfsemi. Nú var
líka tekið til höndum og byggð upp
glæsileg afkvæmarannsóknastöð
fyrir nautgripi í tengslum við Sæð-
ingarstöð SNE að Lundi ofan við
Akureyri. Lánið lék við Ólaf.
Ágætur bústjóri Sigurjón Steins-
son, búfræðikandidat, réðist að
Lundi. Samstarf þeirra Ólafs, Sig-
urjóns og stjórnar SNE var ágætt
enda árangurinn eftir því. Búskap-
urinn og umgengni öll var sönn
fyrirmynd og afkvæmarannsókn-
irnar voru gerðar af frábærri ná-
kvæmni og skyldurækni. Ólafur
gerði upp allar niðurstöður jafnört
og þær lágu fyrir, enda vanur því
frá tilraunastarfseminni í jarðrækt.
Árangurinn lét ekki á sér standa,
kúastofn Eyfirðinga og raunar
landsins alls tók örum framförufri
enda nautgripasæðingar þá ört
vaxandi unt land allt og önnur af-
kvæmarannsóknarstöð starfrækt á
Suðurlandi. Ráðunautsstarfinu hjá
SNE gegndi Ólafur til sjötugs, en
þá lét hann af öllum opinberum
störfum.
Þótt hér hafi stuttlega verið rak-
in aðalstörf Ólafs Jónssonar, sem
hann var ráðinn til á lífsleiðinni, er
enn ógetið félagsmála, er hann var
kjörinn að gegna og tómstunda-
iðju hans.
Ólafur var kjörinn á Búnaðar-
þing 1928 og átti þarsæti óslitið til
1954. Hann var bæjarfulltrúi á
Akureyri 1929-1934 og formaður
Búnaðarsambands Eyjafjarðar frá
stofnun þess 1932 til 1954. Bún-
aðarfélag íslands réði Ólaf sem
ritstjóra Handbókar bænda 1950,
og gengdi hann því starfi til 1960
og mótaði það verk af sinni al-
kunnu smekkvísi og skynsemi, svo
að bókin náði þegar frábærri út-
breiðslu,sem haldist hefuræsíðan.
Á Búnaðarþingi eins og annars
staðar var Ólafur mikilsmetinn
áhrifamaður. Hann átti jafnan sæti
í jarðræktarnefnd þingsins og gætti
áhrifa hans mjög á afgreiðslu mála
frá þeirri nefnd. Ólafur var aldrei
jábróðir heldur mjög sjálfstæður
og einbeittur í skoðunum. Af sum-
um var hann talinn einþykkur og
ekki mikill félagshyggjumaður.
Hið fyrra var rétt, en hið síðara
rangt. Ólafur var einlægur og
traustur félagshyggjumaður, sem
bezt reyndist þegar mestu skipti,
en forðaðist yfirlæti og skrum um
áhuga sinn á gildi félagshyggjunn-
ar. Ólafur taldi sig ekki pólitískan,
en eins og flestir slíkir menn fylgdi
hann lengi Sjálfstæðisflokknum að
málum og var kjörinn sem slíkur á
Búnaðarþing af Búnaðarsambandi
Eyjafjarðar og skipaði sér jafnan í
þá sveit, þegarpólitísk átök urðu á
Búnaðarþingi á fjórða tugi aldar-
innar og fram á fimmta áratuginn.
En ávallt reyndist Ólafur traustur
og heill stuðningsmaður Búnaðar-
félags íslands og Búnaðarþings. Á
þennan þátt í skapgerð og skoðun
Ólafs reyndi mest í átökunum, sent
urðu út af afskiptum Búnaðarþings
af verðlagsmálum landbúnaðarins
á síðari hluta stríðsáranna áður en
410 — FREYR