Freyr - 01.09.2000, Blaðsíða 6

Fjárhús, hesthús og hlaða á Syðra-Skörðugili. (Freysmynd).
þá rættist auðvitað það sem Guð-
mundur skólastjóri sagði. Ég hélt
áfram að kaupa fé. Þannig var að ég
var einu sinni sem oftar að sæða og
þá hringir í mig Bjöm á Háafelli í
Skorradal sem bjó síðar á Snartar-
stöðum og vildi að ég kæmi í heim-
sókn til að taka út fóðrið á nautkálf-
um sem hann var með í uppeldi fyr-
ir okkur. Hann hringir í apríl en þá
var sveitarsími og margir bæir á
sömu línunni. Þegar ég keyri síðan
inn dalinn og kem að Hvammi þá er
Hannes bóndi, þar úti á afleggjaran-
um og stoppar mig. Hann er þá
ákveðinn að bregða búi og spyr mig
næstum umbúðalaust hvort ég vilji
kaupa af sér féð? Hann átti eitthvað
um 100 ær. Ég sagðist skyldi svara
því þegar ég kæmi til baka, ég
þyrfti fyrst að fara fram að Háafelli.
Ég segi Bimi á Háafelli frá þessu
og hann segir að það komi ekki
annað til greina en að ég kaupi féð.
Þetta em frjósamar ær og þú stór-
græðir á þessu. Ég fór að ráðum
hans og greiddi í upphafi smávegis
til staðfestingar og mátti hafa féð
þar fram á haustið, annaðist svo
sauðburðinn, mest á nóttunni og
svaf lítið og fékk þama um 90%
tvflembt. Aðal greiðsluna innti ég
svo af hendi um haustið með inn-
legginu. Þetta fé var allt kollótt og
meira og minna svart og mórautt,
stórar og miklar bryðjur.
Um sumarið frétti ég að Svein-
bjöm í Þingnesi væri að hætta að
búa og Ingvar á Hvítárbakka vissi
það og einhvem veginn mæltist svo
til að við kaupum það bú saman og
Ingvar tekur á leigu Þingnesið og
gerist ráðsmaður hjá mér þama að
hluta til en ég fer með Hvammsféð
þangað. Þetta á ég bara einn vetur
því að vorið eftir fer ég í Stóra-
hraun.
Búskapur á Stórahrauni
Ég mátti ekki fara með féð því að
Hvítá skildi að vamarhólf og þá
seldi ég Ingvari féð, en kaupi féð á
Stórahrauni og Landbroti, bæ þar
rétt hjá, alls á 5. hundrað fjár. Þá
bjuggu á Stórahrauni þar þrjú syst-
kini, Magnús, Sigfús og Kristrún
Kristjánsbörn, með margt fjár og
einar 12 kýr en af þeim keypti ég
aðeins tvær.
Áður en ég flutti vestur hitti Hall-
dór Pálsson mig og spurði hvort ég
vildi ekki koma sem vinnumaður að
Hesti, en ég sagðist ekki vilja það,
heldur fara að búa sjálfur. Á Stóra-
hrauni vom lítil tún, ég heyjaði þau
og skóf upp allt sem ég gat með orfi
handa fénaðinum. Þetta var ekkert
sem maður átti af heyjum um
haustið. Ég var hins vegar tiltölulega
heppinn með vetur og beitti mikið.
Ég var líka með fjölda af hrossum,
kom með öll mín hross frá
Hvanneyri og keypti þama öll hross
á bænum og var kominn strax með
yfir 30 hross. Folöldin tók ég inn,
eins og ég hafði alltaf gert, og svo
setti ég á allar fallegustu gimbramar,
um 40, og þær kópól ég. En ánum
beitti ég og gaf þeim fiskimjöl með
beitinni og háraði þeim ef illviðri
vom og eyddi ekki nema bagga á
kind þann vetur. Ég stóð yfir fénu á
beitinn. Meðan ég stóð yfir notaði
ég tímann til að temja hross.
Ég man alltaf eftir því um vorið
þegar fóðureftirlitsmaðurinn kom
að skoða féð að hann sagði: Þetta er
meira eldið á þessum gemlingum,
heldurðu að þú gerir þetta nokkum
tímann aftur að fóðra gemlinga
svona hálfvitalega? Ég varð alveg
undrandi að hlusta á þetta því að ég
hélt að það væri aðalatriðið að ala
vel upp ungviðið, enda var mikið
homahlaup á þeim og allir með rú-
kraga.
Árið eftir var alveg einmuna vet-
ur og alltaf hægt að beita og ég sá
fram á að eiga nóg af heyjum, svo
að ég tók þá mörg hross inn til að
temja og folöldin en þeim hafði
fjölgað og var ég með 12 folöld, ól
þetta á heyjunum en ánum var alltaf
beitt og þær fengu fiskimjöl með
henni og aðeins þrisvar sinnum
fulla heygjöf þennan vetur.
Bústjóri á Hesti
Þó að búskapurinn gengi vel hjá
mér þá voru þama brekkur, heilsu-
leysi á heimilinu og ég var einyrki
með þetta allt saman. Þá var bú-
stjórastaðan á Hesti auglýst. Þannig
vildi þá til að ég var staddur í
Reykjavík að kaupa mér stóran
traktor því að ég ætlaði að búa
áfram. Þá hitti ég Halldór Pálsson
og hann sagði við mig að ég ætti að
sækja um Hest. Fyrst ég hafi svona
gaman af fé þá sé best að ég komi
að Hesti. Ég sló því til og fékk
starfið. Um vorið seldi ég þá
Benjamín í Ystu-Görðum féð og
þótti honum féð mjög vel fóðrað og
tók matinn af ánum en hélt áfram
að byrgja það inni á nóttunni vegna
flæðihættu. Þetta var vorið 1960
sem ég fer að Hesti en Guðmundur
Pétursson hættir en ræður sig um
6 - FREYR 8/2000