Freyr - 15.02.1987, Blaðsíða 12

Einar E. Gíslason
Syðra-Skörðugili
Heimskulegar ályktanir
fara alltaf í taugamar á mér, ef þær koma frá öðrum,
segir Ágúst á Sauðanesi.
Svar við grein er birtist í 23 tbl. Freys 1986.
Þessi ályktun sem fór svo fyrir brjóstið á Ágústi kom fram á aðalfundi Samtaka
sauðfjárbœnda í haust og varðar kjötmatið, en kveikjan að henni kom upprunalega frá
Skagfirðingum.
Til hvers erum við að framleiða
kjöt eða önnur matvæli? Er það
ekki til að geta selt þessa vöru og
lifað af því? Hvaða tilgangi þjónar
að framleiða vöru, þó að við
bændur teljum hana góða, ef fáir
vilja kaupa? Við bændur verðum
að aðlaga framleiðslu okkar að
markaðnum hverju sinni, því að
það er neytandinn sem ræður
hvað hann borðar, en ekki við.
Það sem hefur mest áhrif á það
val er, í fyrsta lagi verðið, í öðru
lagi ýmiss konar áróður lækna og
matvælafræðinga um þá hættu
sem fólki stafar af neyslu fituríkrar
fæðu og í þriðja lagi gæðin. Áróð-
urinn á móti dilkakjötinu hefur
allur beinst að því, að það sé of
feitt og of dýrt, því að svo mikilli
fitu þarf að henda, en um bragð-
gæðin efast fáir. Til þess að hægt
sé að selja dilkakjötið þarf að
fituhreinsa það í kjötvinnslunum
og gera úr því bragðgóða, hita-
einingasnauða rétti úr vöðvunum í
neytendapakkningar. Til þess að
það sé hægt verður að verðfella
feitasta kjötið, annars getur kjöt-
vinnslan ekki orðið samkeppnis-
fær um verðið á markaðinum og
fer hún þá að kaupa fitusnauðara
kjöt til að vinna úr.
Á þessum markaði er mikið
framboð og við keppum við há-
þróaðar kjötframleiðslugreinar
sem sumar hverjar framleiða úr
innfluttu og niðurgreiddu hráefni.
Það verður því að taka á þessu
vandamáli og ég fagna því, að það
skuli hafa verið gert. Reynslan í
haust sýnir að réttlætanlegt sé að
skipta O flokknum í tvennt eftir
fitumagni og verðfella miklu
meira það kjöt sem komið er með
15 mm fitulag eða meira á síðu.
Það sem ég er hins vegar ekki
ánægður með, eða aðrir bændur
hér um slóðir, er sú meðferð sem
þessi flokkur hefur hlotið í verð-
lagsákvörðun Fimmmannanefnd-
ar. í haust var þetta verðfellt um
11,5% til bænda, frá I. flokki, en í
heildsölu er aðeins 8% verðmunur
á þessu kjöti, en það er of lítill
munur til þess að kjötvinnslan sjái
sér hag í að vinna það og tekur því
heldur I flokkinn til vinnslu, þar
sem búið er að tína allt feita kjötið
úr. Hér er lágmarkið að þessi
11,5% verðmunur haldist til
heildsölunnar, og þarf að verða
meiri.
Fimmmannanefnd hefði átt,
strax í haust, að gera tillögur um
að niðurgreiðslur á þetta kjöt yrðu
meiri en á I. flokk, svo að við
sitjum ekki uppi með það allt
næsta haust, ennþá gætu þeir séð
að sér. Afleiðingarnar af þessari
verðfellingu voru okkur sem
sömdum tillöguna að mestu ljósar
fyrir. Við verðum að líta lengra
fram og ósk okkar allra, sem
framleiðum dilkakjöt er, að það
seljist og haldi hlut sínum á mark-
aðnum, því var þetta óumflýan-
legt. Sveitir sem hafa mikil land-
gæði verða ekki síður en aðrar að
laga sig að markaðnum, en það
varðar líf þeirra og það er hægt
með ýmsu móti.
Til hvers eru þessi landgæði
fyrir sauðfjárbændur ef kjötið
selst ekki vegna ónógrar skipu-
140 Freyr