Freyr - 01.02.1998, Blaðsíða 19

Heyskapur erferli
sem stendur allt árid
Sigurður Loftsson er búfræðing-
ur frá Hvanneyri 1983 og hóf bú-
skap árið 1986 í Steinsholti I í Gnúp-
verjahreppi í Amessýslu. Eins og í
rómantískri sveitasögu þá réðst til
unga bóndans ráðskona sem fljót-
lega varð eiginkona hans. Hún heitir
Sigríður Björk Gylfadóttir og eiga
þau fjögur ung böm. Þau stunda
kúabúskap með rúmlega 30 mjólk-
andi kýr og geldneyti að auki. Þurr-
heyshlaðan er full en hún tekur um
1.700 rúmmetra en auk þess eru
nokkrar rúllur til á bænum.
Meðan margir bændur voru að
berjast við tíðarfarið í sumar höfðu
bændur í Steinsholti 1 lokið heyskap
og vom famir í hestaferð. Heysýni
hafa sýnt og sannað gæði heyjanna
og vildi Bændablaðið komast að því
hvemig þetta væri hægt og tók Sig-
urð Loftsson tali.
Hvernig hagar þú heyskap og
undirbúningi hans?
„Heyskapur er ferli sem stendur allt
árið. I fyrra tók ég hirðingarsýni úr
hverri einustu spildu og þetta var úr-
Búskapur er
heyskapur
mælti spakur mað-
ur. Þess vegna var
haft samband við
nokkra kúabændur
á Suðurlandi sem
hafa undanfarin ár
náð mjög góðum
og jöfnum heyjum
samkvæmt hey-
efnagreiningum.
JS
Sigurður Loftsson bóndi og búfrœðingw
valshey. Heysýni nota ég meira held-
ur en til að skipuleggja fóðran kúnna
yfir veturinn. Núna er ég að byrja að
• í Steinsholti I.
gera mér mynd af heyskapnum á
næsta ári og fer yfir niðurstöður
heysýna, túnbókina og dagbókina. Ég
fer í huganum yfír hvemig yfirbragð
einstakra túna var í sumar og hvemig
vinnan gekk á einstökum túnum.
Yfirleitt er borið mjög snemma á eða
um leið og dráttarvélin kemst um
túnin. Það er misjafnt hvort allur
áburðarskammturinn er borinn á í
einu eða honum skipt, það fer eftir
tíðarfari, klaka í jörðu o.fl.
Heyskapur eins og í sumar er
skólabókardæmi um að réttur undir-
búningur skiptir öllu máli. Vörið var
kalt og þurrt og af gamalli reynslu
vissi ég að öllu skiptir að bera á
meðan klaki er enn í jörðu. Vöxtur
plantnanna getur hægt á sér ef þær fá
ekki næringu nógu snemma. En ef
það tekst, þá nýtist þeim raki úr
Freyr 1/98-15